Book of Common Prayer

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę.

102 PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

² Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

³ Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

⁴ Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, tak że zapomniałem jeść chleb.

⁵ Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

⁶ Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

⁷ Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

⁸ Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

⁹ Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

¹⁰ Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

¹¹ Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

¹² Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

¹³ Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

¹⁴ Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

¹⁵ A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

¹⁶ Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

¹⁷ Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

¹⁸ Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

¹⁹ Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

²⁰ Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

²¹ Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

²² Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

²³ Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

²⁴ Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem trwają z pokolenia na pokolenie.

²⁵ Ty dawno założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

²⁶ One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

²⁷ Ale ty zawsze jesteś ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

²⁸ Synowie twoich sług będą trwać u ciebie, a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.

107 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

² Niech to mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga;

³ I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

⁴ Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.

⁵ Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.

⁶ A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;

⁷ I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.

⁸ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

⁹ Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.

¹⁰ Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;

¹¹ Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.

¹² Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.

¹³ A gdy wołali do PANA w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;

¹⁴ Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.

¹⁵ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

¹⁶ Bo skruszył bramy miedziane i połamał żelazne zasuwy.

¹⁷ Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.

¹⁸ Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.

¹⁹ A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

²⁰ Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.

²¹ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

²² I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.

²³ Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;

²⁴ Widzą dzieła PANA i jego cuda w głębinach.

²⁵ Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.

²⁶ Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.

²⁷ Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.

²⁸ Gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

²⁹ Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.

³⁰ Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.

³¹ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

³² Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.

5 Bądźcie więc naśladowcami Boga jako umiłowane dzieci;

² I postępujcie w miłości, jak i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas jako dar i ofiarę Bogu na miłą woń.

³ A nierząd i wszelka nieczystość albo chciwość niech nie będą nawet wśród was wspominane, jak przystoi świętym;

⁴ Także sprośność, niedorzeczne gadanie i nieprzyzwoite żarty, ale raczej dziękczynienie.

⁵ Bo wiecie o tym, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga.

⁶ Niech was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo z powodu tych rzeczy przychodzi gniew Boga na synów nieposłuszeństwa.

⁷ Nie bądźcie więc ich wspólnikami.

⁸ Byliście bowiem niegdyś ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jak dzieci światłości;

⁹ (Bo owoc Ducha jest we wszelkiej dobroci, sprawiedliwości i prawdzie).

¹⁰ Badając to, co podoba się Panu;

¹¹ I nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi uczynkami ciemności, ale je raczej strofujcie.

¹² O tym bowiem, co się u nich po kryjomu dzieje, wstyd nawet mówić.

¹³ A wszystko to, gdy jest strofowane, przez światło staje się jawne; to wszystko bowiem, co ujawnia, jest światłem.

¹⁴ Dlatego Pismo mówi: Obudź się, który śpisz, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.

¹⁵ Uważajcie więc, żebyście postępowali rozważnie, nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy;

¹⁶ Odkupując czas, bo dni są złe.

¹⁷ Dlatego nie bądźcie nierozumnymi, ale rozumiejcie, jaka jest wola Pana.

¹⁸ A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem;

¹⁹ Rozmawiając z sobą przez psalmy, hymny i pieśni duchowe, śpiewając i grając Panu w swoim sercu;

²⁰ Dziękując zawsze za wszystko Bogu i Ojcu w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa;

⁹ A odchodząc stamtąd, Jezus zobaczył człowieka zwanego Mateuszem, siedzącego w punkcie celnym. I powiedział do niego: Pójdź za mną. A on wstał i poszedł za nim.

¹⁰ Gdy Jezus siedział za stołem w jego domu, przyszło wielu celników i grzeszników i usiedli z Jezusem oraz jego uczniami.

¹¹ Widząc to, faryzeusze zapytali jego uczniów: Dlaczego wasz nauczyciel je z celnikami i grzesznikami?

¹² A gdy Jezus to usłyszał, powiedział im: Nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza.

¹³ Idźcie więc i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Bo nie przyszedłem wzywać do pokuty sprawiedliwych, ale grzeszników.

¹⁴ Wtedy przyszli do niego uczniowie Jana i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze często pościmy, a twoi uczniowie nie poszczą?

¹⁵ I powiedział im Jezus: Czy przyjaciele oblubieńca mogą się smucić, dopóki jest z nimi oblubieniec? Ale przyjdą dni, gdy oblubieniec zostanie od nich zabrany, i wtedy będą pościć.

¹⁶ Nikt nie przyszywa łaty z nowego sukna do starej szaty, bo taka łata ściąga nieco szatę i rozdarcie staje się gorsze.

¹⁷ Ani nie wlewa się młodego wina do starych bukłaków, bo inaczej bukłaki pękają, a wino wycieka i bukłaki się psują. Ale młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a wtedy zachowuje się jedno i drugie.