Book of Common Prayer

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, gdy do niego przyszedł prorok Natan po tym, jak on wszedł do Batszeby.

51 Zmiłuj się nade mną, Boże, według twojego miłosierdzia; według twojej wielkiej litości zgładź moje występki.

² Obmyj mnie zupełnie z mojej nieprawości i oczyść mnie z mego grzechu.

³ Uznaję bowiem moje występki, a mój grzech zawsze jest przede mną.

⁴ Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zło uczyniłem na twoich oczach, abyś okazał się sprawiedliwy w swoich słowach i czysty w swoim sądzie.

⁵ Oto zostałem zrodzony w nieprawości i w grzechu poczęła mnie moja matka.

⁶ Oto miłujesz prawdę wewnętrzną i w głębi serca dasz mi poznać mądrość.

⁷ Oczyść mnie hizopem, a będę oczyszczony; obmyj mnie, a stanę się bielszy od śniegu.

⁸ Daj mi usłyszeć radość i wesele; niech się rozradują kości, które skruszyłeś.

⁹ Odwróć swe oblicze od moich grzechów i zgładź wszystkie moje nieprawości.

¹⁰ Stwórz we mnie serce czyste, o Boże, i odnów we mnie ducha prawego.

¹¹ Nie odrzucaj mnie od twego oblicza i nie odbieraj mi swego Ducha Świętego.

¹² Przywróć mi radość twego zbawienia i wesprzyj mnie duchem ochoczym.

¹³ Wtedy będę nauczał przestępców twoich dróg i grzesznicy nawrócą się do ciebie.

¹⁴ Uwolnij mnie od winy za przelanie krwi, o Boże, Boże mego zbawienia, a mój język będzie wysławiał twoją sprawiedliwość.

¹⁵ Panie, otwórz moje wargi, a moje usta będą głosić twoją chwałę.

¹⁶ Ty bowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani nie przyjmiesz całopalenia.

¹⁷ Ofiary dla Boga to duch skruszony; sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, o Boże!

¹⁸ Okaż dobroć Syjonowi według twego upodobania; odbuduj mury Jeruzalem.

¹⁹ Wtedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste i całopalenia; wtedy będą składać cielce na twoim ołtarzu.

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida.

69 Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do mojej duszy.

² Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

³ Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

⁴ Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie są moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

⁵ Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

⁶ Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

⁷ Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

⁸ Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

⁹ Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

¹⁰ Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.

¹¹ Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

¹² Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.

¹³ Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

¹⁴ Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

¹⁵ Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

¹⁶ Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

¹⁷ Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

¹⁸ Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

¹⁹ Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.

²⁰ Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.

²¹ Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

²² Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

²³ Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

1 Paweł, z woli Boga apostoł Jezusa Chrystusa, i Tymoteusz, brat, do kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai.

² Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

³ Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy;

⁴ Który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, abyśmy i my mogli pocieszać tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, taką pociechą, jaką sami jesteśmy pocieszani przez Boga.

⁵ Jak bowiem w nas obfitują utrapienia Chrystusa, tak też przez Chrystusa obfituje nasza pociecha.

⁶ Jeśli więc doznajemy ucisku – to dla waszego pocieszenia i zbawienia, które sprawia, że znosicie te same utrapienia, które i my cierpimy; i jeśli doznajemy pociechy – to dla waszego pocieszenia i zbawienia.

⁷ A nasza nadzieja co do was jest mocna, bo wiemy, że jak jesteście uczestnikami utrapienia, tak i pociechy.

¹² A nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, poczuł głód.

¹³ I widząc z daleka drzewo figowe pokryte liśćmi, podszedł, by zobaczyć, czy może czegoś na nim nie znajdzie. Lecz gdy się do niego zbliżył, nie znalazł nic oprócz liści, bo nie był to czas na figi.

¹⁴ Wtedy Jezus powiedział do niego: Niech już nikt nigdy nie je z ciebie owocu. A słyszeli to jego uczniowie.

¹⁵ I przyszli do Jerozolimy. A gdy Jezus wszedł do świątyni, zaczął wyganiać sprzedających i kupujących w świątyni oraz poprzewracał stoły wymieniających pieniądze i stołki sprzedających gołębie.

¹⁶ Nie pozwolił też, żeby ktoś jakiekolwiek naczynie przeniósł przez świątynię.

¹⁷ I nauczał ich, mówiąc: Czyż nie jest napisane: Mój dom będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy zrobiliście z niego jaskinię zbójców.

¹⁸ A słyszeli to uczeni w Piśmie i naczelni kapłani i szukali sposobu, jak by go zgładzić. Bali się go bowiem, dlatego że cały lud zdumiewał się jego nauką.

¹⁹ A gdy nastał wieczór, wyszedł z miasta.

²⁰ A rano, przechodząc, zobaczyli, że drzewo figowe uschło od korzeni.

²¹ Wtedy Piotr przypomniał sobie o tym i powiedział do niego: Mistrzu, drzewo figowe, które przekląłeś, uschło.

²² A Jezus odpowiedział im: Miejcie wiarę w Boga.

²³ Bo zaprawdę powiadam wam, że kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć się w morze, a nie zwątpi w swoim sercu, lecz będzie wierzył, że stanie się to, co mówi – spełni się mu, cokolwiek powie.

²⁴ Dlatego mówię wam: O cokolwiek prosicie w modlitwie, wierzcie, że otrzymacie, a stanie się wam.

²⁵ A gdy stoicie, modląc się, przebaczcie, jeśli macie coś przeciwko komuś, aby i wasz Ojciec, który jest w niebie, przebaczył wam wasze przewinienia.