Book of Common Prayer

Przewodnikowi chóru. Psalm sługi PANA, Dawida, który wypowiedział do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN ocalił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. Powiedział wtedy:

18 Będę cię miłował, PANIE, mocy moja.

² PAN moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.

³ Wezwę PANA, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.

⁴ Ogarnęły mnie boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.

⁵ Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci.

⁶ W moim utrapieniu wzywałem PANA i wołałem do mego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie dotarło przed jego oblicze, do jego uszu.

⁷ Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady gór zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.

⁸ Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust buchnął ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.

⁹ Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod jego stopami.

¹⁰ Dosiadł cheruba i latał; latał na skrzydłach wiatru.

¹¹ Z ciemności zrobił sobie ukrycie, namiotem wokół niego były ciemne wody i gęste obłoki nieba.

¹² Przed jego blaskiem rozeszły się jego obłoki, grad i węgle ogniste.

¹³ I zagrzmiał PAN na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, grad i węgle ogniste.

¹⁴ Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, cisnął błyskawicami i ich rozgromił.

¹⁵ I ukazały się głębiny wód, i odsłoniły się fundamenty świata od twojego upomnienia, PANIE, i od podmuchu tchnienia twoich nozdrzy.

¹⁶ Posłał z wysoka, chwycił mnie, wyciągnął mnie z wielkich wód.

¹⁷ Ocalił mnie od potężnego wroga mego i od tych, którzy mnie nienawidzą, choć byli ode mnie mocniejsi.

¹⁸ Zaskoczyli mnie w dniu mego utrapienia, lecz PAN był moją podporą.

¹⁹ Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, wybawił mnie, bo mnie sobie upodobał.

²⁰ Nagrodził mnie PAN według mojej sprawiedliwości, oddał mi według czystości moich rąk.

²¹ Strzegłem bowiem dróg PANA i nie odstąpiłem niegodziwie od mego Boga.

²² Bo miałem przed oczyma wszystkie jego nakazy i nie odrzucałem od siebie jego praw.

²³ Byłem wobec niego nienaganny i wystrzegałem się swojej nieprawości.

²⁴ Dlatego oddał mi PAN według mojej sprawiedliwości, według czystości moich rąk przed jego oczyma.

²⁵ Ty z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z człowiekiem nienagannym postąpisz nienagannie.

²⁶ Wobec czystego okażesz się czysty, a wobec przewrotnego postąpisz przewrotnie;

²⁷ Ty bowiem lud strapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.

²⁸ Bo ty zapalisz moją pochodnię; PAN, Bóg mój, rozjaśni moje ciemności.

²⁹ Bo z tobą przebiłem się przez wojsko, z moim Bogiem przeskoczyłem mur.

³⁰ Droga Boża jest doskonała, słowo PANA w ogniu wypróbowane. Tarczą jest dla wszystkich, którzy mu ufają.

³¹ Bo któż jest Bogiem oprócz PANA? Któż skałą oprócz Boga naszego?

³² To Bóg, który przepasuje mnie mocą i doskonałą czyni moją drogę.

³³ Moje nogi czyni jak u łani i stawia mnie na wyżynach.

³⁴ Ćwiczy moje ręce do walki, tak że mogę kruszyć spiżowy łuk swymi ramionami.

³⁵ Dałeś mi też tarczę swego zbawienia i wspierała mnie twoja prawica, a twoja dobrotliwość uczyniła mnie wielkim.

³⁶ Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, tak że moje stopy się nie zachwiały.

³⁷ Ścigałem moich wrogów i dopadłem ich, nie zawróciłem, aż ich nie wytraciłem.

³⁸ Powaliłem ich tak, że nie mogli powstać, upadli pod moje stopy.

³⁹ Przepasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś pod moje stopy moich przeciwników.

⁴⁰ Zmuszałeś moich wrogów do ucieczki, abym wykorzenił tych, którzy mnie nienawidzą.

⁴¹ Wołali, lecz nie było nikogo, kto by ich wybawił; wołali do PANA, lecz ich nie wysłuchał.

⁴² Starłem ich jak proch na wietrze, wyrzuciłem jak błoto uliczne.

⁴³ Wyzwoliłeś mnie od kłótni ludzkich, ustanowiłeś mnie głową narodów. Będzie mi służył lud, którego nie znałem.

⁴⁴ Jak tylko usłyszą o mnie, będą mi posłuszni, cudzoziemcy będą udawać uległość.

⁴⁵ Cudzoziemcy zmarnieją i będą drżeć w swoich warowniach.

⁴⁶ PAN żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia.

⁴⁷ Bóg dokonuje za mnie zemsty i poddaje mi narody.

⁴⁸ Ty wyzwalasz mnie od moich wrogów; ty wywyższyłeś mnie ponad moich przeciwników, ocaliłeś mnie od gwałtownika.

⁴⁹ Dlatego będę cię, PANIE, sławił wśród narodów i będę śpiewał twemu imieniu.

⁵⁰ Bo dajesz wielkie wybawienie swemu królowi i na wieki okazujesz miłosierdzie swemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu.

3 Dlatego, bracia święci, uczestnicy niebieskiego powołania, zwróćcie uwagę na Apostoła i Najwyższego Kapłana naszego wyznania, Chrystusa Jezusa;

² Wiernego temu, który go ustanowił, podobnie jak Mojżesz był w całym jego domu.

³ Tym większej bowiem chwały jest on godzien od Mojżesza, im większą cześć od domu ma jego budowniczy.

⁴ Bo każdy dom jest przez kogoś zbudowany, lecz tym, który wszystko zbudował, jest Bóg.

⁵ I Mojżesz wprawdzie był wierny w całym jego domu jako sługa, na świadectwo tego, co potem miało być powiedziane;

⁶ Lecz Chrystus jako syn panuje nad swoim domem. Jego domem my jesteśmy, jeśli tylko ufność i chwalebną nadzieję aż do końca niewzruszenie zachowamy.

⁷ Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos;

⁸ Nie zatwardzajcie waszych serc jak podczas rozdrażnienia, w dniu próby na pustyni;

⁹ Gdzie mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie i doświadczali, i oglądali moje dzieła przez czterdzieści lat.

¹⁰ Dlatego się rozgniewałem na to pokolenie i powiedziałem: Oni zawsze błądzą sercem i nie poznali moich dróg;

¹¹ Toteż przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku.

⁴³ A nazajutrz Jezus chciał pójść do Galilei. Znalazł Filipa i powiedział do niego: Pójdź za mną.

⁴⁴ A Filip był z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra.

⁴⁵ Filip znalazł Natanaela i powiedział do niego: Znaleźliśmy tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie, a także prorocy – Jezusa z Nazaretu, syna Józefa.

⁴⁶ I zapytał go Natanael: Czyż z Nazaretu może być coś dobrego? Filip mu odpowiedział: Chodź i zobacz!

⁴⁷ Gdy więc Jezus zobaczył Natanaela zbliżającego się do niego, powiedział o nim: Oto prawdziwie Izraelita, w którym nie ma podstępu.

⁴⁸ Natanael go zapytał: Skąd mnie znasz? Odpowiedział mu Jezus: Zanim Filip cię zawołał, gdy byłeś pod drzewem figowym, widziałem cię.

⁴⁹ Odpowiedział mu Natanael: Mistrzu, ty jesteś Synem Bożym, ty jesteś królem Izraela.

⁵⁰ Jezus mu odpowiedział: Czy wierzysz dlatego, że ci powiedziałem: Widziałem cię pod drzewem figowym? Ujrzysz większe rzeczy niż te.

⁵¹ I powiedział do niego: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Odtąd ujrzycie niebo otwarte i aniołów Boga wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.