Book of Common Prayer

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

20 Niech cię wysłucha PAN w dniu utrapienia, niech cię chroni imię Boga Jakuba.

² Niech ci ześle pomoc ze świątyni i niech cię wesprze z Syjonu.

³ Niech pamięta wszystkie twoje ofiary i niech przyjmie twoje całopalenia. Sela.

⁴ Niech da ci wszystko, czego pragnie twoje serce, i każdy twój zamysł niech wypełni.

⁵ Będziemy się radować z twojego zbawienia i w imię naszego Boga sztandary podniesiemy. Niech PAN spełni wszystkie twoje prośby.

⁶ Teraz wiem, że PAN wybawia swego pomazańca, wysłucha go ze swego świętego nieba zbawczą mocą swojej prawicy.

⁷ Jedni pokładają ufność w rydwanach, inni w koniach, lecz my będziemy wspominać imię PANA, naszego Boga.

⁸ Tamci zachwiali się i upadli, a my powstaliśmy i ostoimy się.

⁹ PANIE, wybaw nas, a król niech nas wysłucha w dniu naszego wołania.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

21 PANIE, król cieszy się z twojej mocy i bardzo się raduje twoim zbawieniem.

² Spełniłeś pragnienie jego serca i prośbie jego ust nie odmówiłeś. Sela.

³ Wyszedłeś mu bowiem naprzeciw z hojnymi błogosławieństwami, koronę szczerozłotą włożyłeś mu na głowę.

⁴ Prosił cię o życie i dałeś mu je, długie dni na wieki wieków.

⁵ Wielka jest jego chwała dzięki twemu zbawieniu, okryłeś go sławą i dostojeństwem;

⁶ Bo uczyniłeś go błogosławieństwem na wieki, rozradowałeś go swoim obliczem.

⁷ Król bowiem w PANU pokłada nadzieję i nie zachwieje się dzięki miłosierdziu Najwyższego.

⁸ Twoja ręka znajdzie wszystkich twoich wrogów; twoja prawica dosięgnie wszystkich, którzy cię nienawidzą.

⁹ Uczynisz ich jakby piecem ognistym w czasie twego gniewu; PAN w swojej zapalczywości pochłonie ich, a ogień ich strawi.

¹⁰ Wytracisz z ziemi ich ród, a ich potomstwo spośród synów ludzkich.

¹¹ Bo zamierzali zło przeciwko tobie, uknuli spisek, którego nie mogli wykonać.

¹² Dlatego ich zmusisz do ucieczki, strzały na twej cięciwie wymierzysz w ich twarze.

¹³ Powstań, PANIE, w swojej mocy; będziemy śpiewać i wysławiać twą potęgę.

Psalm Dawida.

23 PAN jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie.

² Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad spokojne wody.

³ Posila moją duszę, prowadzi mnie ścieżkami sprawiedliwości ze względu na swoje imię.

⁴ Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.

⁵ Zastawiasz przede mną stół wobec moich wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, mój kielich przelewa się.

⁶ Zaprawdę dobroć i miłosierdzie pójdą w ślad za mną po wszystkie dni mego życia i będę mieszkał w domu PANA przez długie czasy.

Psalm Dawida.

27 PAN jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać? PAN jest mocą mego życia, kogóż mam się lękać?

² Gdy złoczyńcy, moi przeciwnicy i wrogowie, wystąpili przeciwko mnie, aby pożreć moje ciało, potknęli się i upadli.

³ Choćby wojsko rozbiło naprzeciw mnie obóz, moje serce się nie ulęknie; choćby wojna wybuchła przeciw mnie, nawet wtedy będę ufał.

⁴ O jedno proszę PANA i o to będę zabiegał: abym mieszkał w domu PANA po wszystkie dni mego życia, abym oglądał piękno PANA i dowiadywał się w jego świątyni.

⁵ Skryje mnie bowiem w dniu niedoli w swoim przybytku, schowa mnie w ukryciu swego namiotu i wyniesie mnie na skałę.

⁶ A teraz moja głowa będzie wzniesiona nad moimi nieprzyjaciółmi, którzy mnie otaczają; będę składał w jego przybytku ofiary radości, będę śpiewał i oddawał PANU chwałę.

⁷ Usłysz, PANIE, mój głos, gdy wołam; zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.

⁸ Gdy mówiłeś: Szukajcie mojego oblicza, moje serce mówiło do ciebie: Twojego oblicza, PANIE, będę szukać.

⁹ Nie ukrywaj przede mną twojego oblicza ani nie odtrącaj w gniewie swego sługi; ty jesteś moją pomocą, nie opuszczaj mnie i nie odchodź, Boże mego zbawienia.

¹⁰ Choćby ojciec i matka opuścili mnie, to PAN mnie przygarnie.

¹¹ Naucz mnie, PANIE, twojej drogi i prowadź mnie ścieżką prostą ze względu na moich wrogów.

¹² Nie wydawaj mnie na pastwę moich nieprzyjaciół, bo powstali przeciwko mnie fałszywi świadkowie i ci, którzy dyszą okrucieństwem.

¹³ Zniechęciłbym się, gdybym nie wierzył, że będę oglądał dobroć PANA w ziemi żyjących.

¹⁴ Oczekuj PANA, bądź dzielny, a on umocni twoje serce; oczekuj więc PANA.

¹ Starszy do umiłowanego Gajusa, którego miłuję w prawdzie.

² Umiłowany, pragnę przede wszystkim, aby ci się dobrze powodziło i abyś był zdrowy, tak jak dobrze się powodzi twojej duszy.

³ Uradowałem się bowiem bardzo, gdy przyszli bracia i dali świadectwo o prawdzie w tobie, jak postępujesz w prawdzie.

⁴ Nie ma dla mnie większej radości od tej, gdy słyszę, że moje dzieci postępują w prawdzie.

⁵ Umiłowany, wiernie wykonujesz wszystko, co robisz dla braci oraz dla obcych.

⁶ Dali oni świadectwo przed kościołem o twojej miłości. Dobrze też zrobisz, jeśli ich wyprawisz, jak przystoi przed Bogiem.

⁷ Wyruszyli bowiem dla jego imienia, nie biorąc niczego od pogan.

⁸ Powinniśmy więc takich przyjmować, abyśmy się stali współpracownikami dla prawdy.

⁹ Napisałem do kościoła, lecz Diotrefes, który chce być pierwszym wśród nich, nie przyjmuje nas.

¹⁰ Dlatego, jeśli przybędę, przypomnę jego uczynki, których się dopuszcza, gdy nas obmawia złośliwymi słowami. A nie poprzestając na tym, sam braci nie przyjmuje, a nawet zabrania tym, którzy chcą ich przyjąć, i wyrzuca ich z kościoła.

¹¹ Umiłowany, nie naśladuj tego, co złe, lecz to, co dobre. Kto czyni dobrze, jest z Boga, kto zaś czyni źle, nie widział Boga.

¹² Demetriuszowi wystawili dobre świadectwo wszyscy, nawet sama prawda. My również dajemy o nim świadectwo, a wiecie, że nasze świadectwo jest prawdziwe.

¹³ Wiele miałem do napisania, ale nie chcę posługiwać się atramentem i piórem.

¹⁴ Mam bowiem nadzieję, że zobaczę cię wkrótce, a wtedy porozmawiamy osobiście. 15 Pokój tobie. Pozdrawiają cię przyjaciele. Ty też pozdrów przyjaciół imiennie.

⁴⁶ Wtedy Jezus znowu przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski, którego syn chorował.

⁴⁷ Ten, usłyszawszy, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił go, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, gdyż był umierający.

⁴⁸ I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie.

⁴⁹ Dworzanin królewski powiedział do niego: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.

⁵⁰ Jezus mu powiedział: Idź, twój syn żyje. I uwierzył ten człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i poszedł.

⁵¹ A gdy już szedł, jego słudzy wyszli mu naprzeciw i oznajmili: Twoje dziecko żyje.

⁵² Wtedy zapytał ich o godzinę, w której poczuło się lepiej. I odpowiedzieli mu: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka.

⁵³ Wówczas ojciec poznał, że to była ta godzina, w której Jezus powiedział do niego: Twój syn żyje. I uwierzył on sam i cały jego dom.

⁵⁴ To był drugi cud, który Jezus uczynił, przyszedłszy z Judei do Galilei.