Book of Common Prayer
Ang Pag-ampo sa Tawo nga Nagaantos
38 Ginoo, sa imong kasuko, ayaw akog siloti.
2 Daw sa gipana mo ako ug gidagmalan.
3 Nagsakit ako tungod kay nasuko ka sa nahimo kong mga kasal-anan.
4 Daw sa malumos na ako sa akong mga sala;
sama kini sa mabug-at nga palas-anon nga dili ko madaog.
5 Tungod sa akong kabuang,
ang akong mga samad nahimong kabahong.
6 Nabako na ako pag-ayo sa labihan nga kasakit,
ug nagasubo ako tibuok adlaw.
7 Sakit kaayo ang tibuok nakong lawas
ug gangutngot ang akong mga kilid.
8 Naluya na gayod ako pag-ayo.
Nagaagulo ako sa kasakit nga akong gibati.
9 Ginoo, nahibalo ka sa tanan kong gipangandoy ug nadungog mo ang akong pag-agulo.
10 Nagkuba-kuba ang akong dughan;
nawad-an na ako ug kusog,
ug nahalap na ang akong panan-aw.
11 Ginalikayan ako sa akong mga higala ug mga kauban tungod sa akong sakit.
Bisan ang akong mga paryente nagapahilayo na kanako.
12 Ang mga tawo nga buot mopatay kanako nagbutang ug lit-ag.
Sila nga buot mosakit kanako nagahisgot kon unsaon nila ako paglaglag.
Sa tibuok adlaw nagaplano sila ug daotan batok kanako.
13 Nagpabungol-bungol ako nga kunohay dili makadungog.
Nagpaamang-amang ako nga kunohay dili makasulti.
14 Nahisama ako sa usa ka tawo nga dili makadungog, ug dili makapangatarongan.
15 Kay nagasalig ako kanimo, Ginoo.
Ikaw, Ginoo nga akong Dios, ang magatubag sa akong pag-ampo.
16 Busa nagaampo ako nga dili mo itugot nga ang akong mga kaaway maglipay
o magpasigarbo tungod sa akong pagkapukan.
17 Kay hapit na ako mapukan,
ug daw sa walay kataposan ang akong pag-antos.
18 Isulti ko ang akong mga sala; nagahasol kini kanako.
19 Mahitungod sa akong mga kaaway, lig-on sila ug daghan.
Gikasilagan nila ako sa walay igong hinungdan.
20 Gibalosan nila ako ug daotan sa maayong gipanghimo ko kanila.
Ug nakigbatok sila kanako kay nagtinguha ako sa pagbuhat ug maayo.
21 Ginoo nga akong Dios, ayaw ako pasagdi;
ayaw pagpahilayo kanako.
22 Tabangi ako dayon, Ginoo nga akong manluluwas.
25 Daw sa mamatay na ako, busa lugwayi pa ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
26 Gisugilon ko kanimo ang akong mga binuhatan ug naminaw ka kanako.
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
27 Pasabta ako sa imong mga tulumanon
aron mapamalandongan ko ang imong mga katingalahang buhat.
28 Daw sa makuyapan na ako tungod sa kasubo,
busa lig-ona ako sumala sa imong saad.
29 Kuhaa kanako ang pagkamalimbongon;
ug kaloy-i ako ug tudloi sa imong kasugoan.
30 Gipili ko ang pagkamatinumanon;
ug tumanon ko ang imong mga lagda.
31 Gisunod ko, Ginoo, ang imong mga katudloanan,
busa ayaw itugot nga maulawan ako.
32 Gitinguha ko gayod ang pagtuman sa imong mga sugo
tungod kay gidugangan mo ang akong panabot.[a]
33 Tudloi ako, Ginoo, sa imong mga tulumanon,
ug tumanon ko kini hangtod sa kataposan.
34 Pasabta ako sa imong kasugoan,
ug tumanon ko kini ug tipigan sa tibuok kong kasingkasing.
35 Giyahi ako sa pagsunod sa imong mga sugo,
kay niini may kalipay ako.
36 Hatagi akog dakong tinguha sa pagtuman sa imong mga pagtulon-an kaysa pagtinguha nga maadunahan.
37 Ilikay ako sa pagtinguha sa mga butang nga walay pulos.
Lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
38 Tumana ang imong saad kanako nga imong alagad, nga gisaad mo sa mga nagatahod kanimo.
39 Kuhaa ang akong pagkabadlongon nga akong gikaulaw,
kay giisip ko nga maayo ang imong mga sugo.
40 Kalipay ko ang pagtuman sa imong mga tulumanon.
Tungod kay ikaw matarong, lugwayi ang akong kinabuhi.
41 Ginoo, ipakita ang imong paghigugma ug pagluwas kanako, sumala sa imong saad.
42 Unya matubag ko ang mga nagbiay-biay kanako,
kay nagasalig ako sa imong pulong.
43 Ayaw ako did-i sa pagsulti sa tinuod bahin kanimo sa tanang higayon,
kay ang akong paglaom anaa lamang sa imong mga sugo.
44 Kanunay kong tumanon ang imong kasugoan hangtod sa kahangtoran.
45 Magkinabuhi ako nga may kagawasan,
kay nagtinguha gayod ako sa pagtuman sa imong tulumanon.
46 Dili ako maulaw sa pagsulti sa imong mga katudloanan atubangan sa mga hari.
47 Nagakalipay ako sa pagsunod sa imong mga sugo nga akong gihigugma.
48 Gitahod ko ang imong mga sugo nga akong gihigugma,
ug gipamalandongan ko ang imong mga tulumanon.
8 Determinado ang Ginoo sa pagguba sa mga paril sa palibot sa Jerusalem. Giplano niya pag-ayo ang pagguba niini, ug gihimo gayod niya kini. Busa nangaguba ang mga depensa ug mga paril. 9 Natabonan ug yuta ang mga pultahan sa Jerusalem. Gipangguba ug gipangbali sa Ginoo ang mga trangka niini. Gipangbihag ang hari ug ang dungganon nga mga tawo sa Jerusalem. Wala na itudlo ang balaod, ug wala nay mensahe ang mga propeta gikan sa Ginoo. 10 Ang mga tigdumala sa Jerusalem hilom nga nangyaka sa yuta. Gibutangan nila ug abog ang ilang mga ulo ug nagbisti silag sako sa pagpakita sa ilang pagsubo. Ang mga putli nga babaye sa Jerusalem nangduko sa kaulaw.
11 Nanghubag ang akong mga mata sa pagsigeg hilak. Hilabihan ang kasakit nga akong gibati. Daw mobuto ang akong dughan tungod sa pagkalaglag sa akong mga katawhan. Nangakuyapan diha sa mga kadalanan sa siyudad ang mga kabataan ug mga masuso. 12 Naghilak sila nga nangayo sa ilang inahan ug pagkaon ug mainom. Nangakuyapan sila sama sa mga sundalo nga nasamdan sa mga kadalanan sa siyudad, ug hinay-hinay silang nangamatay sa bukton sa ilang inahan. 13 Unsa may ikasulti ko kanimo, O Jerusalem?[a] Sa unsa ko man itandi ang imong pag-antos? Ang imong samad daw sama kalawom sa dagat. Unsaon ko man ikaw pagdasig? Kinsa may makaayo kanimo? 14 Ang mga mensahe sa imong mga propeta dili tinuod, walay pulos ug nagapahisalaag lang kanimo. Wala nila ipadayag ang imong mga sala aron dili ka unta mabihag.
15 Ang tanang manglabay diha kanimo mamalakpak, mangatawa, ug magpanglingo sa pagbiaybiay kanimo. Moingon sila sa Jerusalem, “Mao ba kini ang siyudad nga gitawag nga ‘Labing Matahom’ ug ‘Kalipay sa Tibuok Kalibotan?’ ”
51 Paminaw kamo kay sultihan ko kamo niini nga tinago: dili kitang tanan mamatay, apan tanan kita, ang atong lawas, bag-ohon sa Dios. 52 Kini kalit kaayo nga mahitabo, sama kakalit sa usa ka pagpamilok. Kay sa pagtingog sa kataposang trumpeta, ang mga patay banhawon dayon ug hatagan sa lawas nga dili na madunot. Ug kita nga buhi pa, bag-ohon usab ang atong mga lawas. 53 Tungod kay kining lawas nga madunot ug mamatay kinahanglan nga ilisan sa lawas nga dili na madunot ug dili na mamatay. 54 Busa kon kining lawas nga madunot mailisan na sa dili madunot, ug kon kining lawas nga mamatay mailisan na sa dili mamatay, matuman na ang gi-ingon sa Kasulatan, “Giwagtang na sa Dios ang kamatayon!”[a]
55 “Gipildi na ang kamatayon,
ug wala nay gahom.”[b]
56 Ang kamatayon may gahom lang kanato tungod sa sala, ug may gahom ang sala tungod kay may Kasugoan. 57 Apan salamat sa Dios tungod kay pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo gihatagan niya kita ug kadaogan nianang mga butanga. 58 Busa, mga hinigugma ko nga mga igsoon kang Cristo, pagpakalig-on kamo ug dili gayod matarog sa inyong pagtuo. Pagmakugihon kamo sa buluhaton nga gihatag kaninyo sa Ginoo, kay nasayod kamo nga may kapuslanan gayod ang inyong mga paghago alang sa Ginoo.
Ang Pangutana bahin sa Adlaw nga Igpapahulay
(Mar. 2:23-28; Luc. 6:1-5)
12 Usa niadto ka panahon sa Adlaw nga Igpapahulay, nakaagi sila si Jesus sa kaumahan sa trigo. Gigutom kaayo ang iyang mga tinun-an, busa nangutlo[a] sila ug mga uhay sa trigo ug nangaon. 2 Pagkakita niadto sa mga Pariseo miingon sila kang Jesus, “Tan-awa ang gihimo sa imong mga tinun-an! Adlaw nga Igpapahulay karon ug supak sa Kasugoan ang ilang gihimo.”
3 Gitubag sila ni Jesus, “Wala ba ninyo mabasa sa Kasulatan ang gihimo ni David sa dihang siya ug ang iyang mga kauban gipanggutom? 4 Misulod siya sa balay sa Dios ug gikaon niya ug sa iyang mga kauban ang pan nga gihalad ngadto sa Dios. Wala sila makasala bisan supak sa Kasugoan nga mokaon niadto ang mga tawo gawas lang sa mga pari. 5 Ug wala ba usab ninyo mabasa sa mga sinulat ni Moises nga ang mga pari sa templo nagasupak sa Kasugoan matag Adlaw nga Igpapahulay tungod kay wala silay pahulay? Apan wala sila makasala. 6 Ang tinuod ania dinhi ang mas mahinungdanon pa kaysa templo. 7-8 Kay ako nga Anak sa Tawo may gahom sa pag-ingon kon unsa ang husto nga buhaton sa Adlaw nga Igpapahulay. Kon nasabtan ninyo kining gi-ingon sa Dios sa Kasulatan, ‘Wala ko kahimut-i ang inyong mga halad, kondili gusto ko nga magmaluloy-on kamo sa inyong isigka-tawo,’[b] wala unta ninyo pakasad-a ang mga tawo nga walay sala.”
Ang Tawo nga Singkaw ug Kamot
(Mar. 3:1-6; Luc. 6:6-11)
9 Human niadto, mibiya si Jesus didto ug miadto sa usa sa mga sinagoga sa mga Judio. 10 May tawo didto nga singkaw ug kamot. Ug may mga Pariseo usab didto nga naniid ug nangitag pamaagi aron ikasumbong nila si Jesus. Busa nangutana sila kang Jesus, “Gitugot ba diay ang pag-ayo sa masakiton sa Adlaw nga Igpapahulay?” 11 Mitubag si Jesus kanila, “Pananglit, may karnero kamo nga nahulog sa bangag sa Adlaw nga Igpapahulay. Unsa man, pasagdan lang ba ninyo tungod kay Adlaw nga Igpapahulay? Dili gayod! 12 Apan ang tawo mas bililhon pa kaysa karnero. Busa dili kita makasupak sa Kasugoan kon motabang kita sa atong isigka-tawo bisan kon Adlaw nga Igpapahulay.” 13 Ug miingon si Jesus sa tawo nga singkaw ug kamot, “Ituy-od ang imong kamot.” Gituy-od niya ug naayo kini, ug nahisama na sa pikas niyang kamot. 14 Unya nanggawas ang mga Pariseo ug nagplano sila kon unsaon nila pagpatay si Jesus.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.