Book of Common Prayer
Ang Pag-ampo sa Matarong nga Tawo
26 Pamatud-i, Ginoo, nga wala akoy sala,
kay nagakinabuhi ako nga walay ikasaway
ug nagasalig ako kanimo sa walay pagduhaduha.
2 Susiha ako, Ginoo;
susiha ang akong hunahuna ug kasingkasing.
3 Kay kanunay kong ginahinumdoman ang imong gugma,
ug nagakinabuhi ako nga matinumanon kanunay kanimo.
4 Wala ako makig-uban sa mga tawo nga limbongan ug tigpakaaron-ingnon.
5 Supak ako sa mga panagtigom sa daotang mga tawo.
Dili gayod ako makig-uban kanila.
6 Hugasan ko ang akong mga kamot sa pagpaila nga wala akoy sala.
Ug unya, molibot ako sa imong halaran sa pagsimba kanimo, Ginoo,
7 samtang nagaawit ako ug mga awit sa pagpasalamat,
ug nagasaysay sa tanan mong katingalahang mga binuhatan.
8 Ginahigugma ko ang templo nga ginapuy-an mo, Ginoo,
ang dapit diin makita ang imong pagkagamhanan.
9 Ayaw ako laglaga uban sa mga makasasala,
sama sa mga mamumuno.
10 Kanunay silang andam sa paghimo ug daotan ug mahilig sa suborno.
11 Apan ako nagakinabuhi nga maligdong,
busa luwasa ako ug kaloy-i.
12 Karon, layo na ako sa katalagman,[a]
busa dayegon ko ikaw, Ginoo, diha sa panagtigom sa imong mga katawhan.
Pag-ampo alang sa Tabang sa Dios
28 Ginoo, nga akong salipdanan nga bato,
nagatawag ako kanimo.
Pamatia ang akong pag-ampo!
Kay kon dili ka mamati, mahisama ako sa mga nangamatay na.
2 Pamatia ang akong pagpakilooy sa pagpangayo ug tabang kanimo,
samtang nagaatubang ako sa imong balaan nga templo nga nagabayaw sa akong mga kamot.
3 Ayaw ako siloti uban sa mga daotan.
Nagpakaaron-ingnon sila nga mga higala sila,
apan diay nagaplano sila ug daotan.
4 Balosi sila sumala sa ilang mga binuhatan.
Siloti sila sa ilang daotang gipanghimo.
5 Kay gipakawalay-bili nila ang imong gipanghimo,
busa laglagon mo sila sa dayon.
6 Dalaygon ka, Ginoo,
kay gidungog mo ang akong pagpakilooy kanimo.
7 Ikaw ang nagahatag kanako ug kusog ug nagapanalipod kanako.[a]
Nagasalig ako kanimo ug gitabangan mo ako.
Busa nagakalipay gayod ako ug nagaawit ug pagpasalamat kanimo.
8 Ikaw, Ginoo, ang nagahatag ug kusog sa imong katawhan.
Gipanalipdan mo ug giluwas ang imong pinili.[b]
9 Luwasa ug panalangini ang katawhan nga imong gipanag-iyahan.
Bantayi sila sama sa ginabuhat sa usa ka magbalantay ngadto sa iyang mga karnero;
atimana sila sa walay kataposan.
Ang Pagkadaotan sa Tawo ug ang Kaayo sa Dios
36 Kini nga mensahe akong gisulat sa dihang namalandong ako mahitungod sa pagkamakasasala sa daotang tawo:[a]
Ang daotan nga tawo walay kahadlok sa Dios.
2 Tungod kay taas ang iyang pagtan-aw sa iyang kaugalingon,
dili niya makita ang iyang kadaotan aron kasilagan unta kini.
3 Daotan ug bakak ang iyang mga gipanulti.
Dili na siya mobuhat sa husto ug maayo.
4 Bisan nagahigda siya nagaplano siya ug daotan.
Mihunong siya sa paghimo ug maayo,
ug wala niya isalikway ang daotan.
5 Ang imong gugma ug pagkamatinumanon, Ginoo, dili masukod;
mas taas pa kini sa kalangitan.
6 Ang imong pagkamatarong lig-on sama sa tag-as nga mga bukid.
Ang imong paghukom dili matugkad sama sa kinahiladman sa dagat.
Giatiman mo, Ginoo, ang mga tawo ug mga mananap.
7 Kabililhon sa imong gugma, O Dios.
Gipanalipdan mo ang mga tawo sama sa pagpanalipod sa langgam sa iyang mga piso ilalom sa iyang mga pako.
8 Nabuhong sila sa kaabunda sa pagkaon diha sa imong balay;
gipainom mo sila sa imong lamiang tubig.
9 Kay ikaw ang tinubdan sa kinabuhi.
Gilamdagan mo kami, ug nahayagan ang among hunahuna.
10 Padayona ang imong paghigugma sa mga nagaila kanimo,
ug ang imong kaayo sa mga nagakinabuhi nga matarong.
11 Ayaw itugot nga pildihon ako ug abugon sa akong mga kaaway nga daotan ug garboso.
12 Tan-awa! Nalaglag na gayod ang daotang mga tawo ug dili na gayod sila makabangon.
Ang Pagsulti sa Sala sa Tawo nga Nagaantos
39 Miingon ako sa akong kaugalingon,
“Bantayan ko gayod ang akong mga lihok,
ug likayan ko nga makasala pinaagi sa akong sinultihan.
Pugngan ko gayod ang akong baba samtang anaa sa akong duol ang daotang mga tawo.”
2 Busa nagpakahilom lang ako; wala gayod ako mosulti.
Apan wala kini makatabang kanako,
kay misamot pa hinuon ang kasakit nga akong gibati.
3 Nabalaka gayod ako pag-ayo.
Ug sa pagsige ko ug hunahuna misamot pa gayod hinuon ang akong kabalaka.
Busa miingon ako,
4 “Ginoo, pahimangnoi ako nga adunay kataposan ang akong kinabuhi ug inihap na ang akong mga adlaw.
Pahimangnoi ako nga lumalabay lang ang akong kinabuhi.”
5 Pagkamubo sa kinabuhi nga gihatag mo kanako.
Bale-wala lang kini sa imong panan-aw.
Sa pagkatinuod, ang kinabuhi sa tawo sama sa hangin nga molabay lang,
6 o sama sa anino nga mawala.
Nagkapuliki ang tawo sa mga buluhaton nga walay kapuslanan.
Nagatigom siyag bahandi apan wala siya masayod kon kinsay makapahimulos niini kon mamatay na siya.
7 Karon, Ginoo, wala na akoy laing saligan pa.
Ang akong pagsalig anaa lamang kanimo.
8 Luwasa ako sa tanan kong mga sala,
ug ayaw itugot nga biay-biayon ako sa mga buang-buang.
9 Magpakahilom na lang ako; dili ako moreklamo kay imo kining pagbuot.
10 Ayaw na ako siloti.
Mora na akog mamatay sa imong pagpaantos kanako.
11 Gibadlong mo ang tawo pinaagi sa pagsilot kaniya sa iyang mga sala.
Ug sama sa gagmayng mananap nga gapangutkot, inanay mong gihurot ang mga butang nga mahinungdanon alang kaniya.
Tinuod gayod nga ang kinabuhi sa tawo lumalabay lang sama sa hangin.
12 Tubaga ang akong pag-ampo, Ginoo;
pamatia ang akong pagpangayo ug tabang.
Ayaw pagpakabungol sa akong paghilak.
Kay usa lang ako ka dumuduong,
usa ka estranghero nga molabay ra sama sa tanan kong mga katigulangan.
13 Ayaw na kasuko kanako,
aron magmalipayon usab ako sa dili pa ako mamatay.
1 Pagkamingaw sa Jerusalem, nga kaniadto daghag mga tawo! Bantogan kini kaniadto sa tibuok kalibotan, apan karon sama na sa usa ka biyuda. Kaniadto mao kini ang nagaunang siyudad, apan karon sama na kini sa ulipon. 2 Sama siya sa babaye nga naghilak pag-ayo tibuok gabii; ang iyang mga luha nagatulo sa iyang mga aping. Wala gayoy bisan usa sa iyang mga hinigugma nga milipay kaniya. Giluiban siya sa tanan niyang mga higala, ug nahimo niya silang mga kaaway.
3 Gipaantos ug gibihag ang katawhan sa Juda. Tua na sila magpuyo sa laing mga nasod diin lisod ang ilang kahimtang. Gigukod sila sa ilang mga kaaway, ug wala silay kaikyasan.
4 Subo ang mga dalan paingon sa Jerusalem,[a] kay wala nay nagaadto didto sa pagsaulog sa gitakda nga mga pista. Mingaw ang tanang mga pultahan niini. Nagaagulo ang iyang mga pari. Ang iyang mga putli ang babaye nagasubo pag-ayo. Pagkasubo sa gidangatan sa Jerusalem!
5 Ang iyang mga kaaway mao na ang nagadumala kaniya, ug kini nga mga kaaway nagmauswagon. Gipaantos sa Ginoo ang Jerusalem tungod sa iyang mga sala. Ang iyang mga lumulupyo gibihag sa mga kaaway. 6 Nahanaw na ang katahom sa Jerusalem.[b] Ang iyang mga pangulo nahisama sa gutom nga mga usa nga walay makitang sabsabanan. Nahutdan silag kusog samtang nangikyas gikan sa nagagukod kanila. 7 Karon nga anaa sa kalisod ang Jerusalem ug nagkatibulaag, nahinumdom siya sa tanan niyang bahandi kaniadto. Sa dihang nahulog siya sa kamot sa iyang mga kaaway, walay mitabang kaniya. Gitamay siya ug gikataw-an sa iyang mga kaaway sa iyang pagkalaglag.
8 Dako kaayo ang sala sa Jerusalem, busa nahimo kini nga hugaw. Ang tanan nga mipasidungog kaniya kaniadto mitamay na kaniya, tungod kay nakita nila ang iyang kaulawan.[c] Nagaagulo siya ug mitalikod tungod sa kaulaw. 9 Ang iyang pagkahugaw makita sa tanan, apan wala siya maghunahuna sa iyang dangatan. Makalilisang ang iyang pagkalaglag, ug wala gayoy mitabang kaniya. Busa miingon siya, “O Ginoo, hatagig pagtagad ang akong mga pag-antos, kay gidaog ako sa kaaway.”
10 Gipanguha sa kaaway ang tanan niyang bahandi. Nakita niya nga misulod ang mga pagano didto sa iyang templo—mga tawo nga gidid-an sa Ginoo nga mosulod sa templo. 11 Ang iyang katawhan nagaagulo samtang nagapangita ug pagkaon. Gipabaylohan nilag pagkaon ang ilang mga bahandi aron padayon silang mabuhi. Miingon ang Jerusalem, “O Ginoo, tan-awa ako, kay gipakaulawan ako.” 12 Miingon usab siya sa mga tawo nga nanglabay, “Wala ba kamoy pagpakabana? Tan-awa ninyo! Aduna bay adona bay nagaantos sama sa akong pag-antos? Kini nga pag-antos gipahamtang sa Ginoo kanako sa panahon sa iyang labihan nga kasuko.
41 Lahi ang katahom sa adlaw, ug lahi usab ang katahom sa bulan. Ang mga bitoon may kaugalingon usab nga katahom. Ug bisan pa gani ang mga bitoon may nagkalain-lain nga katahom. 42 Ingon niana kon banhawon na ang mga patay. Ang atong lawas karon madunot, apan kon mabanhaw na, dili na gayod kini madunot bisan kanus-a. 43 Ang atong lawas karon huyang ug dili makahatag ug dungog, apan kon banhawon na, kini mahimong lig-on ug dungganon. 44 Ang atong lawas karon yutan-on, apan kon banhawon na, kini mahimo nang langitnon. Tungod kay kon may yutan-on nga lawas may langitnon usab nga lawas. 45 Kay ang Kasulatan nagaingon, “Ang una nga tawo nga si Adan gihatagan ug kinabuhi.”[a] Apan ang ulahi nga Adan nga mao si Cristo gihatagan sa espiritu nga nagahatag ug kinabuhi. 46 Dili ang langitnon nga lawas ang nauna kondili ang yutan-on nga lawas, ug dayon mosunod ang langitnon nga lawas. 47 Ang unang tawo nga si Adan yutan-on. Gibuhat siya gikan sa yuta. Apan ang ikaduhang tawo nga mao si Cristo gikan sa langit. 48 Ang mga lawas nga yutan-on sama gayod sa lawas sa tawong gibuhat gikan sa yuta, apan ang mga lawas nga langitnon sama gayod sa lawas niadtong naggikan sa langit. 49 Busa ingon nga ang atong lawas nahisama sa lawas ni Adan nga gikan sa yuta, moabot gayod ang adlaw nga ang atong lawas mahisama usab kang Cristo nga gikan sa langit.
50 Mga igsoon, ang buot kong ipasabot mao kini: kining atong lawas nga yutan-on dili mahimo nga makapanunod sa Gingharian sa Dios. Ug kining lawas nga madunot dili makapanunod sa kinabuhi nga walay kataposan.
May Kapahulayan Diha kang Jesus
(Luc. 10:21-22)
25 Unya nagaampo si Jesus, “Amahan, nga tag-iya sa langit ug sa yuta, gidayeg ko ikaw tungod kay ang kamatuoran nga gililong mo sa mga tawo nga giilang maalam ug may taas nga kahibalo, gipasabot mo sa mga tawo nga gamay lang ug kaalam sama sa mga bata. 26 Amahan, salamat gayod nga mao kana ang imong kabubut-on.”
27 Unya, miingon si Jesus sa mga tawo, “Gitugyan na kanako sa akong Amahan ang tanang mga butang. Ang Amahan lang ang nakaila kanako nga iyang Anak. Ug ang nakaila sa Amahan ako lang gayod nga iyang Anak ug ang mga tawo nga buot ko nga makaila kaniya.
28 “Duol kamo kanako, kamong tanan nga gikapoyan ug gibug-atan, ug papahulayon ko kamo. 29 Sunod kamo ug magpatudlo kanako kay malumo ako ug mapainubsanon. Makapahulay kamo, 30 kay ang akong pagtulon-an sayon sundon, ug ang akong sugo sayon buhaton.”
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.