Book of Common Prayer

³⁶ А во градот Јопа имаше една христијанка по име Тавита^[a], што во превод значи ,Срна‘. Таа имаше направено многу добри дела и имаше раздавано многу милостина. ³⁷ Во тоа време се разболе и умре. Ја избањаа и ја положија во една соба на горниот кат. ³⁸ Лида е близу до Јопа и кога христијаните од Јопа разбраа дека Петар е во Лида, испратија двајца луѓе да го викнат веднаш да дојде кај нив.

³⁹ Петар веднаш стана и тргна со нив кон Јопа. Кога пристигнаа, го одведоа во горната соба. Собата беше полна со вдовици кои веднаш се собраа околу Петар и плачејќи му ги покажуваа кошулите и другите облеки што ги изработувала Тавита додека била жива.

⁴⁰ Петар ги замоли сите да излезат надвор. Потоа клекна на колена, се помоли, се сврте кон мртвото тело и рече: „Тавита, стани!“ Таа ги отвори очите и кога го виде Петар седна. ⁴¹ Тој и подаде рака, и и помогна да стане. Потоа ги викна христијаните и вдовиците и им ја покажа жива.

⁴² Тоа се расчу низ целиот град Јопа, и многумина поверуваа во Господ. ⁴³ А Петар остана подолго време во Јопа. Живееше кај еден човек по име Симон, кој беше кожар.

Исус ги повикува првите ученици

(Матеј 4:18-22; Марко 1:16-20) 5 Еднаш, Исус стоеше на брегот на Генисаретското Езеро^[a], а луѓето се туркаа кон Него за да ја слушаат Божјата порака. ² Тој здогледа две бротчиња извлечени на брегот. Рибарите беа излегле да ги чистат своите мрежи. ³ Исус влезе во едно од бротчињата, кое му припаѓаше на Симон^[b], и го замоли малку да го оттурне од брегот. Потоа Исус седна на бротчето и започна да го поучува народот.

⁴ Кога заврши со говорот, Исус му рече на Симон: „Одвеслај понатаму, во подлабока вода, и фрлете ги мрежите.“ ⁵ Но Симон Му одговори: „Господару, цела ноќ се трудевме и ништо не уловивме; но штом Ти заповедаш, ќе ги фрлиме мрежите.“ ⁶ Кога ги спуштија мрежите уловија толку многу риби, што речиси им се искинаа мрежите. ⁷ Ги повикаа другарите од другото бротче да дојдат да им помогнат. Тие дојдоа и ги наполнија двете бротчиња со толку риби, што бротчињата речиси потонаа. ⁸ Гледајќи го ова, Симон Петар падна пред Исуса на колена и рече: „Оди си од мене, Господе; јас сум грешен човек!“ ⁹ Зашто, голем страв ги беше зафатил и него и оние што беа со него, поради случката со уловените риби. ¹⁰ Истото важеше и за другарите на Симон: Јаков и Јован - синови на Завдај. Исус му одговори на Симона: „Не плаши се! Отсега ќе одиш по луѓе, а не по риби.“ ¹¹ Тогаш тие ги извлекоа бротчињата на копното, оставија сe и станаа Исусови следбеници.