Book of Common Prayer
5) Средба со Евреите во Рим
17 По три дена Павле ги повика водачите на тамошните Евреи и им рече: „Јас, браќа, иако не направив ништо што би било на штета на нашиот народ или на обичаите на нашите предци, бев уапсен од Евреи во Ерусалим и предаден на римската власт. 18 Римјаните, откако ме сослушаа, сакаа да ме ослободат, бидејќи не најдоа никаква вина што би заслужувала смртна казна, 19 но кога Евреите се противставија на тоа, иако не можеа против мене да изнесат никакво обвинение, јас бев принуден да барам заштита од императорот. 20 Затоа ве викнав, за да се запознаам со вас и да ви објаснам дека јас ги носам овие окови поради тоа што верувам оти она на што се надеваше Израел - Месијата, веќе дојде.“ 21 Тие му одговорија: „Ние ниту сме добиле писмо во врска со тебе од Јудеја, ниту пак некој наш брат дошол да ни каже нешто лошо за тебе. 22 Сакаме од тебе да слушнеме што мислиш ти за христијанството[a], зашто слушаме дека насекаде се зборува против него.“
23 Определија ден и многумина дојдоа во неговата изнајмена куќа, а тој од утро до мрак им објаснуваше и им говореше за Божјото царство, ги уверуваше за Исус, читајќи им од Мојсеевите книги и од Книгите на пророците. 24 Некои се убедија од она што беше кажано, а некои не поверуваа. 25 Се појавија несогласувања, па почнаа да си заминуваат, а Павле им рече: „Во право беше Светиот Дух кога преку пророкот Исаија за вашите предци рече:
26 ,Оди кај овој народ и речи му:
Ќе го слушате Моето Слово, но нема да го разберете;
ќе ги гледате Моите дела, но нема да ги сфатите!
27 Зашто, срцата на овие луѓе им се закоравени!
Со ушите одвај слушаат, а очите си ги затвораат!
Не сакаат да видат, да слушнат, да разберат,
па да се свртат кон Мене за да ги исцелам[b]!‘
28 Затоа сакам да знаете дека ова спасение од Бог е испратено и за нееврејските народи и тие ќе го прифатат!“ 29 [c]
30 Таму Павле остана цели две години во изнајмена куќа[d] и ги примаше сите што му доаѓаа, 31 проповедајќи им за Божјото царство и поучувајќи ги за Господ Исус Христос, слободно и непречено.
8) Апсењето на Исус
(Мт. 26:47-56; Лк. 22:47-53; Јвн. 18:3-12) 43 И веднаш, уште додека Исус зборуваше, пристигна предавникот Јуда, кој беше еден од дванаесеттемина Исусови ученици. Со себе водеше голема толпа народ, вооружен со мечеви и со стапови. Сите тие беа испратени од свештеничките поглавари, од вероучителите и од народните старешини. 44 Претходно предавникот Јуда со нив беше договорил знак: „Фатете Го Оној што при поздравувањето ќе го бакнам и одведете Го внимателно!“
45 Јуда дојде право кај Исус и Му рече: „Учителе!“ Потоа Го поздрави со бакнеж. 46 Тогаш луѓето Го зграпчија Исуса и Го уапсија.
47 Еден од присутните извлече нож и замавнувајќи му го отсече увото на слугата на Првосвештеникот. 48 А Исус им рече: „Што сте излегле против Мене со мечеви и со стапови? 49 Секојдневно седев со вас во храмот и поучував, ама не Ме уапсивте. Но мора да се исполнат запишаните претскажувања за Мене.“
50 Тогаш сите ученици на Исус се разбегаа и Го напуштија. 51 По Него одеше само едно момче наметнато со платно на голото тело. 52 Се обидоа и него да го фатат, влечејќи го за платното, но момчето го остави платното и им побегна.
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest