Book of Common Prayer
3) Три месеци на Малта
28 Откако се спасивме, дознавме дека се наоѓаме на островот Малта. 2 Островјаните беа мошне љубезни спрема нас. Бидејќи врнеше дожд и беше студено, тие запалија оган и сите не прибраа.
3 Павле собра еден куп суварки и ги ставаше врз огнот, а една змија гонета од огнот излезе од суварките и му се впи во раката. 4 Кога островјаните ја видоа змијата како виси на неговата рака, си проговорија меѓу себе: „Овој човек мора да е убиец! Се спаси од морето, но правдата не го остава да живее!“ 5 Но Павле ја истресе змијата во огнот и немаше никакви последици по неговото здравје. 6 Луѓето очекуваа Павле да отече или веднаш да падне мртов, но откако подолго време гледаа и чекаа, а со него ништо не се случи, си го сменија мислењето и си говореа дека тој човек е бог!
7 Во близината на тоа место имаше имот што му припаѓаше на Публиј, поглаварот на островот. Тој, најљубезно не прими и три дена не гоштаваше. 8 Таткото на Публиј лежеше в постела, зашто имаше треска и страдаше од дизентерија. Павле му пријде, се помоли за него, ги положи рацете врз него и го исцели. 9 По тој настан и други луѓе од островот што беа болни доаѓаа кај Павле и тој ги исцелуваше. 10 Заради ова, островјаните ни искажаа многу почести, а кога повторно испловивме, ни дадоа се што ни беше потребно за пловидбата.
4) Од Малта до Рим
11 По три месеци се качивме на еден брод од Александрија, што го носеше знакот на римските богови - близнаци[a] и ја беше минал зимата на Малта. 12 Стигнавме во Сиракуза[b] и таму останавме три дена. 13 Оттаму, пловејќи покрај брегот, стигнавме во Регија[c]. Утредента дувна јужен ветер, па по два дена стигнавме во Путеоли. 14 Таму најдовме неколку христијани, кои не поканија да останеме кај нив седум дена. Потоа продолживме кон Рим.
15 Тамошните христијани, откако слушнале за нас, дојдоа да не пречекаат уште кај Форумот[d] на Апиј, а други ни се придружија кај Трите Крчми[e]. Кога Павле ги виде, Му заблагодари на Бог и се охрабри.
16 Сега, кога веќе беше во Рим, на Павле му беше дозволено да живее каде што сака, чуван од само еден војник.
6) Петар се заветува на верност
(Мт. 26:31-35; Лк. 22:31-34; Јвн. 13:36-38) 27 Тогаш Исус им рече на Своите ученици: „Сите вие ќе Ме напуштите, како што е запишано: ,Ќе удрам по Пастирот и овците ќе се разбегаат[a]!‘ 28 Но кога ќе воскреснам, ќе ве чекам во Галилеја!“
29 Петар се огласи, велејќи: „Дури и ако сите други потклекнат, јас нема да потклекнам!“ 30 Исус му одговори: „Те уверувам дека токму ти, уште ноќва, пред второто пеење на петлите, трипати ќе се откажеш од Мене!“ 31 „Ни по цена да загинам со Тебе, јас нема да Те изневерам!“ - самоуверено рече Петар. Истото го велеа и сите други ученици.
7) Исусовата молитва во Гетсемани
(Мт. 26:36-46; Лк. 22:39-46) 32 Заедно со Своите ученици, Исус дојде во местото Гетсемани[b] и им рече: „Седете овде додека отидам да се помолам.“ 33 Ги поведе со Себе Петар, Јаков и Јован. 34 Длабоко потресен и нажален, им рече: „Тагата што ја имам во душава Ме убива!
Останете овде и бдејте со Мене!“ 35 Потоа Тој се оддалечи малку, падна ничкум и почна да се моли, доколку е можно, да биде поштеден од претстојните страдања. 36 Се молеше вака: „Аба[c]! Татко! За тебе сe е можно! Не дозволувај да страдам на ваков суров[d] начин! Сепак, нека се исполни Твојата волја, а не Мојата!“
37 Кога Исус се врати кај Своите ученици, ги затекна како спијат, па му рече на Петар: „Зар спиеш, Симоне!? Не можеше ли да останеш буден еден час? 38 Разбудете се и молете се да не бидете совладани од искушението што доаѓа, зашто, иако духот е храбар, телото е слабо!“
39 Потоа Исус пак се оддалечи малку и продолжи да се моли со истата молитва. 40 Кога повторно се врати, учениците и овојпат беа заспале; очите едноставно им се затвораа и не знаеја што да Му одговорат.
41 Кога и по третпат се врати, Исус им рече: „Зар и понатаму спиете и се одморате!? Доста беше! Дојде времето Мене, Синот Човечки, да Ме предадат во рацете на грешници. 42 Станувајте, тргнуваме! Предавникот Мој е веќе овде!“
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest