Book of Common Prayer

Павле на суд пред Феликс

24 По пет дена дојде Првосвештеникот Ананија со неколку старешини и со еден адвокат^[a] по име Тертул, кој го изнесе пред гувернерот обвинението против Павле. ² Го повикаа Павле и Тертул почна да го изнесува обвинението:

„Почитуван гувернеру! Под Вашето владеење ние, Евреите, живееме во мир и спокојство. Вашата далековидост доведе до многу реформи за овој народ. ³ За тоа секогаш и секаде Ви оддаваме признание, честити Феликсе, со голема благодарност. ⁴ Но сега, за да не го трошам напразно Вашето време, Ве молам, знаејќи ја Вашата љубезност, накратко да ме ислушате.

⁵ Ние утврдивме дека овој човек е вистинска напаст, кој предизвикува препирки меѓу Евреите по целиот свет! Тој е челник на назаретската секта. ⁶ Се обиде дури и храмот да го оскверни, но ние го уапсивме.^{[b] 8} Сега Вие можете да го сослушате и да дознаете за што го обвинуваме.“

⁹ И другите Евреи го потврдуваа тоа што го зборуваше Тертул.

Одбраната на Павле пред Феликс

¹⁰ Гувернерот му даде знак на Павле дека може да зборува. Павле рече:

„Знам, господине, дека Вие веќе долго време му служите како судија на нашиот еврејски народ и добро ги познавате работите за кои сум обвинет, и затоа јас со голема доверба во вас ќе ја изложам својата одбрана. ¹¹ Лесно ќе дознаете дека јас во Ерусалим пристигнав на поклонение во храмот пред дванаесетина дена. ¹² Ниту во храмот ме затекнале со некого да се расправам, ниту во синагогите, ниту пак во градот сум го подбуцнувал народот на бунт. ¹³ Тие не можат да го докажат она за што ме обвинуваат.

¹⁴ Јас овде, пред Вас, признавам дека сум следбеник на Христовото учење^[c] што тие го нарекуваат секта и на тој начин Му служам на Богот на нашите татковци, верувајќи во се што е запишано во Мојсеевите книги и во книгите на пророците. ¹⁵ И јас, како и тие, верувам во Бог и уверен сум дека Тој ќе ги воскресне мртвите, како праведните, така и неправедните. ¹⁶ Заради тоа правам се што знам и умеам, та мојата совест пред Бог и пред луѓето секогаш да биде чиста.

¹⁷ По повеќе години отсуство се вратив во Ерусалим, носејќи со себе доброволни прилози, за да му помогнам на мојот народ и да Му принесам жртви на Бог. ¹⁸ Овие што ме обвинуваат ме видоа во храмот кога веќе го бев завршил церемонијалното исчистување. Околу мене ниту имаше насобрано луѓе, ниту имаше некаков бунт. ¹⁹ Имаше само неколку Евреи дојдени од покраината Азија, кои требаше да бидат присутни, и ако имале нешто против мене, овде пред Вас нека го изнесат. ²⁰ Нека кажат овие што дојдоа да ме обвинат, какво злосторство најдоа во мене кога ме изведоа пред еврејското народно собрание^[d], ²¹ освен тоа што гласно изјавив: ,Денеска овде мене ми се суди затоа што верувам во воскресението на мртвите!‘“

²² Тогаш Феликс, кој добро го познаваше Христовото учење^[e], го одложи сослушувањето, со вакво образложение: „Ќе почекаме полковникот Лисија да дојде овде. Тогаш ќе пресудам во врска со вашиот случај.“ ²³ Потоа му нареди на офицерот да го задржат Павле во притвор, но да му дадат извесна слобода и да не спречуваат никој од неговите блиски да го посетува и да му помага.

Најважната заповед

(Мт. 22:34-40; Лк. 10:25-28) ²⁸ Тогаш кај Исус дојде еден вероучител, кој ја слушаше претходната расправа. Согледувајќи дека Исус добро им одговори на садукеите, Го праша: „Која е најважната заповед во Божјиот Закон?“

²⁹ Првата најважна заповед гласи: ,Слушајте Израелци: Вие имате само еден Господ и Бог! ³⁰ Сакајте Го Господ, вашиот Бог, со сето свое срце, со сета своја душа, со сиот свој разум и со сета своја снага^[a]!‘

³¹ Втората заповед е слична на првата, и гласи: ,Сакај го својот ближен како самиот себе!‘ Други заповеди, поважни од овие, нема.

³² Вероучителот рече: „Добро, Учителе. Право кажа дека има само еден Бог. ³³ Да се сака Бог со сето срце, разум и снага и да се сака ближниот како самиот себе е повредно од секаков вид жртва!“

³⁴ Кога Исус виде дека човекот даде умен одговор, му рече: „Не си далеку од Божјото царство!“

По ова, на Исус никој повеќе не се осмели да му поставува прашања.