Book of Common Prayer

Павле пред собранието

³⁰ Следниот ден, сакајќи да дознае за што ќе го обвинат Евреите, полковникот го ослободи Павле од прангите и нареди да се соберат Првосвештениците и сите членови на еврејското собрание^[a], па го доведе Павле и им го предаде на сослушување.

23 Со вперен поглед кон членовите на собранието, Павле им рече: „Браќа, мојата совест пред Бога е чиста!“

² Тогаш Првосвештеникот Ананија им нареди на оние што стоеја покрај Павле да го удрат по устата. ³ Павле му одговори: „Бог ќе те удри тебе, ѕиду варосан! Си седнал да ме судиш според законот, а наредуваш да ме удираат, спротивно на законот!“

⁴ Оние што стоеја до Павле му рекоа: „Како се осмелуваш да го навредуваш Божјиот Првосвештеник!?“

⁵ Тогаш Павле им се извини: „Не знаев, браќа, дека тој е Првосвештеник, зашто во Светото Писмо пишува: ,Не зборувај лошо за водачот на својот сопствен народ^[b]!‘“

⁶ Кога Павле забележа дека дел од членовите на собранието се садукеи^[c], а дел се фарисеи^[d], гласно рече: „Браќа, јас сум фарисеј! Сите мои предци биле фарисеи! Овде ми се суди заради тоа што верувам дека ќе има воскресение од мртвите!“

⁷ Тоа предизвика расправија меѓу фарисеите и садукеите, па во собранието дојде до поделба. ⁸ Садукеите тврдеа дека нема ни воскресение, ни ангели, ни духови, а фарисеите веруваат во сето ова. ⁹ Настана голема викотница. Неколку вероучители од фарисеите станаа и почнаа жестоко да се препираат со садукеите, велејќи: „Не гледаме ништо лошо кај овој човек! Можеби навистина му се јавил дух или ангел и му зборувал!“

¹⁰ Расправијата стануваше се пожестока, па полковникот се исплаши дека ќе го растргнат Павле на парчиња. Затоа нареди војниците да го тргнат оттаму и да го вратат во воената тврдина.

¹¹ Таа ноќ Господ му се појави на Павле и му рече: „Држи се храбро, зашто за Мене ќе треба да проповедаш и во Рим онака како што сведочеше овде во Ерусалим!“

Исус ја проколнува неплодната смоква

(Мт. 21:18-19) ¹² Утредента, кога излегуваа од Бетанија, Исус огладне. ¹³ Од далечина забележа една разлистена смоква крај патот и се упати кон неа да види дали има плодови. Кога дојде, не најде плодови, туку само лисје, зашто сe уште не беше време за смокви. ¹⁴ Исус му се обрати на дрвото: „Од тебе никој веќе никогаш да не јаде плодови!“ Ова го слушнаа Неговите ученици.

Исус го расчистува Храмот

(Мт. 21:12-17; Лк. 19:45-48; Јвн. 2:13-22) ¹⁵ Исус и Неговите ученици дојдоа пак во Ерусалим. Влегувајќи во Божјиот храм, Исус почна да ги отстранува сите луѓе кои во храмот вршеа купопродажби. Им ги испреврте масите на менувачите на пари и тезгите на оние што продаваа гулаби. ¹⁶ Не дозволи никој ништо да пренесува низ храмот. ¹⁷ Потоа ги поучуваше, велејќи: „Зар Бог во Светото Писмо не ви напиша: ,Мојот храм нека биде место за молитва на сите народи^[a]!?‘ А вие го претворивте во разбојничко дувло!“

¹⁸ Ова им дојде до ушите на свештеничките поглавари и на вероучителите кои почнаа да планираат како да Го убијат Исуса. Тие се плашеа од Него, бидејќи целиот народ беше одушевен од Неговите поуки.

¹⁹ Кога се стемни, Исус и Неговите ученици се повлекоа од градот.

Поука од смоквата и моќта на молитвата

(Мт. 21:20-22) ²⁰ Рано изутрината, минувајќи крај смоквата, учениците на Исус забележаа дека таа од корен се исушила. ²¹ Тогаш Петар се сети на случката и Му рече на Исус: „Погледни, Учителе! Смоквата што Ти ја проколна се исушила!“

²² Исус им рече: „Имајте вера во Бог! ²³ Ве уверувам дека, ако имате вера во Бог и не се сомневате, ќе можете да и кажете на оваа планина да се искорне и да се фрли во морето, и тоа ќе се случи. ²⁴ Ви велам: Сe што ќе побарате преку молитва ќе добиете, ако имате вера. ²⁵ Кога се молите, простувајте им на оние што се огрешиле против вас. Тогаш вашиот небесен Татко ќе ви ги прости и вашите гревови.“ ^26 [b]