Book of Common Prayer

Бунт против христијанството во Ефес

²¹ По овие настани, поттикнат од Светиот Дух^[a], Павле реши да ги посети Македонија и Ахаја, па да замине за Ерусалим. „А потоа,“ - рече тој - „ќе треба да го посетам и Рим.“ ²² Ги испрати во Македонија двајцата свои помошници, Тимотеј и Ераст, а тој уште некое време остана во Азија.

²³ Во тоа време во Ефес настанаа големи немири заради Христовото учење^[b]. ²⁴ Еден златар по име Димитри, кој изработуваше сребрени модели од храмот на божицата Артемида^[c] и на тој начин се богатеа и тој и неговите соработници, ²⁵ ги собра сите што се занимаваа со оваа и слична работа и им рече: „Луѓе, вие знаете дека нашето богатство доаѓа од овој занает. ²⁶ Гледате и слушате дека не само во Ефес, туку речиси во цела Азија, овој човек, Павле, разубеди и одврати многу луѓе, велејќи им дека овие предмети направени од човечка рака не се богови. ²⁷ Постои опасност не само нашиот занает да падне во немилост, туку и храмот на големата божица Артемида сосема да ја загуби својата важност, да исчезне нејзината величественост што ја почитуваат цела Азија и целиот свет!“

²⁸ Кога го слушнаа ова, збеснаа и почнаа да викаат: „Голема е Артемида, божицата на Ефес!“ ²⁹ Во градот настана мешаница и откако ги фатија Македонците Гај и Аристарх, сопатници на Павле, сите се собраа во градскиот амфитеатар^[d]. ³⁰ Павле сакаше да се појави пред насобраната толпа, но тамошните христијани го одвратија од таквата намера, ³¹ а и некои луѓе од власта што му беа пријатели му испратија порака, молејќи го да не се појавува во амфитеатарот.

³² Собирот се претвори во бркотница. Едни викаа едно, други друго, а повеќето воопшто не знаеја за што се собрани. ³³ Евреите го посочија Александар и го изведоа напред, а тој замавна со раката за да ги смири и да даде објаснување пред толпата, ³⁴ но кога слушнаа дека тој е Евреин, сите во еден глас викаа речиси два часа: „Голема е Артемида, божицата на Ефес!“

³⁵ Најпосле градоначалникот^[e] ја смири толпата и рече: „Граѓани на Ефес! Има ли некој што не знае дека Ефес е град заштитник на храмот на големата божица Артемида и на кипот што ни падна од небото!? ³⁶ Ова никој не може да го оспори, затоа треба да се смирите и да не правите ништо непромислено. ³⁷ Овие луѓе, што сте ги довеле овде, ниту го ограбиле храмот, ниту пак зборувале против нашата божица.

³⁸ Ако Димитри и занаетчиите што се со него имаат некакво обвинение против овие луѓе, постојат судови и судии, па таму нека се судат. ³⁹ Ако имате некои други поплаки, тие мора да бидат разрешени на легалното градско собрание. ⁴⁰ Постои опасност Римјаните да не обвинат дека креваме бунт. Нема никаква причина да создаваме вакви немири.“

⁴¹ Откако го рече ова, го распушти собирот и луѓето се разотидоа.

Исус исцелува епилептичар

(Мт. 17:14-20; Лк. 9:37-43а) ¹⁴ Кога Исус и тројцата Негови ученици се вратија кај другите ученици, забележаа голема толпа народ и вероучители како се расправаат со нив. ¹⁵ Луѓето се изненадија при појавата на Исус и веднаш Му потрчаа во пресрет да Го поздрават. ¹⁶ Исус ги запраша: „За што се расправавте?“ ¹⁷ Еден човек од народот Му одговори: „Учителе! Го носев син ми кај Тебе. Обземен е од демонски дух и нем е. ¹⁸ Кога ќе добие напад паѓа наземи, устата му пени, крцка со забите и се вкочанува. Ги замолив Твоите ученици да го ослободат од демонскиот дух, но тие не можеа.“

¹⁹ Тогаш Исус рече: „Ах, безверен народе! До кога ќе морам да бидам со вас и да ве поднесувам!? Доведете го момчето кај Мене!“

²⁰ Го доведоа момчето. Кога демонскиот дух во него Го виде Исуса, веднаш го нападна момчето: тресејќи се, момчето падна на земјата, почна да се валка, а од устата му излегуваше пена. ²¹ Исус го праша таткото на момчето:

„Од кога му е вака?“

„Уште од детството“ - одговори таткото. ²² „Демонот во него честопати се обидува да го убие, фрлајќи го во оган или во вода. Ако можеш, те молам, смилувај ни се и помогни ни!“

²³ „Зошто велиш: ‚Ако можеш‘? Нема ништо невозможно за оној што има вера!“ - му одговори Исус.

²⁴ Со силен глас, таткото извика: „Верувам, но помогни ми да не се сомневам!“

²⁵ Кога Исус виде дека сe повеќе народ се собира, со строг глас му нареди на глувонемиот дух да излезе од момчето и никогаш повеќе да не се врати во него. ²⁶ Демонскиот дух вресна, силно го стресе момчето и излезе од него. Момчето за миг изгледаше како да е мртво, а така мислеа и насобраните луѓе. ²⁷ Но Исус го фати за рака и го исправи. Момчето застана на своите нозе.

²⁸ Кога Исус се врати дома, Неговите ученици насамо Го запрашаа: „Зошто ние не можевме да го истераме демонскиот дух?“

²⁹ Исус им одговори: „Овој вид демони можат да се избркаат само со молитва^[a].“