Book of Common Prayer

5) Павле проповеда во Атина

¹⁶ Додека Павле ги чекаше во Атина, духот му се потресе гледајќи го градот полн со идоли. ¹⁷ Секој ден во синагогата разговараше со Евреите и со побожните^[a] луѓе од другите народи што доаѓаа таму. Одеше и на пазарот и им проповедаше на луѓето што ги среќаваше таму.

¹⁸ Се расправаше и со неколкумина епикурејски и стоички филозофи^[b]

. Кога почна да им зборува за Исус и за воскресението, некои од нив си рекоа: „Што сака да каже овој брборко!?“ Други велеа: „Проповеда за некоја нова вера!“

¹⁹ Го одведоа пред Советот на филозофите наречен Ареопаг и му рекоа: „Може ли сега да слушнеме какво е ова ново учење што ни го проповедаш? ²⁰ Тврдиш некои чудни работи и сакаме да чуеме повеќе за тоа.“ ²¹ (Атињаните и туѓинците што беа во посета на Атина си го поминуваа времето зборувајќи или слушајќи за нови работи.)

²² Павле застана сред Ареопагот и рече: „Атињани! Забележав дека сте вие многу побожни луѓе, ²³ зашто, минувајќи и гледајќи ги вашите светилишта, видов и еден жртвеник на кој пишуваше: ,На непознатиот Бог‘. Значи вие Го обожавате, иако не Го познавате. Јас сакам да ви проповедам за Него.

²⁴ Тој Бог го создаде светот и се што е во него. Тој е Господар на небото и Земјата. Не живее во храмови изградени од човечки раце. ²⁵ Тој нема потреба да Му служите со дарови од вашите раце, бидејќи нема потреба од ништо. На целиот жив свет Тој му дава живот и здив и се што му треба. ²⁶ Сите народи ги создаде од еден човек, ги насели по целата Земја, им определи во кое време ќе постојат и во кои граници ќе бидат нивните живеалишта, ²⁷ за да Го бараат Бога, да допрат до Него и да Го најдат, зашто Тој е близу до секој од нас!

²⁸ Бидејќи Тој ни овозможува да живееме, да се движиме и да бидеме тоа што сме. Како што вели и еден од вашите поети: ,Ние сме Негови деца.‘

²⁹ Затоа, штом знаете дека сме Божји чеда, не треба да мислиме дека идолите се богови. Тие се само злато, сребро или камен, обликувани со вештината и според замислата на обични луѓе. ³⁰ Не земајќи го предвид времето кога луѓето не го знаеле ова, Бог сега им порачува на сите луѓе, насекаде, да се одвратат од идолите и да се свртат кон Бог. ³¹ Зашто Тој го има одредено денот во кој праведно ќе му суди на целиот свет, преку Човекот што за тоа Го определи и уверливо Го потврди воскреснувајќи Го од мртвите.“

³² Кога слушнаа дека зборува за воскреснување од мртвите, некои луѓе почнаа да му се подбиваат, но други рекоа: „Сакаме повторно да ни зборуваш за ова!“ ³³ Тогаш Павле си замина оттаму, ³⁴ а неколку души поверуваа и му се придружија. Меѓу нив беа: Дионисиј, член на Ареопагот, една жена по име Дамара и уште неколкумина други.

Исус нахранува 4.000 души

(Мт. 15:32-39) 8 Набргу потоа, многуброен народ одново се насобра околу Исус. Луѓето не носеа храна со себе, па Исус ги повика Своите ученици и им рече: ² „Жал ми е за луѓево; веќе три дена постојано се со Мене, а немаат храна. ³ Некои од нив живеат далеку и ако ги пуштам да си одат гладни, ќе премалат по патот!“

⁴ Учениците Му одговорија: „Местово е пусто; каде ќе најдеме храна да нахраниме толку народ!?“ ⁵ „Колку леба имате?“ - ги праша Исус. „Седум леба“ - одговорија тие. ⁶ Откако Исус го поседна народот по земјата, ги зеде седумте леба и ги благослови. Потоа ги раскрши на парчиња и им ги подаваше на учениците да му ги разделуваат на народот. ⁷ Имаа и малку риби и откако Исус ги благослови и нив, им рече на учениците да им ги разделат на луѓето.

⁸ Сите се најадоа до наситување, а собраа и седум кошници остатоци од храната. ⁹ Присутните беа на број околу четири илјади души. По ова, Исус го испрати народот да си оди.

¹⁰ Веднаш потоа, придружуван од Своите ученици, Исус се качи на едно бротче и отплови во месноста Далманута.