Book of Common Prayer

Павле добива повик од Македонија

⁶ Тие патуваа низ областите Фригија и Галатија, бидејќи Светиот Дух не им дозволуваше да одат и да проповедаат во областа Азија^[a]. ⁷ Пристигнаа до границите на покраината Мизија и сакаа да се упатат накај покраината Битинија^[b], но Духот на Исус не им дозволи. ⁸ Минувајќи низ Мизија, слегоа до градот Троада.

⁹ Во текот на ноќта, Павле имаше видение: еден Македонец, стоеше пред него и го молеше: „Дојди во Македонија и помогни ни!“ ¹⁰ По тоа негово видение, ние^[c] веднаш се упативме накај Македонија, сфаќајќи дека Бог не повикува таму да ја проповедаме Радосната вест.

2) Во градот Филипи: обраќањето на Лидија

¹¹ Отпловивме од Троада и се упативме накај островот Самотраки, а следниот ден пристигнавме во пристаништето Неаполис. ¹² Оттаму заминавме за Филипи, важен град во покраината Македонија. Тој град беше римска колонија^[d]. Таму останавме неколку дена.

¹³ Во еден саботен ден излеговме од портите на градот покрај една река, каде што претпоставувавме дека им е местото за молитва. Седнавме и позборувавме со неколку жени што беа дојдени на тоа место. ¹⁴ Меѓу нив имаше една жена по име Лидија од градот Тијатир. Таа се занимаваше со продавање на скапоцени пурпурни ткаенини. Лидија веруваше во Бог. Додека не слушаше, Господ и го отвори срцето и таа го прифати она што го зборуваше Павле. ¹⁵ Откако таа и нејзините домашни се крстија, упорно не канеше да бидеме нејзини гости: „Ако сметате дека имам вера во Господ, дојдете и останете во мојот дом додека престојувате во овој град.“ Така не убеди и останавме.

Враќањето на апостолите

³⁰ Апостолите повторно се собраа^[a] кај Исус и почнаа да Му раскажуваат за делата и поуките што ги извршиле. ³¹ Но многу народ постојано доаѓаше и си заминуваше, така што апостолите немаа време ни да јадат. Затоа Исус им рече: „Дојдете, ќе отидеме на некое тивко место, па да можете малку да се одморите!“ ³² Тргнаа со бротче на едно такво место, ³³ но голем број луѓе видоа во кој правец отпловија, па побрзаа пеш од сите краишта и први втасаа таму.

Исус нахранува над пет илјади души

(Мт. 14:13-21; Лк. 9:10-17; Јвн. 6:1-14) ³⁴ Кога Исус излезе од бротчето, виде голема толпа народ, која прилегаше на стадо овци без пастир. Му падна жал за луѓето, па почна да ги поучува за многу нешта.

³⁵ Во приквечерината кај Исус дојдоа Неговите ученици и Му рекоа: „Местово е пусто, а веќе е доцна. ³⁶ Пушти ги луѓето да отидат по околните села и земјоделски имоти, за да си купат храна!“ ³⁷ „Дајте им вие нешто да јадат“ - им одговори Исус.“ Но тие му рекоа: „Да се купи леб за сиот овој народ, би ни требале повеќе од двесте денарии!“ ³⁸ „Одете и проверете колку лебови имате“ - им рече Исус. Откако проверија, Му рекоа: „Имаме пет леба и две риби!“ ³⁹ Тогаш Исус им даде упатства на учениците да ги поседнат луѓето на тревата, во групи. ⁴⁰ Луѓето седнаа во групи од по сто и по педесет.

⁴¹ Исус ги зеде петте леба и двете риби, го поткрена погледот кон небото, ги благослови лебовите и ги раскрши. Потоа им ги подаваше на учениците кои им ги даваа на луѓето. На ист начин им делеше на сите и од двете риби. ⁴² Сите јадеа до наситување, ⁴³ а учениците собраа и дванаесет полни кошници со парчиња што преостанаа од лебот и од рибите. ⁴⁴ Оние што јадеа беа на број околу пет илјади машки глави, не сметајќи ги жените и децата.

Исус чекори по вода

(Мт. 14:22-33; Јвн. 6:15-21) ⁴⁵ Веднаш потоа Исус ги натера Своите ученици да се качат на бротчето и да отпловат на спротивната страна, кон Бетцаида, додека Тој да го отпушти народот. ⁴⁶ Кога го испрати народот, Исус се искачи на гората за да се моли.