Book of Common Prayer

Psalm Dawida.

15 PANIE, kto będzie przebywał w twoim przybytku? Kto zamieszka na twojej świętej górze?

² Ten, kto postępuje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a w swoim sercu mówi prawdę;

³ Kto nie obmawia swym językiem, nie wyrządza bliźniemu nic złego, nie znieważa bliźniego;

⁴ Ten, przed którego oczami bezbożny jest wzgardzony, a który szanuje tych, co się boją PANA; kto, choć przysięga na własną niekorzyść, nie wycofuje się;

⁵ Kto swych pieniędzy nie pożycza na lichwę i nie daje się przekupić przeciwko niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm i pieśń.

67 Niech Bóg się zmiłuje nad nami i błogosławi nam, niech rozjaśni nad nami swoje oblicze. Sela.

² Aby poznano na ziemi twoją drogę, wśród wszystkich narodów twoje zbawienie.

³ Niech cię wysławiają ludy, o Boże, niech cię wysławiają wszystkie ludy.

⁴ Niech narody się radują i wykrzykują, bo ty będziesz sądził ludy sprawiedliwie i rządzić będziesz narodami na ziemi. Sela.

⁵ Niech cię wysławiają ludy, o Boże, niech cię wysławiają wszystkie ludy.

⁶ Wtedy ziemia wyda swój plon i Bóg, nasz Bóg, będzie nam błogosławić.

⁷ Niech nam Bóg błogosławi i niech się go boją wszystkie krańce ziemi.

³² A to mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.

³³ Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.

³⁴ Nie było też wśród nich nikogo, kto by cierpiał niedostatek, gdyż ci, którzy mieli pola albo domy, sprzedawali je i przynosili pieniądze za to, co posprzedawali;

³⁵ I kładli u stóp apostołów. Rozdzielano to każdemu według potrzeb.

³⁶ Także Józef, nazwany przez apostołów Barnabą – co się tłumaczy: Syn Pocieszenia – lewita rodem z Cypru;

³⁷ Sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i położył u stóp apostołów.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

19 Niebiosa głoszą chwałę Boga, a firmament obwieszcza dzieło jego rąk.

² Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy oznajmia wiedzę.

³ Nie ma języka ani mowy, w których nie słychać ich głosu.

⁴ Ich zasięg rozchodzi się po całej ziemi i na krańce świata ich słowa. Na nich wystawił namiot słońcu.

⁵ A ono wychodzi jak oblubieniec ze swojej komnaty, cieszy się jak mocarz, który rozpoczyna bieg.

⁶ Wyrusza z jednego krańca nieba i obchodzi je aż na drugi kraniec, a nic nie ukryje się przed jego żarem.

⁷ Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu.

⁸ Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.

⁹ Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne.

¹⁰ Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu.

¹¹ Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę.

¹² Lecz kto dostrzeże własne błędy? Oczyść mnie z tych, które są ukryte przede mną.

¹³ Chroń też swego sługę od zuchwałych grzechów, aby nie panowały nade mną. Wtedy będę nienaganny i wolny od wielkiego przestępstwa.

¹⁴ Niech będą ci miłe słowa moich ust i rozmyślanie mego serca, PANIE, moja skało i mój odkupicielu!

146 Alleluja. Chwal, duszo moja, PANA.

² Będę chwalić PANA, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki będę istniał.

³ Nie pokładajcie ufności we władcach ani w żadnym synu ludzkim, u którego nie ma wybawienia.

⁴ Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tymże dniu zginą wszystkie jego myśli.

⁵ Błogosławiony ten, kogo pomocą jest Bóg Jakuba, kto nadzieję pokłada w PANU, jego Bogu;

⁶ Który uczynił niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; który dochowuje prawdy na wieki;

⁷ Który oddaje sprawiedliwość pokrzywdzonym i daje chleb głodnym; PAN uwalnia więźniów.

⁸ PAN otwiera oczy ślepych; PAN podnosi przygnębionych; PAN miłuje sprawiedliwych.

⁹ PAN strzeże przychodniów, wspomaga sierotę i wdowę, ale krzyżuje drogę niegodziwych.

¹⁰ PAN będzie królował na wieki, twój Bóg, o Syjonie, z pokolenia na pokolenie. Alleluja.

²⁶ A gdy Saul przybył do Jerozolimy, usiłował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem.

²⁷ Lecz Barnaba przyjął go, zaprowadził do apostołów i opowiedział im, jak on w drodze ujrzał Pana, który mówił do niego, i jak w Damaszku z odwagą głosił w imieniu Jezusa.

²⁸ I przebywał z nimi w Jerozolimie.

²⁹ Z odwagą też mówił w imieniu Pana Jezusa i rozprawiał z hellenistami, a oni usiłowali go zabić.

³⁰ Bracia jednak dowiedzieli się o tym, wyprawili go do Cezarei i odesłali do Tarsu.

³¹ A tak kościoły w całej Judei, Galilei i Samarii cieszyły się pokojem, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, i rozrastały się przez pociechę Ducha Świętego.