Book of Common Prayer

95 Chodźcie, śpiewajmy PANU, wykrzykujmy radośnie skale naszego zbawienia.

² Przyjdźmy przed jego oblicze z chwałą, radośnie śpiewajmy mu psalmy.

³ PAN bowiem jest wielkim Bogiem i wielkim Królem nad wszystkimi bogami.

⁴ W jego rękach są głębiny ziemi i jego są szczyty gór.

⁵ Jego jest morze, bo on je uczynił, i jego ręce ukształtowały suchy ląd.

⁶ Chodźcie, oddajmy pokłon i padajmy przed nim; klęknijmy przed PANEM, naszym Stwórcą.

⁷ On bowiem jest naszym Bogiem, a my ludem jego pastwiska i owcami jego rąk. Dzisiaj, jeśli jego głos usłyszycie;

⁸ Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak w czasie kuszenia na pustyni;

⁹ Kiedy mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie, doświadczali mnie i widzieli moje dzieła.

¹⁰ Przez czterdzieści lat czułem odrazę do tego pokolenia i powiedziałem: Ten lud błądzi sercem i nie poznał moich dróg;

¹¹ Przysiągłem im w gniewie, że nie wejdą do mego odpoczynku.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

31 W tobie, PANIE, pokładam nadzieję, niech nigdy nie doznam wstydu, wyzwól mnie w swojej sprawiedliwości.

² Nakłoń ku mnie swe ucho, czym prędzej mnie ocal; bądź mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mnie wybawił.

³ Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą; dlatego przez wzgląd na twoje imię kieruj mnie i prowadź.

⁴ Wyciągnij mnie z sieci, którą zastawili na mnie, bo ty jesteś moją siłą.

⁵ W twoje ręce powierzam mego ducha; odkupiłeś mnie, PANIE, Boże wierny.

⁶ Nienawidzę tych, którzy zważają na próżne marności, bo ja w PANU pokładam nadzieję.

⁷ Będę się radował i weselił w twoim miłosierdziu, bo wejrzałeś na moje utrapienie i poznałeś udręki mojej duszy;

⁸ I nie wydałeś mnie w ręce wroga, postawiłeś moje nogi na miejscu przestronnym.

⁹ Zmiłuj się nade mną, PANIE, bo jestem uciśniony, od żałości osłabły moje oczy, a także moja dusza i moje wnętrzności.

¹⁰ W bólu bowiem upływa moje życie, a moje lata na wzdychaniu; moja siła osłabła z powodu mej nieprawości, a moje kości wyschły.

¹¹ Stałem się pośmiewiskiem dla wszystkich moich wrogów, zwłaszcza dla moich sąsiadów, i postrachem dla znajomych; ci, którzy mnie widzą na dworze, uciekają przede mną.

¹² Zapomniano o mnie jak o umarłym, stałem się jak rozbite naczynie.

¹³ Słyszę bowiem oszczerstwa wielu; strach czai się zewsząd; gdy wspólnie naradzają się przeciwko mnie, spiskują, jak odebrać mi życie.

¹⁴ Ale ja zaufałem tobie, PANIE; powiedziałem: Ty jesteś moim Bogiem.

¹⁵ Mój czas jest w twoich rękach, ocal mnie z ręki moich nieprzyjaciół i od tych, którzy mnie prześladują.

¹⁶ Rozjaśnij swe oblicze nad twoim sługą, wybaw mnie w twoim miłosierdziu.

¹⁷ PANIE, niech nie doznam wstydu, skoro cię wzywam; niech niegodziwi się wstydzą i zamilkną w grobie.

¹⁸ Niech zaniemówią wargi kłamliwe, które w pysze i pogardzie mówią krzywdzące słowa przeciwko sprawiedliwemu.

¹⁹ Jakże wielka jest twoja dobroć, którą zachowujesz dla bojących się ciebie i okazujesz tym, co ufają tobie wobec synów ludzkich.

²⁰ Ukryjesz ich pod osłoną twojej obecności przed pychą człowieka, ochronisz ich w namiocie przed kłótliwymi językami.

²¹ Błogosławiony niech będzie PAN, bo okazał mi swą cudowną łaskę w mieście warownym.

²² Powiedziałem w pośpiechu: Odrzuciłeś mnie sprzed twych oczu; lecz ty wysłuchałeś głosu mego błagania, gdy wołałem do ciebie.

²³ Miłujcie PANA, wszyscy jego święci, bo PAN strzeże wiernych, a postępującym wyniośle odpłaca z nawiązką.

²⁴ Bądźcie dzielni, wszyscy, którzy pokładacie nadzieję w PANU, a on umocni wasze serca.

Psalm Dawida.

35 Spieraj się, PANIE, z tymi, którzy się ze mną spierają; walcz z tymi, którzy walczą ze mną.

² Chwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.

³ Dobądź włóczni i zagrodź drogę tym, którzy mnie prześladują. Powiedz mojej duszy: Ja jestem twoim zbawieniem.

⁴ Niech hańba i wstyd okryją tych, którzy czyhają na moją duszę; niech cofną się i niech będą zawstydzeni ci, którzy obmyślają zło przeciwko mnie.

⁵ Niech będą jak plewy na wietrze i niech anioł PANA ich rozproszy.

⁶ Niech droga ich będzie ciemna i śliska i niech anioł PANA ich ściga.

⁷ Bez powodu bowiem zastawili na mnie w dole sieci, bez powodu wykopali dół na moją duszę.

⁸ Niech niespodziewanie przyjdzie na nich zniszczenie; niech złowi ich sieć, którą zastawili. Niech w nią wpadną ku zniszczeniu.

⁹ A moja dusza będzie się radować w PANU, będzie się weselić jego zbawieniem.

¹⁰ Wszystkie moje kości powiedzą: PANIE, któż podobny do ciebie, który uwalniasz uciśnionego od silniejszego, a nędznego i ubogiego od łupieżcy?

¹¹ Powstają fałszywi świadkowie i pytają mnie o to, czego nie wiem.

¹² Odpłacają mi złem za dobro, chcąc pozbawić mnie mojej duszy.

¹³ Lecz ja, gdy oni chorowali, wkładałem wór pokutny, umartwiałem postem moją duszę i moja modlitwa wracała do mojej piersi.

¹⁴ Postępowałem jak z przyjacielem, jak z bratem, uginałem się pod brzemieniem smutku jak w żałobie po matce.

¹⁵ Lecz gdy ja byłem strapiony, oni się cieszyli i zbierali się; gromadzili się przeciwko mnie nikczemni, a tego nie widziałem; szarpali mnie nieustannie.

¹⁶ Wraz z obłudnikami, szydercami i pochlebcami zgrzytali na mnie zębami.

¹⁷ Panie, jak długo będziesz na to patrzeć? Wybaw od zniszczenia moją duszę, od lwów drogą duszę moją.

¹⁸ Będę cię wysławiał w wielkim zgromadzeniu, wśród licznego ludu będę cię chwalił.

¹⁹ Niech się nie cieszą z mojego powodu ci, którzy bez przyczyny są moimi wrogami, niech nie mrugają okiem ci, którzy niesłusznie mnie nienawidzą.

²⁰ Nie mówią bowiem o pokoju, lecz przeciwko spokojnym na ziemi obmyślają zdradliwe słowa.

²¹ Owszem, otwierają przeciw mnie swe usta, mówiąc: Ha, ha! Widzieliśmy to na własne oczy.

²² Widziałeś to, PANIE, nie milcz; Panie, nie oddalaj się ode mnie.

²³ Obudź się i wystąp w mojej obronie, w mojej sprawie, mój Boże i Panie!

²⁴ Osądź mnie według swojej sprawiedliwości, PANIE, mój Boże! Niech się nie cieszą z mojego powodu.

²⁵ Niech nie mówią w swoim sercu: Ha! Tego chcieliśmy! Niech nie mówią: Pożarliśmy go!

²⁶ Niech się zawstydzą i zawiodą wszyscy, którzy cieszą się z mojego nieszczęścia; niech się okryją wstydem i hańbą ci, którzy wynoszą się nade mnie.

²⁷ Ale niech śpiewają i radują się ci, którzy sprzyjają mojej słusznej sprawie; niech mówią nieustannie: Niech będzie wywyższony PAN, który pragnie pokoju dla swego sługi.

²⁸ A mój język będzie głosił twoją sprawiedliwość i chwałę twoją przez cały dzień.

2 Ty zaś mów to, co jest zgodne ze zdrową nauką.

² Starsi mężczyźni niech będą trzeźwi, poważni, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.

³ Podobnie starsze kobiety niech zachowują się w sposób godny świętych, niech nie oczerniają, nie nadużywają wina, uczą tego, co dobre.

⁴ Niech uczą młodsze kobiety rozsądku, jak mają kochać swoich mężów i dzieci;

⁵ Żeby były roztropne, czyste, żeby zajmowały się domem, były dobre, posłuszne swoim mężom, aby nie bluźniono słowu Bożemu.

⁶ Młodzieńców także napominaj, aby byli trzeźwi.

⁷ We wszystkim stawiaj samego siebie za wzór dobrych uczynków. W nauczaniu okazuj prawość, powagę;

⁸ Słowa zdrowe, nienaganne, aby ten, kto się sprzeciwia, był zawstydzony, nie mając o was nic złego do powiedzenia.

⁹ Sługi nauczaj, aby byli poddani swoim panom i we wszystkim się im podobali, nie sprzeciwiając się;

¹⁰ Niczego sobie nie przywłaszczając, ale we wszystkim okazując doskonałą wierność, aby we wszystkim zdobili naukę Boga, naszego Zbawiciela.

¹¹ Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom;

¹² Pouczająca nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i światowych pożądliwości, trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie;

¹³ Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;

¹⁴ Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

¹⁵ To mów, do tego zachęcaj i strofuj z całą powagą; niech nikt tobą nie gardzi.

³⁵ Nazajutrz znowu stał tam Jan i dwóch z jego uczniów.

³⁶ A gdy zobaczył Jezusa przechodzącego, powiedział: Oto Baranek Boży.

³⁷ I słyszeli ci dwaj uczniowie, jak mówił, i poszli za Jezusem.

³⁸ A Jezus, odwróciwszy się i ujrzawszy, że idą za nim, zapytał ich: Czego szukacie? A oni mu odpowiedzieli: Rabbi – co się tłumaczy: Mistrzu – gdzie mieszkasz?

³⁹ Powiedział im: Chodźcie i zobaczcie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka. I zostali z nim tego dnia, bo było około godziny dziesiątej.

⁴⁰ A Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z tych dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za nim.

⁴¹ On najpierw znalazł Szymona, swego brata, i powiedział do niego: Znaleźliśmy Mesjasza – co się tłumaczy: Chrystusa.

⁴² I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus spojrzał na niego i powiedział: Ty jesteś Szymon, syn Jonasza. Ty będziesz nazwany Kefas – co się tłumaczy: Piotr.