Book of Common Prayer

Охрабрување за нашата вера

12 Околу нас има толку многу сведоци! Затоа ние треба да го отфрлиме сето бреме што не задржува на патот, а особено гревот, што толку лесно може да не заведе. Истрајно треба да ја трчаме трката која Бог ни ја определи. ² Погледот треба да ни е вперен во Исус, зашто врз Него се темели нашата вера од почеток до крај. Тој го поднесе срамот кога беше распнат на крст, знаејќи дека Го очекува голема радост и сега седи на почесно^[a] место, веднаш до Бог. ³ Помислете само низ што се помина Исус и какви навреди од грешниците истрпе! Затоа и вие не потклекнувајте и не дозволувајте да бидете обесхрабрени! ⁴ Зашто, во вашата досегашна борба против гревот, се уште никој од вас не настрадал до смрт! ⁵ Зарем ги заборавивте предупредувачките зборови што ви ги упати Бог како на Свои деца:

„Чеда Мои, сфатете ги сериозно Божјите казнувања

и не обесхрабрувајте се кога Тој ве укорува, зашто,

⁶ Господ ги казнува оние што ги сака,

и ги укорува оние што ги прифатил како Свои чеда^[b].“

⁷ Издржете го строгото воспитување! Бог постапува со вас како со Свои чеда! Кој татко не го дисциплинира своето дете!? ⁸ Ако сте изземени од укорувањата на кои сите деца се подложни, тогаш не сте вистински чеда, туку незаконски деца! ⁹ Па и нашите земни татковци не укоруваа, па сепак ги почитувавме! Тогаш, колку повеќе треба да Му бидеме послушни на нашиот духовен Татко, за да живееме! ¹⁰ Нашите земни татковци не караа еден кус временски период, како што сметале дека е најдобро. А Бог не кара за наше добро, зашто сака и ние да бидеме свети, како што е и Тој. ¹¹ Ниедно укорување не е пријатно; тоа е дури болно во времето кога го примаме. Но подоцна, оние што се одгледани во дисциплина, ќе пожнеат плод на спокојство и праведен живот.

¹² Затоа,

„подигнете ги премалените раце и зацврстете ги треперливите колена^[c]!“

¹³ Чекорете по рамниот пат, за да не се онеспособат слабите и сакатите, туку напротив, да оздрават!

Да не отстапуваме од верата

¹⁴ Трудете се да живеете во мир со секого и да живеете свет живот, зашто без светост никој не ќе може да Го види Господа!

За молитвите на фарисејот и на даночникот

⁹ За оние што беа самоуверени во својата праведност и ги потценуваа другите, Исус ја кажа следнава споредба:

¹⁰ „Двајца мажи влегоа во храмот да се молат; едниот беше фарисеј, а другиот собирач на данок^[a]. ¹¹ Горделивиот фарисеј стоеше одвоено и се молеше вака: ,Ти благодарам, Боже, што јас не сум грешник, како што се другите луѓе: разбојници, нечесни, прељубници; ниту пак како овој собирач на данок, овде! ¹² Двапати неделно постам и во храмот давам десеток од сите мои приходи!‘

¹³ А собирачот на данок стоеше подалеку и не се осмелуваше ни да погледне кон небото, туку се удираше во градите и се молеше вака: ,Боже! Имај милост спрема мене, зашто јас сум грешник!‘ ¹⁴ Ве уверувам дека собирачот на данок, а не фарисејот, си замина оправдан пред Бога! Зашто, оној што се крева на големо - ќе биде понижен, а оној што се понизува - ќе биде издигнат!“