Book of Common Prayer

²⁵ Ако Светиот Дух ни дал живот, тогаш треба да живееме согласно Неговото водство. ²⁶ Не смееме да бидеме самобендисани, да се провоцираме еден со друг или да си завидуваме.

Што ќе посееме, тоа ќе ожнееме

6 Драги пријатели христијани, ако некој од вас заглиби во некаков грев, вие што сте подуховни треба да му помогнете да се извлече, но внимателно, чувајќи се и вие да не бидете завлечени. ² Помагајте си еден со друг кога имате проблеми. На тој начин ќе го извршувате Христовиот закон. ³ Ако некој мисли дека е премногу важен за да им помага на другите, самиот се залажува^[a]. Со тоа само покажува дека е никој и ништо.

⁴ Секој треба да си ги проценува сопствените постигања, без да се споредува со други луѓе. Ако некоја работа е добро извршена, тоа треба да биде за лично задоволство, а не за да се фали пред другите. ⁵ Зашто секој од нас е одговорен за сопственото поведение.

⁶ Оние што присуствуваат на поуки од Светото Писмо, нека ги делат^[b] сите свои добра со учителот што ги поучува.

⁷ Не залажувајте се: никој не може да го измами Господ! Секој човек ќе си го жнее тоа што си го сее! ⁸ Тој што живее само за сопственото тело, ќе ожнее смрт, а кој живее за Духот, од Него ќе добие вечен живот. ⁹ Да бидеме неуморни во правење добро, зашто ако истраеме, ќе дојде време кога ќе го ожнееме посеаното. ¹⁰ Затоа, секогаш кога ќе ни се укаже можност, треба да им правиме добро на сите луѓе, а особено на оние што се наше семејство по вера, на христијаните.

Исус исцелува епилептичар

(Мт. 17:14-20; Лк. 9:37-43а) ¹⁴ Кога Исус и тројцата Негови ученици се вратија кај другите ученици, забележаа голема толпа народ и вероучители како се расправаат со нив. ¹⁵ Луѓето се изненадија при појавата на Исус и веднаш Му потрчаа во пресрет да Го поздрават. ¹⁶ Исус ги запраша: „За што се расправавте?“ ¹⁷ Еден човек од народот Му одговори: „Учителе! Го носев син ми кај Тебе. Обземен е од демонски дух и нем е. ¹⁸ Кога ќе добие напад паѓа наземи, устата му пени, крцка со забите и се вкочанува. Ги замолив Твоите ученици да го ослободат од демонскиот дух, но тие не можеа.“

¹⁹ Тогаш Исус рече: „Ах, безверен народе! До кога ќе морам да бидам со вас и да ве поднесувам!? Доведете го момчето кај Мене!“

²⁰ Го доведоа момчето. Кога демонскиот дух во него Го виде Исуса, веднаш го нападна момчето: тресејќи се, момчето падна на земјата, почна да се валка, а од устата му излегуваше пена. ²¹ Исус го праша таткото на момчето:

„Од кога му е вака?“

„Уште од детството“ - одговори таткото. ²² „Демонот во него честопати се обидува да го убие, фрлајќи го во оган или во вода. Ако можеш, те молам, смилувај ни се и помогни ни!“

²³ „Зошто велиш: ‚Ако можеш‘? Нема ништо невозможно за оној што има вера!“ - му одговори Исус.

²⁴ Со силен глас, таткото извика: „Верувам, но помогни ми да не се сомневам!“

²⁵ Кога Исус виде дека сe повеќе народ се собира, со строг глас му нареди на глувонемиот дух да излезе од момчето и никогаш повеќе да не се врати во него. ²⁶ Демонскиот дух вресна, силно го стресе момчето и излезе од него. Момчето за миг изгледаше како да е мртво, а така мислеа и насобраните луѓе. ²⁷ Но Исус го фати за рака и го исправи. Момчето застана на своите нозе.

²⁸ Кога Исус се врати дома, Неговите ученици насамо Го запрашаа: „Зошто ние не можевме да го истераме демонскиот дух?“

²⁹ Исус им одговори: „Овој вид демони можат да се избркаат само со молитва^[a].“