Book of Common Prayer

¹⁸ Дури по три години отидов во Ерусалим, да се запознаам со Петар^[a] и со него останав петнаесет дена. ¹⁹ Со другите апостоли, освен со Јаков, братот Господов, не се ни сретнав. ²⁰ Бог ми е сведок дека ова што ви го пишувам не е лага, туку е вистина. ²¹ Потоа заминав за Сирија и Киликија. ²² Христијаните^[b] во Јудеја се уште не ме познаваа лично, ²³ туку само беа слушнале дека „оној што ги прогонуваше, сега и самиот ја проповеда верата што сакаше да ја уништи“. ²⁴ И Го славеа Бог заради тоа што го направи со мене.

Апостолите одобруваат

2 По четиринаесет години, повторно, отидов во Ерусалим, заедно со Барнаба^[c], а со себе го поведов и Тит. ² Отидов затоа што Бог, преку откровение, така ми нареди. На еден состанок, на кој присуствуваа само поистакнатите водачи на црквата, јас им објаснив како ја проповедам Радосната вест меѓу нееврејските народи. Го сторив тоа за да не биде залудна мојата сегашна и досегашна работа. ³ Тие не поддржаа, па ни Тит, кој беше со мене, иако е Грк, не го натераа да се обреже, ⁴ иако некои таканаречени „христијани“^[d] се обидуваа. Тие подмолно се вовлекоа во нашите редови за да извидат каква слобода ние имаме преку верата во Исус Христос, па потоа да можат да ни ја одземат таа слобода и да не претворат во робови на јудаизмот. ⁵ Ни за момент не им дозволивме да не надвладеат, за да може вистинската Радосна вест да биде зачувана и за вас.

⁶ Оние што се сметаа за поистакнати (велам се сметаа, зашто за мене тоа воопшто не е важно; Бог не суди според надворешноста), тие поистакнати луѓе не додадоа ништо кон она што јас го говорев. ⁷ Напротив, тие сфатија дека Бог ми довери да ја проповедам Радосната вест меѓу нееврејските народи, исто како што на Петар му довери да ја проповеда меѓу Евреите. ⁸ Бог, Кој работи преку Петар, испраќајќи го да биде апостол меѓу Евреите, сега работи и преку мене, со тоа што ме испрати кај другите народи. ⁹ Кога Јаков, Петар и Јован, кои се сметаа за столбови на црквата, сфатија дека Бог е благонаклонет спрема мене, се ракуваа со мене и со Барнаба во знак на пријателство, согласувајќи се ние да работиме меѓу нееврејските народи, а тие меѓу Евреите. ¹⁰ Единствено од мене бараа да не ги забораваме сиромашните, за кои јас и досега ревносно се грижам.

Граѓаните на Назарет не Го сакаат Исуса

(Мт. 13:53-58; Лк. 4:16-30) 6 Исус си замина оттаму и заедно со Своите ученици се врати во својот град^[a]. ² Во саботата Тој отиде во синагогата да поучува. Многуброен народ занесно Го слушаше, прашувајќи се: „Од каде го знае сето ова? Од каде Му е оваа мудрост и моќ да прави чуда? ³ Не ли е ова дрводелецот - синот на Марија, братот на Јаков, Јосиф, Јуда и Симон? Нели сестрите Негови и денес живеат меѓу нас!?“ Така, жителите на Назарет со сомневање гледаа на Исус^[b].

⁴ Затоа Исус им рече: „Пророкот добива признание отсекаде, освен од својот град, од своите роднини и од своето семејство!“ ⁵ Таму не можеше да направи многу чуда, освен што исцели неколку болни, допирајќи ги со Своите раце. ⁶ Остана изненаден од нивната неверба.

Исус одеше по околните села и поучуваше.

Дванаесетте апостоли во мисија

(Мт. 10:5-15; Лк. 9:1-6) ⁷ Потоа ги повика Дванаесетте апостоли и ги испрати по двајца, давајќи им моќ да изгонуваат демонски духови. ⁸ Им ги даде следниве упатства: „Патувајте само со стап^[c] во рацете. Не носете со себе ни храна, ни торба, ни пари. ⁹ Носете сандали, но не и резервна облека. ¹⁰ Кога ќе ве прими некое семејство, останете кај него сe додека не си заминете од тој град. ¹¹ Ако некое место не сака да ве прими и да ве слуша, одете си оттаму и истресете им го и правот од сандалите, како знак на осуда за нив.“

¹² Тогаш апостолите заминаа и им проповедаа на луѓето да Му се вратат на Бог. ¹³ Изгонуваа многу демонски духови и исцелуваа голем број болни, премачкувајќи ги со маслиново масло^[d].