Book of Common Prayer

Помирување и единство преку Христос

¹¹ Затоа не заборавајте што бевте порано. Вие според раѓањето не сте Евреи. Оние што се обрежани, иако е тоа само телесно обрежување и извршено од човечка рака, со презир ве нарекуваа „необрезани“. ¹² Тоа беше кога Го немавте Христос. Бевте туѓинци и не бевте дел од Божјиот народ. Немавте дел во заветот, во ветувањата што Бог му ги даде на Својот народ. Живеевте во овој свет без надеж и без Бог. ¹³ Но сега го имате Исус Христос. Вие кои некогаш бевте далеку, сега сте доведени близу до Бог, благодарение на крвта што Христос ја пролеа за вас.

¹⁴ Христос е Тој што не помири^[a], Кој од Евреи и неевреи направи еден народ. Го урна ѕидот што не раздвојуваше и не правеше непријатели. ¹⁵ Со Својата смрт Христос му стави крај^[b] на целиот еврејски систем од заповеди и правила. Преку Себе Христос создава нов човек, и од Евреин и од неевреин, изградувајќи така мир. ¹⁶ Умирајќи на крстот, и за едните и за другите, Христос го уништи непријателството што владееше меѓу нив, ги помири со Бог и ги обедини во еден народ. ¹⁷ Христос дојде и проповедаше помирување со Бог, и за вас неевреите што бевте далеку, и за нас Евреите што Му бевме близу. ¹⁸ Преку Него и вие и ние, со посредство на Светиот Дух, имаме пристап до Таткото.

Храмот Господов

¹⁹ Затоа сега вие не сте веќе туѓинци и странци, туку сограѓани на Божјиот народ и членови на Божјото семејство. ²⁰ И вие сте изградени врз темелите што ги поставија апостолите и пророците, а Христос е ваш потпорен^[c] камен. ²¹ Тој целата градба ја држи цврсто поврзана и ја претвора во свет храм на нашиот Господ. ²² Соединети со Него, и вие сте дел од духовната градба во која живее Бог.

Исцелување на парализиран човек

Првите негодувања против Исус

(Мт. 9:1-8; Лк. 5:17-26) 2 По извесно време, Исус повторно се врати во Кафарнаум и набргу се дозна дека Тој е дома. ² Тогаш толку народ се насобра, што веќе немаше место ни пред вратата. Исус им ја проповедаше Божјата порака.

³ Четворица мажи, носејќи на носила еден парализиран човек, се упатија кон Исус. ⁴ Бидејќи не можеа да дојдат до Него, поради многубројниот народ, тие се искачија на кровот, направија отвор над местото каде што стоеше Исус и ги спуштија носилата со парализираниот човек.

⁵ Гледајќи со колкава вера го прават ова, Исус му рече на парализираниот: „Синко, гревовите ти се простуваат!“

⁶ Тука беа присутни и некои вероучители, кои во себе почнаа да се прашуваат: ⁷ „Како смее да зборува вака!? Тој се прави Бог^[a]! Кој може да простува гревови освен Бог!?“

⁸ Во истиот момент, Исус ги проѕре нивните мисли и им рече: „Зошто ви идат такви зли мисли? ⁹ Што е полесно за Мене: да му речам на парализираниот дека му се простуваат гревовите или да му речам да стане, да си ја земе постелата и да си оди дома? ¹⁰ Но ќе ви докажам дека Јас, Синот Човечки, имам власт да простувам гревови на Земјава!“ Тогаш Исус му рече на парализираниот: ¹¹ „Стани, земи си ја постелата и оди си дома!“

¹² Пред очите на сите, човекот веднаш стана, си ја зеде постелата и излезе. Луѓето беа вчудовидени и Му оддаваа слава на Бога, велејќи: „Вакво нешто досега не сме виделе!“