Book of Common Prayer

¹⁵ Трговците што тргуваа со сите овие работи, кои таа ги збогати, ќе стојат на оддалеченост, исплашени од нејзините маки, ќе плачат и ќе тагуваат велејќи:

¹⁶ „Леле, леле, величествен граде, облечен во свила и пурпурно-црвена облека, накитен со злато, со скапоцени камења и со бисери! ¹⁷ За еден миг исчезна твоето огромно богатство!“

А на морето сите сопственици на бродови, кормиларите, патниците и морнарите и сите што тргуваа по море стоеја поскраја ¹⁸ и, гледајќи го димот од огнот во кој гореше Вавилон, извикуваа: „Немаше друг град како овој!“ ¹⁹ Си ги посипуваа главите со прав, и со плачење и тага говореа:

„Леле, леле, величествен граде! Сите сопственици на бродови се богатеа од твојот раскош. А сега за миг испусте!“

²⁰ Но небото се радува, а со него и Божјите свети луѓе^[a], апостолите и пророците, зашто, осудувајќи го Вавилон, Бог докажа дека тие беа во право!

²¹ Тогаш еден силен ангел зеде камен, голем како воденички камен, го фрли во морето и извика: „Вака, со еден замав, ќе биде стрмоглавен величествениот град Вавилон и никогаш повеќе нема да се подигне! ²² Во него нема повеќе да се чуе музика од харфи и пејачи, свирачи или трубачи. Никаков работник, од ниеден занает веќе нема да се најде во тебе и мелниците ќе замолкнат засекогаш. ²³ Веќе нема да се види светлина од светилка во тебе, ни глас од младоженец и од невеста нема да се чуе во тебе.

Зашто, твоите трговци господареа со светот; со своите магии ти ги заблуди сите народи. ²⁴ Во тебе се пролеваше крвта на пророците и на Божјите свети луѓе^[b] и на сите погубени од целиот свет!“

¹² Тогаш Исус му рече на домаќинот: „Кога покануваш луѓе на ручек или на вечера, не поканувај ги пријателите, браќата или роднините, ниту пак богатите соседи, зашто потоа и тие ќе те поканат тебе и со тоа ќе ти возвратат за честа. ¹³ Туку, на своите гозби поканувај сиромаси, сакати, куци и слепи. ¹⁴ Така ќе бидеш благословен, зашто тие не се во состојба да ти возвратат. Но ќе ти биде возвратено на денот кога праведниците ќе воскреснат.“

Споредба со Големата вечера

(Матеј 22:1-10) ¹⁵ Кога го чу ова еден од оние што седеа на трпезата, Му рече на Исуса: ,Блазе на оние што ќе седат на трпеза во Божјото царство!‘ ¹⁶ А Исус му одговори со следнава споредба:

„Си беше еднаш еден човек, кој приготви голема вечера и им упати покани на голем број гости. ¹⁷ Кога дојде времето за вечерата, тој го испрати својот слуга да ги повика гостите, велејќи им: ,Дојдете, сe е подготвено!‘ ¹⁸ Но сите тие, еден по друг, почнаа да се изговараат. Првиот му рече: ,Купив нива и морам да одам да ја видам; прости, но не можам да дојдам.‘ ¹⁹ Вториот му рече: ,Купив пет ѕевгари волови и морам да одам да ги испробам; прости, но не можам да дојдам.‘ ²⁰ Третиот му рече: ,Штотуку се оженив и не ќе можам да дојдам.‘

²¹ Слугата се врати дома и му раскажа сe на својот господар. Домаќинот многу се налути и му рече на својот слуга: ,Оди бргу по раскрсниците и по градските улици и доведи ги сиромасите, куците, слепите и сакатите!‘ ²² Набргу, слугата го извести: „Господару, направено е сe како што заповеда, но има уште слободни места!‘ ²³ Тогаш господарот му рече на слугата: ,Излези по патиштата и меѓу оградите и поттикни ги луѓето да дојдат, за да ми се наполни куќата! ²⁴ Ве уверувам, дека, ни еден од оние што беа поканети на почетокот, нема да вкуси од мојата вечера!‘“