Book of Common Prayer
27 Кога дојде четиринаесеттата ноќ, откако бурата не фрлаше наваму-натаму низ Адријанското[a] Море, некаде околу полноќ, морнарите забележаа дека се приближуваме до некое копно. 28 Ја измерија длабочината и утврдија дека изнесува околу триесет и седум метри[b]. Пловеа уште малку, па пак ја измерија длабочината која сега изнесуваше само дваесет и седум метри[c]. 29 Плашејќи се да не удриме во подводни карпи, тие фрлија четири котви од задниот дел на бродот и со трепет чекаа да осамне. 30 Тогаш морнарите се обидоа да побегнат од бродот. Почнаа да го спуштаат чамецот за спасување, под изговор дека од предницата на бродот ќе спуштаат котви. 31 Но Павле им рече на офицерот и на војниците: „Ако морнарите не останат на бродот, нема ни вие да се спасите!“ 32 Тогаш војниците ги пресекоа јажињата на кои висеше чамецот за спасување и го пуштија да падне и да отплови.
33 Пред да осамне, Павле ги молеше сите да јадат, велејќи им: „Денес е веќе четиринаесетти ден како гладувате. Ништо не сте ставиле в уста. 34 Ве молам, каснете нешто. Тоа ќе ви помогне да се спасите. На никого од вас ниту влакно од главата нема да му недостасува.“ 35 Кога им го рече ова, самиот зеде леб, Му заблагодари на Бог пред сите, и почна да крши од лебот и да јаде. 36 Тогаш сите луѓе се охрабрија и почнаа да јадат. 37 На бродот имаше двесте седумдесет и шест души. 38 Откако се најадоа, го исфрлија житото в море, за да го олеснат бродот.
2) Бродолом со среќен крај
39 Кога се раздени, морнарите видоа копно, но не можеа да препознаат за која земја се работи. Забележаа залив со достапен брег и решија да се обидат со бродот да пријдат кон брегот. 40 Ги одврзаа котвите и ги спуштија во морето. Ги разлабавија јажињата на кормилата, го кренаа предното платно спроти ветрот и се упатија накај брегот. 41 Но бродот удри во гребен меѓу две морски струи и предницата на бродот заринка, па не можеше да се помрдне, а задниот дел почна да напукува од ударите на брановите.
42 Војниците имаа намера да ги убијат затворениците, за да не исплива некој и да побегне, 43 но офицерот ги спречи, сакајќи да го поштеди Павле. Тој нареди оние што знаат да пливаат први да скокнат од бродот и да пливаат накај копното, 44 а другите да се спасуваат на штици и на други остатоци од бродот. Така сите се спасија и стигнаа на копното.
Петар Го препознава Исуса како Месија
(Матеј 16:13-19; Марко 8:27-29) 18 Еднаш, кога Исус се молеше на тивко место, со Него беа само Неговите ученици. Тогаш Тој ги праша: „За Кого Ме сметаат луѓето?“ 19 Тие Му одговорија: „Едни велат дека си Јован Крстител, други дека си пророкот Илија, а трети дека си еден од старите пророци кој воскреснал од мртвите.“ 20 „А за Кого Ме сметате вие?“ Петар одговори: „Ти Си Месијата[a] испратен од Бог!“
Исус првпат ја најавува Својата смрт
(Матеј 16:20-28; Марко 8:30-9:1) 21 Тогаш Исус строго им заповеда да не го кажуваат ова никому. 22 Им го рече уште и тоа, дека Тој, Синот Човечки[b], мора многу да страда, отфрлен од старешините, од високото свештенство и од вероучителите; дека ќе биде убиен и дека ќе воскресне на третиот ден.
Да се биде христијанин има своја цена
23 Потоа Исус им се обрати на сите: „Тој што сака да биде Мој следбеник, треба да се откаже од своите себични амбиции, секојдневно да го носи својот крст и да тргне по Моите стапки. 24 Секој што сака да си го чува животот само за себе - ќе го загуби; а тој што ќе го загуби животот заради Мене - ќе го спаси.
25 Дали е добивка за човекот ако го добие и целиот свет, а себеси се изгуби и упропасти? 26 Ако некој се срами од Мене и Моето учење, и Јас, Синот Човечки, ќе се срамам од него кога ќе дојдам во Својата слава и во славата на небесниот Татко и на светите ангели. 27 Ве уверувам дека меѓу вас што стоите овде, има некои што нема да умрат додека не Го видат Божјото царство.“
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest