Book of Common Prayer

⁹ Изгубивме многу време и повеќе не беше безбедно да се плови, зашто веќе беше поминал и Големиот есенски пост^[a], па Павле ги советуваше одговорните на бродот: ¹⁰ „Луѓе, гледам дека пловидбата тешко ќе оди и ќе има големи опасности, не само за товарот и бродот, туку и за нашите животи.“ ¹¹ Меѓутоа офицерот повеќе им веруваше на кормиларот и на сопственикот на бродот, отколку на она што го рече Павле. ¹² Ова пристаниште не беше погодно за презимување, па мнозинството реши да отпловиме оттаму и да се обидеме да допловиме до Феникс, па да презимиме во тоа критско пристаниште, свртено и кон југозапад и кон северозапад.

1) Бура меѓу Крит и Малта

¹³ Кога дувна тивок јужен ветер, морнарите мислеа дека условите се поволни, па ја дигнаа котвата и запловија крај брегот на Крит. ¹⁴ Но по кратко време дувна против нас ветер со ураганска сила, наречен североисточник. ¹⁵ Зафатени од ветерот и не можејќи да пловиме наспроти него, кренавме раце и се препуштивме ветерот да не носи. ¹⁶ Кога поминавме во завет на едно островче наречено Кавда^[b], одвај успеавме да го зачуваме чамецот за спасување, кој беше трескан од брановите. ¹⁷ Морнарите го качија горе и го врзаа со јажиња за бродот. Постоеше опасност да заринкаме на песочните наноси кај Сирт, па затоа ја спуштија котвата и го оставија бродот слободно да плови.

¹⁸ Следниот ден бурата толку силно не фрлаше наваму-натаму што морнарите почнаа да го исфрлаат товарот в море. ¹⁹ На третиот ден ја исфрлија и опремата на бродот, а и се што им дојде под раце. ²⁰ Веќе долго време не се појавуваа ни сонцето, ниту ѕвездите, а бурата продолжуваше да беснее, така што конечно изгубивме секаква надеж дека ќе се спасиме.

²¹ Луѓето веќе долго време немаа апетит и не јадеа. Тогаш стана Павле и им рече: „Требаше да ме послушате и да не испловите од Крит. Така ќе се поштедевте од овие неволи и загуби. ²² Сега ве советувам да се држите храбро, зашто никој од вас нема да загине. Ќе биде уништен само бродот. ²³ Минатата ноќ застана крај мене ангел пратен од Бога, Кому јас Му припаѓам и служам, ²⁴ и ми рече: ,Не плаши се, Павле! Ти сигурно ќе стигнеш до императорот, а заради тебе, Бог ќе им ги поштеди животите и на сите што пловат со тебе.‘ ²⁵ Затоа, луѓе, разведрете се! Јас верувам дека тоа што Бог ми го кажа ќе се оствари. ²⁶ Ќе бидеме исфрлени на некој остров, но бродот ќе биде уништен.“

Испраќање на апостолите

(Матеј 10:5-15; Марко 6:7-13) 9 Еден ден, Исус ги повика Своите дванаесет ученици и им даде моќ, овластувајќи ги да истеруваат демонски духови и да исцелуваат болести. ² Потоа ги испрати да проповедаат за Божјото царство и да исцелуваат болни, ³ давајќи им ги следниве упатства: „Ништо не понесувајте на пат: ни стап, ни торба, ни леб, ни пари, ниту облека за пресоблекување! ⁴ Кога ќе дојдете во некоја куќа каде што ќе ви укажат гостоприемство, останете таму сe додека не си заминете од тој крај. ⁵ Онаму каде што нема да ве примат, напуштете го тој град и истресете го правот од своите нозе, како сведоштво против нив.“

⁶ Учениците заминаа и обиколувајќи ги селата ја проповедаа Радосната вест и исцелуваа болни насекаде.

Ирод е збунет и исплашен

(Матеј 14:1-12; Марко 6:14-29) ⁷ Кога слушна за сето ова Ирод^[a], гувернерот на областа Галилеја, се вознемири, зашто едни тврдеа дека Јован Крстител воскреснал од мртвите, ⁸ други, пак, дека се појавил пророкот Илија, а трети дека воскреснал некој од старите пророци. ⁹ Ирод говореше: „На Јован Крстител јас му ја отсеков главата; кој ли е човекот за кого слушам вакви необични работи!?“ И настојуваше да се види со Исуса.

Враќањето на апостолите

¹⁰ По извесно време, апостолите се вратија кај Исус и Му раскажаа за она што го беа направиле. Тогаш Тој ги поведе насамо, на едно тивко место, во околината на градот Бетцаида. ¹¹ Но кога луѓето разбраа каде е, се упатија кон Него. Тој ги прими и им говореше за Божјото царство и ги исцелуваше сите оние на кои им требаше оздравување.

Исус нахранува над пет илјади души

(Матеј 14:13-21; Марко 6:30-44; Јован 6:1-14) ¹² При квечерината, кај Исус дојдоа Неговите дванаесетмина ученици и Му рекоа: „Пушти ги луѓето да отидат до околните села и куќи и да си најдат преноќевалиште и храна, зашто местово е пусто.“ ¹³ Но Исус им рече: „Дајте им вие нешто да јадат.“ Тие Му одговорија: „Имаме само пет леба и две риби; освен ако сакаш да појдеме и да купиме храна за сите овие луѓе.“ ¹⁴ А имаше околу пет илјади мажи. Исус им рече на учениците: „Нека поседнат луѓето во групи од по педесет души.“ ¹⁵ Така и направија, ги испоседнаа сите луѓе. ¹⁶ Исус ги зеде петте леба и двете риби, и со поглед кон небото ги благослови и ги раскрши. Потоа им подаде на учениците да им ги разделат на луѓето. ¹⁷ Сите јадеа и се наситија, а собраа и дванаесет кошници остатоци.