Book of Common Prayer

Вовед

1 Драги Теофиле, во мојата прва книга^[a] ти го опишав сето она што Исус го правеше и поучуваше од почетокот, ² па се до денот кога се вознесе на небото. Пред да се вознесе, им даде упатства на апостолите што ги беше одбрал во содејство со Светиот Дух.

³ Во текот на четириесет дена, по Неговото распнување, Исус повеќепати се појавуваше пред Своите апостоли со што недвосмислено им докажа дека навистина е жив. Тогаш им зборуваше за Божјото царство.

⁴ На една од тие средби, додека јадеа заедно, им ги даде следниве упатства: „Не заминувајте од Ерусалим се додека небесниот Татко не ви го прати Светиот Дух, Кој ви го вети. Јас уште отпорано ви го кажав тоа. ⁵ Јован Крстител крштаваше во вода^[b], но по неколку^[c] дена вие ќе бидете крстени во Светиот Дух.“

Вознесувањето на Исус

⁶ Додека апостолите беа со Исус, честопати Го прашуваа: „Господе, сега ли ќе го ослободиш Израел и ќе го возобновиш^[d] нашето царство?“ ⁷ Тој им одговори: „Времето и датумите ги определува небесниот Татко и не сметал за потребно вам да ви ги кажува! ⁸ Но штом Светиот Дух ќе слезе врз вас, вие ќе добиете сила и ќе им проповедате за Мене на луѓето во Ерусалим, во цела Јудеја, во Самарија, и се до крајот на Земјата.“

⁹ Откако им го рече ова, пред нивните очи Исус почна да се подига кон небото и тие Го гледаа се додека облак не Го скри од нивните погледи.

¹⁰ Додека тие со вперени погледи кон небото гледаа како Тој заминува, пред нив се појавија двајца мажи^[e] облечени во бело, ¹¹ и им рекоа: „Галилејци, зошто стоите и зјапате во небото? Истиот Исус, Кој пред вашите очи се вознесе на небото, повторно ќе дојде, на истиот начин на кој и замина!“

Црквата на апостолите во „Горната соба“

¹² Тогаш апостолите се вратија во Ерусалим. Ова се случуваше на ридот наречен Маслинова Гора. Тој рид е близу до Ерусалим, на оддалеченост помала од еден километар^[f]. ¹³ Влегоа во градот и отидоа во горната соба на куќата каде што редовно престојуваа. Таму беа:

Петар,

Јован,

Јаков,

Андреј,

Филип,

Тома,

Бартоломеј,

Матеј,

Јаков (синот на Алфеј),

зилотот Симон и

Јуда (синот на Јаков). ¹⁴ Сите овие луѓе сложно и редовно се собираа и заедно се молеа. Со нив беа и: Марија (мајката на Исус), повеќе други жени и браќата на Исус.

Смртта на Исус

(Мк. 15:33-41; Лк. 23:44-49; Јвн. 19:28-30) ⁴⁵ Меѓу дванаесет и петнаесет часот над целата земја се спушти густа темнина. ⁴⁶ Околу петнаесет часот, Исус извика со силен глас: „Ели^[a], Ели, л’ма ш’вактани?“ - што во превод значи: „Боже Мој, Боже Мој, зошто Ме остави!?“

⁴⁷ Некои од присутните Го слушнаа ова и рекоа: „Го довикува пророкот Илија!“ ⁴⁸ Еден од нив веднаш истрча, накваси сунѓер во оцет, го закачи на врвот од трска и Му понуди на Исус да се напие. ⁴⁹ Другите, пак, говореа: „Чекајте, да видиме дали ќе дојде Илија да Го спаси!“

⁵⁰ Исус уште еднаш извика со силен глас и умре^[b].

⁵¹ Во тој миг, завесата^[c] во храмот се расцепи на два дела озгора додолу. Земјата се тресеше и карпите распукнуваа! ⁵² Гробници се отворија и телата на голем број починати праведници воскреснаа! ⁵³ Тие излегоа од гробниците и по Исусовото воскресение дојдоа во светиот град^[d] и им се покажаа на многу луѓе.

⁵⁴ Римскиот офицер и војниците кои стражареа крај Исус го почувствуваа земјотресот, а ги забележаа и останатите случки. Од тоа многу се исплашија и говореа: „Овој човек навистина беше Божјиот Син!“