Book of Common Prayer

¹⁴ Jednak po uwięzieniu Jana Jezus przyszedł do Galilei i zaczął głosić dobrą nowinę, którą przyniósł od Boga. ¹⁵ Podkreślał, że już koniec czekania, nadeszło Królestwo Boże, czas porzucić własne drogi i zaufać prawdom dobrej nowiny.

Powołanie pierwszych uczniów

¹⁶ Gdy przechodził brzegiem Jeziora Galilejskiego, zobaczył Szymona i jego brata Andrzeja, jak raz z jednej, raz z drugiej strony rzucali w wodę sieć. Byli oni rybakami. ¹⁷ Jezus zwrócił się do nich: Chodźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi. ¹⁸ Bracia od razu pozostawili sieci i ruszyli za Nim.

¹⁹ Po przejściu paru kroków Jezus zobaczył Jakuba, syna Zebedeusza, oraz jego brata Jana. Oni też siedzieli w łodzi. Naprawiali sieci. ²⁰ Jezus nie zwlekając wezwał ich, a oni zostawili w łodzi swego ojca Zebedeusza oraz wynajętych robotników — i poszli za Nim.

¹⁶ Posyłam was jak owce między wilki, bądźcie zatem przebiegli jak węże i niewinni jak gołębie. ¹⁷ Strzeżcie się natomiast ludzi, gdyż podawać was będą do sądów i biczować w swoich synagogach. ¹⁸ Z mojego powodu postawią was też przed namiestnikami i królami — na świadectwo dla nich oraz dla narodów. ¹⁹ A gdy was wydadzą, nie martwcie się, jak i co macie mówić. W odpowiedniej chwili zostanie wam to dane, ²⁰ nie wy bowiem będziecie mówili — przemawiać przez was będzie Duch waszego Ojca.

²¹ Wyda zaś na śmierć brat brata i ojciec dziecko. Dzieci powstaną przeciwko rodzicom i doprowadzą do ich śmierci. ²² Ze względu na moje imię będziecie przez wszystkich znienawidzeni. Kto jednak wytrwa do końca, ten będzie ocalony. ²³ A gdy was będą prześladować w jednym mieście, uciekajcie do drugiego. Zapewniam was, nie zdążycie obejść miast Izraela, a Syn Człowieczy przyjdzie.

²⁴ Nie ma ucznia nad nauczyciela ani sługi nad własnego pana. ²⁵ Wystarczy uczniowi, by się stał jak jego nauczyciel, a słudze jak jego pan. Jeśli gospodarza nazwali Beelzebulem,^[a] tym bardziej jego domowników!

²⁶ Nie bójcie się ich zatem! Nie ma bowiem nic tak skrytego, że nie mogłoby być ujawnione, ani nic tak tajnego, że nie mogłoby się wyjaśnić. ²⁷ To, co wam mówię w ciemności, opowiedzcie przy świetle; a to, o czym słyszycie na ucho, rozgłoście z dachów.

²⁸ I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie są w stanie. Bójcie się raczej Tego, który może duszę i ciało zgubić w miejscu wiecznej kary. ²⁹ Czy na dwa wróble nie można zarobić w dwie godziny?^[b] A przecież bez woli waszego Ojca ani jeden nie spada na ziemię. ³⁰ Nawet wasze włosy na głowie — każdy jest policzony. ³¹ Przestańcie się więc bać! Znaczycie więcej niż całe stado wróbli.

³² Do każdego zatem, kto się do Mnie przyzna wobec ludzi, i Ja się przyznam wobec mojego Ojca, który jest w niebie.