Book of Common Prayer

(ถึงหัวหน้านักร้อง ทำนอง “อย่าทำลาย” บทสดุดีของอาสาฟ บทเพลง)

(ถึงหัวหน้านักร้อง บรรเลงเครื่องสาย บทสดุดีของอาสาฟ บทเพลง)

(บทสดุดีของดาวิด)

(บทประพันธ์ของดาวิด)

เทศกาลเสียงแตร^(A)

²³ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า ²⁴ “จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘ให้ถือวันที่หนึ่งของเดือนที่เจ็ดเป็นวันหยุดพัก มีการฉลองด้วยเสียงแตรกระหึ่ม เป็นวันประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ ²⁵ ให้หยุดทำงานทุกอย่าง แต่จงถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า’ ”

วันลบบาป^(B)

²⁶ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า ²⁷ “วันที่สิบของเดือนที่เจ็ดเป็นวันลบบาป ให้มีการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ จงบังคับตน^[a]และถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า ²⁸ อย่าทำงานใดๆ ในวันนั้นเพราะเป็นวันลบบาป เพื่อลบบาปให้แก่เจ้าต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ²⁹ ผู้ใดไม่ได้บังคับตนในวันนั้น จะต้องถูกตัดออกจากหมู่ประชากรของเขา ³⁰ ผู้ที่ทำงานใดๆ ในวันนั้น เราจะทำลายจากหมู่ประชากร ³¹ เจ้าอย่าทำงานใดๆ เลย นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด ³² ให้ถือเป็นวันสะบาโตแห่งการหยุดพักสำหรับเจ้า และเจ้าต้องบังคับตนตั้งแต่เย็นวันที่เก้าเดือนนั้นจนถึงเย็นวันรุ่งขึ้น เจ้าจะต้องถือรักษาสะบาโตของเจ้า”

เทศกาลอยู่เพิง^(C)

³³ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า ³⁴ “จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘วันที่สิบห้าของเดือนที่เจ็ดเป็นวันเริ่มฉลองเทศกาลอยู่เพิงขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้ฉลองไปจนครบเจ็ดวัน ³⁵ ในวันแรกเป็นวันประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ อย่าทำงานใดๆ เลย ³⁶ ทุกวันในช่วงเทศกาลนี้ จงถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเวลาเจ็ดวัน และในวันที่แปดให้มีการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์และถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นพิธีปิดการประชุม อย่าทำงานใดๆ เลย

³⁷ (“ ‘ต่อไปนี้คือเทศกาลที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำหนดไว้ ซึ่งเจ้าจะต้องประกาศให้เป็นการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ เพื่อนำเครื่องบูชาด้วยไฟมาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า คือเครื่องเผาบูชา เครื่องธัญบูชา เครื่องสัตวบูชาและเครื่องดื่มบูชาตามที่กำหนดไว้แต่ละวัน ³⁸ เครื่องบูชาเหล่านี้เพิ่มเติมจากเครื่องถวายเพื่อสะบาโตต่างๆ ขององค์พระผู้เป็นเจ้า และ^[b]เพิ่มเติมจากของถวายต่างๆ ตามคำปฏิญาณและของถวายตามความสมัครใจแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า)

³⁹ “ ‘จงฉลองเทศกาลแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดเจ็ดวัน เริ่มตั้งแต่วันที่สิบห้าเดือนที่เจ็ดซึ่งเป็นช่วงปลายฤดูเก็บเกี่ยว ให้ถือวันแรกสุดและวันที่แปดเป็นวันแห่งการหยุดพัก ⁴⁰ เจ้าจงนำสิ่งเหล่านี้มาในวันแรกคือผลไม้คัดอย่างดี กิ่งอินทผลัม กิ่งไม้ใบดก กิ่งปอปลาร์ และจงรื่นเริงยินดีต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าตลอดเจ็ดวัน ⁴¹ ในเดือนที่เจ็ดของทุกปี เจ้าจงฉลองเทศกาลแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเวลาเจ็ดวัน นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุ ⁴² ชาวอิสราเอลโดยกำเนิดทุกคนต้องอยู่ในเพิงตลอดเจ็ดวัน ⁴³ เพื่อลูกหลานของเจ้าจะรู้ว่าเราได้ให้ชนอิสราเอลอาศัยอยู่ในเพิง เมื่อเรานำพวกเขาออกมาจากอียิปต์ เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า’ ”

⁴⁴ ดังนั้นโมเสสจึงประกาศเทศกาลเหล่านี้ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำหนดแก่ชนอิสราเอล

ขอให้อธิษฐานเผื่อ

3 สุดท้ายนี้พี่น้องทั้งหลาย โปรดอธิษฐานเผื่อเราเพื่อพระกิตติคุณขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะได้แผ่ไปอย่างรวดเร็ว และเป็นที่เทิดทูนเหมือนที่เป็นไปในหมู่พวกท่าน ² และจงอธิษฐานเพื่อเราจะได้รับการช่วยเหลือให้พ้นจากคนชั่วและคนเลว เพราะไม่ใช่ทุกคนมีความเชื่อ ³ แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสัตย์ซื่อ พระองค์จะทรงทำให้ท่านเข้มแข็งขึ้นและปกป้องท่านให้พ้นจากคนชั่วร้าย ⁴ เรามั่นใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า ท่านกำลังปฏิบัติตามที่เราบัญชาอยู่และจะทำเช่นนั้นต่อไป ⁵ ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำใจท่านทั้งหลายเข้าในความรักของพระเจ้าและในความมานะอดทนของพระคริสต์

ตักเตือนไม่ให้เกียจคร้าน

⁶ พี่น้องทั้งหลาย เราขอสั่งท่านในพระนามขององค์พระเยซูคริสต์เจ้า จงหลีกห่างจากพี่น้องทุกคนที่เกียจคร้านและไม่ยอมดำเนินชีวิตตามคำสอน^[a]ที่ท่านได้รับจากเรา ⁷ เพราะท่านเองย่อมทราบว่าควรทำตามแบบอย่างของเรา เมื่อเราอยู่กับท่านเราไม่ได้เกียจคร้านเลย ⁸ ทั้งไม่ได้รับเลี้ยงจากใครโดยไม่ตอบแทน ในทางตรงกันข้ามเราทำงานหามรุ่งหามค่ำ ลงแรงตรากตรำเพื่อจะไม่เป็นภาระแก่ใครๆ ในพวกท่าน ⁹ ที่เราทำไปเช่นนี้ไม่ใช่เพราะเราไม่มีสิทธิ์รับความช่วยเหลือเหล่านั้น แต่เพื่อทำตนเป็นแบบอย่างให้ท่านปฏิบัติตาม ¹⁰ เพราะแม้ขณะอยู่กับท่านเราวางกฎไว้ให้ท่านว่า “ถ้าใครไม่ทำงานก็ไม่ต้องกิน”

¹¹ เราได้ยินว่าบางคนในพวกท่านเกียจคร้าน ไม่ยอมทำงาน เอาแต่ยุ่งเรื่องของคนอื่น ¹² เราขอสั่งกำชับในองค์พระเยซูคริสต์เจ้าให้คนเช่นนี้ทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวหาเลี้ยงตนเอง ¹³ และสำหรับท่านพี่น้องทั้งหลาย อย่าอ่อนล้าที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง

¹⁴ ผู้ใดไม่เชื่อฟังคำสั่งสอนของเราในจดหมายนี้ จงเพ่งเล็งเขา อย่าไปคบหาด้วยเพื่อเขาจะได้ละอายแก่ใจ ¹⁵ กระนั้นก็อย่าถือว่าเขาเป็นศัตรู แต่จงเตือนสติเขาฉันพี่น้อง

คำลงท้าย

¹⁶ ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งสันติสุขเองประทานสันติสุขแก่ท่านทั้งหลายทุกด้านทุกเวลา ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับพวกท่านทั้งปวง

¹⁷ ข้าพเจ้าเปาโลลงมือเขียนคำลงท้ายนี้เอง เป็นเครื่องหมายเฉพาะในจดหมายของข้าพเจ้าทุกฉบับ นี่คือวิธีเขียนของข้าพเจ้า

¹⁸ ขอพระคุณขององค์พระเยซูคริสต์เจ้าของเรามีแก่พวกท่านทั้งปวง

ประตูแคบและประตูกว้าง

¹³ “จงเข้าไปทางประตูแคบ เพราะประตูใหญ่และทางกว้างนำไปสู่ความพินาศและคนเป็นอันมากเข้าไปทางนั้น ¹⁴ ส่วนประตูเล็กและทางแคบนำไปสู่ชีวิตและมีเพียงไม่กี่คนที่ค้นพบ

ต้นไม้และผลของมัน

¹⁵ “จงระวังผู้เผยพระวจนะเท็จ เขามาหาพวกท่านในคราบแกะ แต่ภายในคือสุนัขป่าดุร้าย ¹⁶ ท่านจะรู้จักเขาโดยผลของเขา กอหนามจะออกผลเป็นองุ่นและพุ่มหนามจะออกผลเป็นมะเดื่อได้หรือ? ¹⁷ ในทำนองเดียวกัน ต้นไม้ที่ดีทุกต้นย่อมให้ผลที่ดี ส่วนต้นไม้เลวย่อมให้ผลที่เลว ¹⁸ ต้นไม้ดีไม่อาจให้ผลเลวและต้นไม้เลวไม่อาจให้ผลดี ¹⁹ ต้นไม้ทุกต้นที่ไม่ให้ผลดีก็ถูกโค่นและโยนลงในไฟ ²⁰ ฉะนั้นท่านจะรู้จักเขาได้จากผลของเขา

²¹ “ไม่ใช่ทุกคนที่เรียกเราว่า ‘พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า’ จะได้เข้าอาณาจักรสวรรค์ แต่คนที่ทำตามพระประสงค์ของพระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์เท่านั้นที่จะได้เข้า