Book of Common Prayer

Ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami

¹⁸ Dzieci, nastała ostatnia godzina. Zgodnie z tym, o czym słyszeliście — to znaczy, że ma przyjść antychryst — pojawiło się wielu antychrystów. Właśnie po tym poznajemy, że nastała ostatnia godzina. ¹⁹ Wyszli oni z nas, lecz nie należeli do nas. Bo gdyby należeli do nas, pozostaliby z nami. W ten sposób stało się jasne, że nie wszyscy należą do nas.

²⁰ Wy jednak macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście świadomi stanu rzeczy. ²¹ Nie napisałem do was dlatego, że nie znacie prawdy, ale dlatego, że ją znacie, i wiecie, że prawda nie ma nic wspólnego z kłamstwem. ²² A kto jest kłamcą, jeśli nie ten, który przeczy, że Jezus jest Chrystusem? Ten, kto przeczy Ojcu i Synowi, jest antychrystem. ²³ Nikt, kto odrzuca Syna, nie ma również Ojca. Każdy natomiast, kto przyznaje się do Syna, ma także Ojca.

²⁴ Jeśli chodzi o was, pozostawajcie przy tym, co usłyszeliście na początku. Jeżeli pozostaniecie przy tym, co usłyszeliście na początku, to pozostawać będziecie również w Synu oraz w Ojcu. ²⁵ A łączy się z tym obietnica, którą sam nam złożył — życie wieczne.

²⁶ To wam napisałem na temat tych, którzy próbują was zwieść. ²⁷ Jeśli zaś chodzi o was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, pozostaje w was i nie ma potrzeby, aby was ktoś uczył. Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono też jest prawdziwe. Nie ma nic wspólnego z kłamstwem. I jak was pouczyło, tak w nim trwajcie.

Zachęta do trwania w Chrystusie

²⁸ A teraz, dzieci, trwajcie w Nim, abyśmy, gdy się ukaże, mogli śmiało wyjść Mu naprzeciw i w czasie Jego przyjścia nie zostali przez Niego zawstydzeni.

²⁹ Ponieważ już wiecie, że jest sprawiedliwy, wiecie^[a] też, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, narodził się z Niego.

Nakarmienie pięciu tysięcy ludzi

³⁰ Potem apostołowie zeszli się u Jezusa i opowiedzieli Mu o wszystkim, czego dokonali i czego nauczali. ³¹ Wtedy powiedział im: Niech teraz każdy z was uda się samotnie na odludne miejsce i tam trochę odpocznie. Wiele bowiem osób przychodziło i odchodziło, tak że nie mieli nawet czasu na posiłek.

³² Odpłynęli więc łodzią na odludzie, aby pobyć w samotności. ³³ Lecz zauważono, jak odpływają i wielu ich rozpoznało, dlatego lądem zbiegli się tam ze wszystkich miast — nawet ich wyprzedzili. ³⁴ Gdy więc wyszedł, zobaczył wielki tłum ludzi i zlitował się nad nimi, bo byli jak owce bez pasterza, a potem zaczął ich uczyć wielu rzeczy.

³⁵ A gdy zrobiło się już późno, uczniowie podeszli do Jezusa z taką radą: Miejsce to jest puste i godzina już późna. ³⁶ Rozpuść ich, niech idą do okolicznych zagród oraz wsi i kupią sobie coś do jedzenia.

³⁷ A On na to: Wy dajcie im jeść.

Wtedy Go zapytali: Czy mamy iść, nakupić chleba za dwieście denarów^[a] i dać im zjeść?

³⁸ Ile macie chlebów? — zapytał. — Idźcie i zobaczcie.

A gdy się upewnili, odpowiedzieli: Pięć i dwie ryby.

³⁹ Wtedy polecił im posadzić wszystkich grupami na zielonej trawie. ⁴⁰ Rozłożyli się więc gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu.

⁴¹ A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i pobłogosławił. Następnie łamał chleb i dawał swoim uczniom, a ci kładli go przed ludźmi. Także dwie ryby rozdzielił między siedzących. ⁴² I jedli wszyscy — i nasycili się. ⁴³ Potem zebrali dwanaście koszy pełnych kawałków chleba i ryb. ⁴⁴ Tych zaś, którzy jedli chleb, było pięć tysięcy mężczyzn.