Book of Common Prayer
Nowe przykazanie
7 Drodzy, nie podaję wam nowego przykazania. Przypominam wam dawne, to, które znacie od początku. Tym dawnym przykazaniem jest słowo, które usłyszeliście. 8 A jednak ogłaszam wam nowe przykazanie. Sprawdza się ono w Nim i w was. Ciemność bowiem przemija i jaśnieje już prawdziwe Światło.
9 Kto twierdzi, że jest w Świetle, a nienawidzi swojego brata, właściwie nie wyszedł z ciemności. 10 W Świetle trwa ten, kto kocha swego brata. W takiej osobie nie ma też nic, co mogłoby dla innych stać się przyczyną upadku. 11 Kto natomiast nienawidzi swojego brata, tkwi w ciemności i w niej się porusza. Człowiek ten nie wie, dokąd zmierza, gdyż ciemność dotknęła jego oczu.
12 Piszę do was, dzieci, gdyż ze względu na Jego imię
dostąpiliście przebaczenia grzechów.
13 Piszę do was, ojcowie, gdyż poznaliście Tego,
który jest od początku.
Piszę do was, młodzi, gdyż zwyciężyliście złego.
14 Napisałem do was, dzieci, gdyż poznaliście Ojca.
Napisałem do was, ojcowie, gdyż poznaliście Tego,
który jest od początku.
Napisałem do was, młodzi, gdyż jesteście mocni
i trwa w was Słowo Boże — i zwyciężyliście złego.
Miłość do świata
15 Nie kochajcie świata ani tego, co go napędza. Jeśli ktoś darzy miłością świat, nie ma w nim miłości Ojca. 16 Bo to wszystko, co steruje światem: żądze ciała, żądze oczu oraz pycha życia, nie pochodzi od Ojca. To należy do świata. 17 Świat natomiast przemija, a wraz z nim jego żądze. Ten zaś, kto pełni wolę Boga, trwa na wieki.
[Dłuższe zakończenie Ewangelii]
9 Gdy Jezus powstał z martwych wczesnym rankiem pierwszego dnia tygodnia,[a] ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której niegdyś wypędził siedem demonów. 10 Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy z Nim byli, pogrążonym w smutku i płaczu. 11 Lecz oni, gdy usłyszeli, że On żyje i był przez nią widziany, nie uwierzyli.
12 Potem, w innej postaci, ukazał się dwóm spośród nich w drodze do wsi. 13 Wrócili oni i opowiedzieli pozostałym, ale i tym nie uwierzyli.
14 Później zaś ukazał się im jedenastu, gdy siedzieli przy stole. Wtedy ostro zganił ich za niewiarę oraz upór serca, ponieważ nie uwierzyli tym, którzy Go widzieli zmartwychwstałego.
15 I powiedział im: Idźcie do najdalszych zakątków świata i głoście tam dobrą nowinę wszystkim bez wyjątku. 16 Kto uwierzy i zostanie ochrzczony, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony. 17 Tym natomiast, którzy uwierzą, towarzyszyć będą takie znaki: w moim imieniu będą wyganiać demony, będą mówić nowymi językami, 18 w swoje ręce brać będą węże, a gdyby nawet coś trującego wypili, na pewno im nie zaszkodzi; na chorych będą kłaść ręce, a ci wyzdrowieją.
19 Po tym więc, jak Pan Jezus im to powiedział, został uniesiony do nieba i zajął miejsce po prawej stronie Boga. 20 Oni natomiast odeszli i wszędzie głosili dobrą nowinę, podczas gdy Pan współdziałał z nimi i potwierdzał Słowo towarzyszącymi mu znakami.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny