Book of Common Prayer

Posługa Nowego Przymierza

⁷ Jeśli zaś posługa na rzecz śmierci, wyryta literami na kamiennych tablicach, rozpoczęła się w chwale, tak że synowie Izraela nie byli w stanie spojrzeć na twarz Mojżesza, dlatego, że promieniała — przemijającą wprawdzie — chwałą, ⁸ to czy tym bardziej w chwale nie rozpocznie się posługa Ducha? ⁹ Jeśli bowiem w posłudze potępienia jest chwała, to tym większa w posłudze sprawiedliwości. ¹⁰ Porównując, można by wręcz powiedzieć, że to, co wcześniej rozpoczęło się chwałą, w zestawieniu z posługą Ducha, której chwała jest o wiele większa, w ogóle nie miało chwały. ¹¹ Bo jeśli to, co przemija, rozpoczęło się chwałą, to tym bardziej posiada ją to, co trwa.

¹² Mając więc taką nadzieję, poczynamy sobie niezwykle odważnie. ¹³ Nie tak, jak Mojżesz, który opuszczał na twarz zasłonę, aby synowie Izraela nie patrzyli na koniec tego, co i tak przemijające. ¹⁴ Jednak ich umysły straciły wrażliwość. Bo do dnia dzisiejszego ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta przy czytaniu Starego Przymierza. Jest tak dlatego, że znika ona dopiero w Chrystusie. ¹⁵ A zatem aż do dzisiaj, ilekroć czytany jest Mojżesz, zasłona leży na ich sercach, ¹⁶ a ilekroć ktoś nawróci się do Pana — zasłona opada.

¹⁷ Pan bowiem jest Duchem. Gdzie Duch Pana, tam wolność. ¹⁸ My wszyscy więc, z odsłoniętą twarzą, odbijając niczym w zwierciadle chwałę Pana,^[a] przeobrażamy się na obraz jej samej, z chwały w chwałę — tak, jak to sprawia Duch Pana.^[b]

Bariera bogactwa

¹⁷ A gdy wybierał się w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed Nim na kolana i pytał Go: Dobry^[a] nauczycielu! Co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

¹⁸ Jezus odpowiedział: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg. ¹⁹ Znasz przykazania: Masz nie zabijać, nie cudzołożyć, nie kraść, nie poświadczać nieprawdy, nie oszukiwać, szanować ojca i matkę.

²⁰ A on Mu odpowiedział: Nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od młodych lat.

²¹ Wtedy Jezus przyjrzał mu się z miłością i powiedział: Jednego ci brak. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i naśladuj Mnie.

²² On jednak sposępniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

²³ Tymczasem Jezus rozejrzał się wokoło i powiedział do swoich uczniów: Jak trudno będzie tym, którzy mają pieniądze, wejść do Królestwa Bożego! ²⁴ Słowa te wprawiły uczniów w zdziwienie. Lecz Jezus stwierdził raz jeszcze: Dzieci, jak trudno jest wejść do Królestwa Bożego! ²⁵ Łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igły niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.

²⁶ A oni tym bardziej byli zdziwieni i mówili między sobą: Któż więc może być zbawiony?

²⁷ Jezus spojrzał na nich i powiedział: Po ludzku rzecz biorąc to niemożliwe, ale inaczej jest u Boga. Z Bogiem bowiem wszystko jest możliwe.

²⁸ Wtedy odezwał się Piotr: Spójrz, my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą.

²⁹ Jezus odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca, albo dzieci, albo pola dla Mnie i dla dobrej nowiny, ³⁰ a kto by nie otrzymał stokroć więcej, teraz, w tym czasie, domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, choć wśród prześladowań, a w nadchodzącym wieku życia wiecznego. ³¹ Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.