Book of Common Prayer

Dar mówienia językami na tle daru prorokowania

14 Zabiegajcie o miłość, i gorąco pragnijcie duchowych darów, a najbardziej tego, żeby prorokować. ² Bo kto mówi nieznanym językiem, zwraca się nie do ludzi, lecz do Boga. Nikt go nie rozumie, a on pod wpływem Ducha wypowiada rzeczy, które pozostają tajemnicą. ³ Kto natomiast prorokuje, mówi do ludzi, dla ich zbudowania, zachęty i pociechy. ⁴ Kto mówi językiem, buduje sam siebie. Kto prorokuje — buduje Kościół.

⁵ Pragnąłbym, abyście wy wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali. Gdyż ten, kto prorokuje, jest większy niż ten, kto mówi językami, chyba żeby je wykładał, aby Kościół doznał zbudowania.

⁶ Pomyślcie, bracia, gdybym przyszedł do was i mówił językami, na co bym się przydał, nie przekazując żadnego objawienia, poglądu, proroctwa lub pouczenia. ⁷ Weźmy jakiś przedmiot, który wydaje dźwięk, na przykład flet albo cytrę. Gdyby w swoim brzmieniu niczym się nie różniły, skąd byłoby wiadomo, kiedy gra flet, a kiedy cytra? ⁸ Również gdyby trąba zagrała niewyraźnie, nikt by nie pomyślał, że trzeba wyruszać do bitwy.

⁹ Podobnie z wami: Jeżeli nie przemówicie językiem w sposób zrozumiały, kto uchwyci sens waszej wypowiedzi? Wasz głos rozejdzie się w powietrzu.

¹⁰ Z pewnością świat rozbrzmiewa całym mnóstwem dźwięków. Właściwie nie ma nic, co w jakiś sposób nie brzmi. ¹¹ Gdybym jednak nie wiedział, co każdy dźwięk znaczy, byłbym cudzoziemcem dla mego rozmówcy, on natomiast cudzoziemcem dla mnie. ¹² Wy zatem, ponieważ z takim zapałem odnosicie się do działań Ducha,^[a] skupcie się na tych darach, które służą zbudowaniu Kościoła.

¹³ Dlatego kto mówi językiem, niech się modli o dar jego wykładania. ¹⁴ Jeśli bowiem modlę się językiem, mój duch się modli, rozum natomiast pozostaje bierny.

¹⁵ Jak to rozwiążę? Będę modlił się w Duchu, ale skorzystam też w modlitwie z rozumu; będę śpiewać w Duchu — i użyję przy śpiewie rozumu.^{[b] 16} Bo jeśli błogosławisz w Duchu, to w jaki sposób człowiek z tym nie obeznany potwierdzi twoje dziękczynienie swoim tak, niech się stanie?^[c] Przecież nie rozumie, co mówisz. ¹⁷ Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale drugi się nie buduje.

¹⁸ Dzięki Bogu więcej niż wy wszyscy mówię językami, ¹⁹ w kościele jednak wolę powiedzieć pięć słów dobrze przemyślanych, aby innych pouczyć, niż tysiące słów językiem niezrozumiałym.

Druga zapowiedź śmierci

³⁰ Po wyjściu stamtąd przechodzili przez Galileę. Nie chciał jednak, aby ktoś o tym wiedział. ³¹ Zaczął bowiem pouczać swoich uczniów i mówić im, że Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi, którzy Go zabiją, lecz On trzy dni po śmierci zmartwychwstanie. ³² Oni jednak nadal nie rozumieli tych słów, a jednocześnie bali się Go pytać.

Lekcja o wielkości i przychylności

³³ Przyszli do Kafarnaum. Gdy znaleźli się w domu, zapytał: O czym tak rozprawialiście po drodze? ³⁴ Lecz oni milczeli, gdyż w drodze spierali się o to, kto z nich jest większy. ³⁵ Wtedy usiadł, przywołał Dwunastu i powiedział: Jeśli ktoś chce być pierwszy, niech się stanie ze wszystkich ostatnim i niech będzie sługą wszystkich.

³⁶ Następnie wziął dziecko, postawił pośród nich, wziął je w ramiona i oświadczył: ³⁷ Jeśli ktoś w moim imieniu przyjmie jedno z takich dzieci, Mnie przyjmuje, a jeśli ktoś Mnie przyjmuje, nie Mnie przyjmuje, lecz Tego, który Mnie posłał.

Odpowiedzialność wyznawcy Chrystusa

³⁸ Wtedy Jan powiedział do Niego: Nauczycielu! Widzieliśmy kogoś, kto w Twoim imieniu wypędzał demony, ale ponieważ nie dołączył do nas, zabranialiśmy mu.

³⁹ Jezus jednak odparł: Nie zabraniajcie mu, gdyż nie ma takiego, kto by dokonał cudu w moim imieniu i zaraz potem mógł Mnie znieważać. ⁴⁰ Kto nie jest przeciw nam, ten jest z nami. ⁴¹ Bo kto by napoił was kubkiem wody ze względu na to, że należycie do Chrystusa, zapewniam was, nie straci swojej zapłaty.