Book of Common Prayer
Славопој за љубовта
13 И да умеам да зборувам на сите можни јазици,
човечки и ангелски,
а немам љубов,
јас би бил како гонг што одѕвонува,
како цимбал што ѕвечи.
2 И да имам дарба да пророкувам,
да ги знам сите тајни,
да го имам собрано целото знаење,
да имам вера што може планини да преместува,
а немам љубов -
не вредам ништо!
3 И да раздадам на сиромаси се што имам,
па и сопственото тело да си го жртвувам[a],
а немам љубов -
ништо не сум постигнал!
4 Да имаш љубов, значи:
да имаш голема стрпливост и
да бидеш љубезен.
Да не си завидлив,
да не се фалиш, да не се вообразуваш.
5 Да не бидеш груб, да не бидеш себичен,
да не бидеш избувлив, да не паметиш зло.
6 Да не се радуваш на ниедна неправда,
а да се радуваш на вистината.
7 Секогаш да имаш разбирање за другите,
секогаш да веруваш,
секогаш да се надеваш и се да поднесуваш.
8 Љубовта е вечна,
а пророкувањата ќе престанат,
зборувањето на непознати јазици ќе молкне,
сегашното знаење ќе се надмине.
9 Зашто, нашето знаење е нецелосно,
па и пророштвата само малку ни откриваат;
10 а кога ќе дојде времето на совршенството,
се што е нецелосно ќе исчезне.
11 Кога бев дете, зборував како дете,
размислував како дете и расудував како дете.
Кога станав зрел човек,
престанав да се однесувам како дете.
12 Ние сега гледаме нејасно,
како во замаглено огледало,
а тогаш ќе бидеме лице в лице со Бог,
и се ќе ни стане јасно.
Се што знам сега е нецелосно,
а тогаш се ќе знам совршено,
како што мене Бог совршено ме познава.
13 Има три работи што ќе опстојат:
верата, надежта и љубовта;
а од сите нив, најголема е љубовта.
Исус исцелува епилептичар
(Мт. 17:14-20; Лк. 9:37-43а) 14 Кога Исус и тројцата Негови ученици се вратија кај другите ученици, забележаа голема толпа народ и вероучители како се расправаат со нив. 15 Луѓето се изненадија при појавата на Исус и веднаш Му потрчаа во пресрет да Го поздрават. 16 Исус ги запраша: „За што се расправавте?“ 17 Еден човек од народот Му одговори: „Учителе! Го носев син ми кај Тебе. Обземен е од демонски дух и нем е. 18 Кога ќе добие напад паѓа наземи, устата му пени, крцка со забите и се вкочанува. Ги замолив Твоите ученици да го ослободат од демонскиот дух, но тие не можеа.“
19 Тогаш Исус рече: „Ах, безверен народе! До кога ќе морам да бидам со вас и да ве поднесувам!? Доведете го момчето кај Мене!“
20 Го доведоа момчето. Кога демонскиот дух во него Го виде Исуса, веднаш го нападна момчето: тресејќи се, момчето падна на земјата, почна да се валка, а од устата му излегуваше пена. 21 Исус го праша таткото на момчето:
„Од кога му е вака?“
„Уште од детството“ - одговори таткото. 22 „Демонот во него честопати се обидува да го убие, фрлајќи го во оган или во вода. Ако можеш, те молам, смилувај ни се и помогни ни!“
23 „Зошто велиш: ‚Ако можеш‘? Нема ништо невозможно за оној што има вера!“ - му одговори Исус.
24 Со силен глас, таткото извика: „Верувам, но помогни ми да не се сомневам!“
25 Кога Исус виде дека сe повеќе народ се собира, со строг глас му нареди на глувонемиот дух да излезе од момчето и никогаш повеќе да не се врати во него. 26 Демонскиот дух вресна, силно го стресе момчето и излезе од него. Момчето за миг изгледаше како да е мртво, а така мислеа и насобраните луѓе. 27 Но Исус го фати за рака и го исправи. Момчето застана на своите нозе.
28 Кога Исус се врати дома, Неговите ученици насамо Го запрашаа: „Зошто ние не можевме да го истераме демонскиот дух?“
29 Исус им одговори: „Овој вид демони можат да се избркаат само со молитва[a].“
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest