Book of Common Prayer

2) За Господовата спомен

-вечера (Причест) ¹⁷ За следното прашање, за кое ќе ви дадам упатства, не можам да ве пофалам, зашто се чини дека вашите собирања предизвикуваат повеќе штета одошто полза! ¹⁸ Пред се, слушам, а делумно и верувам во тоа, дека, кога се собирате на богослужби, меѓу вас има подвоеност. ¹⁹ Неизбежно е и меѓу вас да се појават групи^[a] што ќе се отцепат од вас. Но така ќе се види кој се држи до вистината.

²⁰ Слушам дека кога се собирате на Господовата спомен-вечера^{[b] 21} секој гледа брзо да си го изеде тоа што го донесол, па еден останува гладен, а друг се опива! ²² Си немате ли вие куќи, па таму да јадете и да пиете? Или сакате да ги презирате сиромашните во Божјата црква!? Што да ви кажам? Зар да ве фалам? За тоа не можам да ве пофалам!

²³ И вам ќе ви го пренесам она што Господ мене ми го предаде. Ноќта кога беше предаден, Господ Исус зеде леб, ²⁴ се заблагодари, го раскрши и рече: „Ова е Моето тело што се крши за вас. Правете го ова како спомен за Мене.“ ²⁵ Исто така, по вечерата зеде чаша со вино^[c] и рече: „Оваа чаша е Новиот завет меѓу Бог и вас, запечатен со Мојата крв. Потсетувајте се на ова секогаш кога ќе пиете за сеќавање на Мене.“ ²⁶ Секојпат кога за оваа цел јадете од лебот и пиете од чашата, ја прикажувате смртта на Господ, се додека Тој повторно не дојде.

²⁷ Секој што недостојно јаде од лебот или пие од чашата Господова, виновен е за непочитување на телото и крвта на Господ. ²⁸ Секој прво нека се преиспита, а потоа нека јаде од лебот и нека пие од чашата принесена како Господова спомен-вечера. ²⁹ Зашто, оној што зема учество во спомен-вечерата Господова, а нема правилна вера, разбирање и почит спрема телото на Господ, си навлекува осуда врз себе! ³⁰ Затоа меѓу вас има многу слаби и болни, а некои дури и починаа.

³¹ Кога самите себеси би се преиспитувале, не би биле казнувани. ³² А кога Господ не кара и казнува, тоа е за да не поправи, па да не бидеме осудени заедно со неверничкиот свет. ³³ Затоа, драги мои, кога се собирате да ја јадете Господовата спомен-вечера, причекувајте се! ³⁴ Ако е некој гладен, нека јаде дома. Така вашите собирања нема да ви носат осуда.

А за другите работи, ќе ви дадам упатства кога ќе дојдам.

Исус нахранува 4.000 души

(Мт. 15:32-39) 8 Набргу потоа, многуброен народ одново се насобра околу Исус. Луѓето не носеа храна со себе, па Исус ги повика Своите ученици и им рече: ² „Жал ми е за луѓево; веќе три дена постојано се со Мене, а немаат храна. ³ Некои од нив живеат далеку и ако ги пуштам да си одат гладни, ќе премалат по патот!“

⁴ Учениците Му одговорија: „Местово е пусто; каде ќе најдеме храна да нахраниме толку народ!?“ ⁵ „Колку леба имате?“ - ги праша Исус. „Седум леба“ - одговорија тие. ⁶ Откако Исус го поседна народот по земјата, ги зеде седумте леба и ги благослови. Потоа ги раскрши на парчиња и им ги подаваше на учениците да му ги разделуваат на народот. ⁷ Имаа и малку риби и откако Исус ги благослови и нив, им рече на учениците да им ги разделат на луѓето.

⁸ Сите се најадоа до наситување, а собраа и седум кошници остатоци од храната. ⁹ Присутните беа на број околу четири илјади души. По ова, Исус го испрати народот да си оди.

¹⁰ Веднаш потоа, придружуван од Своите ученици, Исус се качи на едно бротче и отплови во месноста Далманута.