Book of Common Prayer
Jezus — człowiek i Arcykapłan
5 Gdyż nie aniołom podporządkował przyszły zamieszkały świat, o którym mówimy. 6 Stwierdził to bowiem ktoś, kiedy w którymś miejscu powiedział:
Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim?
Albo syn człowieczy, że tak o niego dbasz?
7 Tylko na chwilę uczyniłeś go mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś chwałą i godnością,
8 wszystko powierzyłeś jego pieczy.
Gdy podporządkował Mu wszystko, nie pozostawił niczego, co by Mu nie było podporządkowane. Teraz jednak jeszcze nie widzimy, że wszystko Mu jest podporządkowane. 9 Widzimy raczej Tego, który na chwilę został uczyniony mniejszym od aniołów — Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci — po to, by móc z łaski Bożej zakosztować śmierci za każdego. 10 Przystało bowiem Temu, z powodu którego dzieje się wszystko, i za sprawą którego się to dzieje, aby Tego, który wielu synów doprowadził do chwały, Sprawcę ich zbawienia, udoskonalić przez cierpienia.
9 Na świat bowiem nadciągało prawdziwe światło, które oświeca każdego człowieka.
10 Przebywał na świecie i dzięki Niemu świat powstał, ale świat Go nie rozpoznał. 11 Przyszedł do swego, swoi Go jednak nie przyjęli. 12 Lecz tym wszystkim, którzy Go przyjęli, dał przywilej stania się dziećmi Boga — tym, którzy wierzą w Jego imię, 13 którzy narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.
14 Słowo zatem stało się ciałem;[a] pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas — i zobaczyliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jedynego zrodzonego,[b] który pochodzi od Ojca.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny