Book of Common Prayer

Wiara w Syna Bożego

5 Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga. A każdy, kto kocha Ojca, kocha również Jego dziecko. ² Naszą miłość do dzieci Bożych poznajemy po tym, że kochamy Boga i spełniamy Jego przykazania. ³ W tym bowiem przejawia się miłość do Boga, że się przestrzega Jego przykazań. Jego przykazania natomiast nie są uciążliwe. ⁴ Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat. Tym zwycięstwem, które pokonało świat, jest nasza wiara. ⁵ Któż bowiem zwycięża świat, jeśli nie ten, który wierzy, że Jezus jest Synem Boga?

⁶ Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew. Przyszedł nie tylko przez wodę, ale przez wodę i krew. Duch natomiast składa o tym świadectwo, ponieważ Duch jest prawdą. ⁷ Świadectwo zatem pochodzi z trzech źródeł. Są nimi: ⁸ Duch, woda i krew, a to, co głoszą, jest spójne. ⁹ Skoro przyjmujemy świadectwo ludzi, zauważmy, że świadectwo Boga jest ważniejsze— jest to przecież świadectwo samego Boga, złożone o Jego własnym Synu. ¹⁰ Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma to świadectwo w sobie. Kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, gdyż nie uwierzył świadectwu, które złożył On o swoim Synu.

¹¹ Treścią tego świadectwa jest to, że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu. ¹² Kto ma Syna, ma to życie. Kto nie ma Syna Bożego — nie ma życia.

Jezus i rozgrywki polityczne

⁴⁵ Po tym wydarzeniu wielu Żydów, którzy przyszli do Marii i widzieli, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. ⁴⁶ Niektórzy zaś poszli i opowiedzieli o tym faryzeuszom.

⁴⁷ W związku z tym arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę i zaczęli się zastanawiać: Co tu robić? Człowiek ten dokonuje wielu znaków. ⁴⁸ Jeśli Go tak zostawimy, wszyscy w Niego uwierzą. Wówczas wkroczą Rzymianie i zabiorą nam i to miejsce, i naród.

⁴⁹ Wtedy jeden z nich, Kajfasz, który tego roku był arcykapłanem, powiedział: Wy nic nie rozumiecie ⁵⁰ i nie bierzecie pod uwagę, że lepiej jest dla nas, aby jeden człowiek umarł za lud, niż aby cały naród zginął.

⁵¹ Nie mówił tego jednak sam z siebie, ale jako sprawujący tego roku urząd arcykapłana wypowiedział proroctwo, że Jezus ma umrzeć za naród — ⁵² i nie tylko za naród, ale także po to, aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boga.

⁵³ W tym zatem dniu postanowili, że Go zabiją. ⁵⁴ Dlatego Jezus nie chodził już wśród Żydów jawnie, ale odszedł stamtąd w okolice pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam przebywał wraz z uczniami.