Book of Common Prayer

Бог е изворот на љубовта

⁷ Драги мои, треба да се сакаме еден со друг, бидејќи љубовта доаѓа од Бог. Секој што ги сака луѓето докажува дека е Божјо чедо и дека Го познава Бога. ⁸ Оној што не ги сака луѓето докажува дека не Го познава Бога, бидејќи Бог е љубов. ⁹ Бог ја докажа Својата голема љубов спрема нас, испраќајки Го на овој свет Својот единствен Син, за ние да добиеме вечен живот преку Него. ¹⁰ Тоа е вистинска љубов. Не дека ние го сакавме Бога, туку Бог нас не сакаше и Го даде Својот Син како помирителна жртва за нашите гревови.

¹¹ Драги мои, штом Бог покажа толкава љубов спрема нас, и ние треба да се сакаме еден со друг.

¹² Никој никогаш не Го видел Бога, но ако еден со друг се сакаме, покажуваме дека Бог живее во нас и Неговата љубов целосно ќе се искаже преку нас.

¹³ Бог ни го даде Својот Дух како доказ дека сме во Него, а Тој во нас. ¹⁴ Со свои очи видовме и им сведочиме на луѓето дека небесниот Татко Го испрати Синот, Исуса, да биде Спасител на светот.

¹⁵ Секој што го прифаќа Исуса како Божји Син, го има Бога во себе, а и тој е во Бога. ¹⁶ Сега знаеме колку многу Бог не сака и имаме доверба во Него.

Бог е љубов! Секој што ги сака луѓето е во единство со Бога, а и Бог е во него. ¹⁷ Ако искрено се сакаме и ако живееме онака како што живееше Исус, нема причина да се плашиме од Судниот ден. ¹⁸ Љубовта не остава место за страв. Совршената љубов го исклучува стравот, бидејќи стравот подразбира казна, а тој што се плаши нема искрена љубов.

¹⁹ Ние возвраќаме со љубов, зашто Бог прв не засака. ²⁰ Ако некој тврди дека има љубов спрема Бог, а мрази некој од христијаните^[a], тој е лажливец. Ако не ги сака христијаните, кои му се пред очи, како ќе може да Го сака Бога, Кого не Го има видено? ²¹ Христос ни даде ваква заповед: Тој што Го сака Бога, треба да ги сака и христијаните околу себе.

³⁰ (Исус се уште не беше влегол во селото, туку беше на местото каде што Марта Го пресретна.) ³¹ Кога Евреите што беа со неа во куќата за да ја утешуваат видоа како Марија бргу стана и замина, тргнаа по неа. Претпоставуваа дека таа оди на гробот на својот брат Лазар за да плаче.

³² Кога Марија дојде до местото каде што беше Исус и кога Го виде, клекна пред Неговите нозе и Му рече: „Господе, да беше Ти овде мојот брат немаше да умре!“

³³ Кога виде Исус како плачат Марија и Евреите што беа со неа длабоко се натажи и се потресе. ³⁴ „Каде го погребавте?“ - запраша Тој. „Господе“, - Му рекоа тие - „дојди да видиш.“

³⁵ Исус заплака.

³⁶ Тогаш присутните Евреи говореа: „Види колку го сакал својот пријател Лазар!“

³⁷ Некои, пак, од нив рекоа: „Зарем Овој Човек што му ги отвори очите на слепиот не можеше^[a] да ја спречи смртта на Лазар!?“

Оживувањето на Лазар

³⁸ Пак длабоко трогнат, Исус дојде до гробот. Тоа беше една пештера^[b] чиј влез беше затворен со камен. ³⁹ „Тргнете го каменот!“ - рече Исус. „Господе“, - Му рече Марта, сестрата на умрениот - „четири дена поминаа откако брат ми умре и телото веќе смрди!“

⁴⁰ Исус и одговори: „Нели ти реков дека, ако веруваш, ќе ја видиш Божјата слава!?“

⁴¹ Тогаш луѓето го тргнаа каменот. Исус го подигна погледот кон небото и рече: „Татко, Ти благодарам што Ми ја услиши молитвата. ⁴² Јас знам дека Ти секогаш Ми одговараш на молитвите, но ова го реков заради народот што стои наоколу, за да поверуваат дека Јас сум Твој пратеник.“

⁴³ Кога Исус ја заврши молитвата, извика: „Лазаре, излези надвор!“ ⁴⁴ Умрениот излезе, завиткан^[c] со повои околу нозете и рацете, а околу лицето му беше замотана шамија. „Одврзете го и пуштете го да оди!“ - им рече Исус.