Book of Common Prayer

Прво писмо од апостол

Јован

Вовед

1 Ви пишуваме за Исус Христос, Зборот на животот, Оној што постои уште од самиот почеток. Со свои уши Го слушнавме, со свои очи Го видовме, со свои раце Го допревме.

² Оној што дава живот се појави! Го видовме и подготвени сме да ви сведочиме за тоа. Сакаме да ви кажеме за овој вечен Живот што беше со небесниот Татко и се појави пред нас. ³ Ви го кажуваме она што го видовме и чувме, за да ни се придружите и вие во општењето што го имаме со Таткото и со Неговиот Син, Исус Христос. ⁴ Ви го пишуваме ова, за да биде целосна нашата^[a] радост.

Бог е светлина - Да живееме во светлина

⁵ Ова е пораката што ја слушнавме од Исус и ви ја пренесуваме: Бог е светлина. Во Него нема ни трошка темнина.

⁶ Ако кажеме дека општиме со Бог, а живееме во темнина, лажеме и не се придржуваме до вистината. ⁷ Но ако живееме во светлина, како што и Бог е во светлина, тогаш навистина ќе општиме еден со друг, а крвта на Божјиот Син, Исус Христос, ќе не исчистува од секој грев.

⁸ Ако тврдиме дека не грешиме, самите се лажеме и одбиваме да ја прифатиме вистината. ⁹ Но ако Му ги признаваме своите гревови на Бог, Тој е правичен и ќе си го одржи ветувањето: ќе ни ги прости гревовите и ќе не исчисти од сета неправедност.

¹⁰ Ако тврдиме дека не сме грешни, Бога Го правиме лажливец и покажуваме дека Неговото Слово не навлегло во нас.

9 Одејќи така, Исус виде еден човек, кој беше слеп од раѓање. ² Неговите ученици Го запрашаа: „Учителе, зошто овој човек се родил слеп? Дали поради негов грев или поради грев на неговите родители?“

³ „Неговото слепило не е ни поради негов грев, ни поради грев на неговите родители“ - им одговори Исус. „Но поради неговото слепило, ќе се пројават Божјите дела над него. ⁴ Додека е ден, ние треба да го извршуваме тоа што од Мене го сака Оној што Ме испрати. Доаѓа ноќ, кога никој не ќе може да работи. ⁵ Додека сум во светот, Јас сум Светлина за светот.“

⁶ Штом го рече тоа, Исус плукна на земјата и со плунката направи кал. Со неа му ги намачка очите на слепиот ⁷ и му рече: „Оди, измиј се во бањата Шилоах^[a]“ (во превод значи: ,Испратен‘). Тој отиде, и откако се изми, се врати гледајќи!

⁸ Неговите соседи и оние што порано го гледаа како проси, велеа: „Зар овој не е човекот што седеше и просеше?“ ⁹ Едни велеа: „Тој е!“ Други велеа: „Не е тој, туку само личи на него!“ А самиот тој велеше: „Јас сум тој човек!“

¹⁰ Тогаш тие го прашаа: „Па како ти се отворија очите?“

¹¹ Тој им одговори: „Еден човек, по име Исус, направи кал, ми ги намачка очите и ми рече: ,Оди во бањата Шилоах и измиј се!‘ Откако отидов и се измив - прогледав!“

¹² Тие го прашаа: „Каде е Тој човек?“

„Не знам“ - одговори тој.

¹³ Потоа го доведоа човекот што порано беше слеп кај фарисеите. ¹⁴ А тој ден кога Исус направи кал и му ги отвори очите беше сабота^[b]. ¹⁵ Фарисеите повторно почнаа да го распрашуваат, како прогледал. „Ми стави кал на очите“ - им одговори тој - „Потоа се измив, и еве - гледам!“

¹⁶ Тогаш некои од фарисеите рекоа: „Овој човек не е од Бога, бидејќи не ја почитува^[c] саботата!“ Други, пак, велеа: „Како може грешен човек да прави вакви чуда!?“ Во врска со ова, се јави раздор меѓу нив.

¹⁷ Затоа повторно му се обратија на слепиот: „Што мислиш ти за човекот што ти ги отворил очите?“

„Пророк е!“ - одговори тој.