Book of Common Prayer

¹¹ Ponadto każdy kapłan przystępuje codziennie do służby i wielokrotnie składa te same ofiary, które w ogóle nie mogą zmazać grzechów. ¹² Jezus natomiast, po złożeniu jednej ofiary za grzechy, na zawsze zasiadł po prawicy Boga ¹³ i czeka odtąd, aż Jego wrogowie staną się podnóżkiem dla Jego stóp. ¹⁴ Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, których uświęca.

¹⁵ Poświadcza nam to również Duch Święty, dlatego że po słowach:

¹⁷ dodaje:

¹⁸ Tam, gdzie jest przebaczenie, nie ma już potrzeby składania ofiary za grzech.

Zachęta do korzystania z Nowego Przymierza

¹⁹ Bracia, ponieważ dzięki krwi Jezusa mamy odwagę wkroczyć do Miejsca Najświętszego ²⁰ nowo utworzoną i żywą drogą, którą nam utorował poprzez zasłonę, czyli przez swoje ciało, ²¹ a także wielkiego Kapłana nad domem Bożym, ²² przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą.

²³ Niewzruszenie trzymajmy się nadziei, którą wyznajemy, gdyż Ten, który złożył obietnicę, jest wierny. ²⁴ Myślmy o sobie nawzajem, jak pobudzać się do miłości i dobrych uczynków. ²⁵ Nie opuszczajmy też wspólnych spotkań, co jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodawajmy sobie otuchy, i to tym bardziej, im wyraźniej widać, że zbliża się ten Dzień.

Jezus wobec ludzkich potrzeb

6 Potem Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. ² Podążał za Nim wielki tłum, ponieważ ludzie widzieli znaki, których dokonywał na chorych. ³ Jezus tymczasem wstąpił na wzgórze i usiadł tam wraz ze swoimi uczniami. ⁴ A właśnie zbliżała się Pascha, święto żydowskie. ⁵ Gdy Jezus podniósł oczy i zobaczył, że zbliża się do Niego wielki tłum, zwrócił się do Filipa: Gdzie nakupimy chleba, aby ci ludzie się najedli? ⁶ Mówił to jednak, aby go wypróbować; sam bowiem już wiedział, co ma robić.

⁷ Filip odpowiedział: Dwieście denarów^[a] byłoby za mało, aby każdemu z nich dać choć po kawałku.

⁸ Na to odezwał się jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra: ⁹ Jest tutaj chłopczyk, który ma pięć jęczmiennych chlebów i dwie rybki, lecz cóż to jest na tak wielu?

¹⁰ Jezus powiedział: Każcie zgromadzonym usiąść. A miejsce to obficie porastała trawa. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy. ¹¹ Jezus zaś wziął chleb, podziękował Bogu i rozdał siedzącym. Podobnie postąpił z rybami — dał ludziom tyle, ile chcieli. ¹² A gdy najedli się do syta, powiedział do swoich uczniów: Zbierzcie pozostałe kawałki, aby się nic nie zmarnowało! ¹³ Zebrali więc i kawałkami pięciu jęczmiennych chlebów, pozostałymi po jedzących, napełnili dwanaście koszy.

¹⁴ Gdy ludzie zobaczyli, jakiego dokonał znaku, zaczęli mówić między sobą: Ten naprawdę jest tym Prorokiem, który miał przyjść na świat. ¹⁵ Tymczasem Jezus, gdy poznał, że zamierzają podejść i porwać Go po to, by obwołać królem, znów samotnie oddalił się na górę.