Book of Common Prayer

Powitanie

1 Paweł, z woli Boga apostoł Jezusa Chrystusa, oraz Tymoteusz, nasz brat, ² do świętych i wiernych^[a] braci^[b] w Chrystusie, zamieszkałych w Kolosach: Niech Bóg, nasz Ojciec,^[c] darzy was łaską i pokojem.

Modlitwa dziękczynna

³ Zawsze, gdy się modlimy, dziękujemy za was Bogu, Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa. ⁴ Czynimy to, odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze zakorzenionej w Chrystusie Jezusie oraz o miłości okazywanej wszystkim świętym. ⁵ Pobudza was do tego nadzieja, której wypełnienie czeka na was w niebie. Słyszeliście o niej w słowie prawdy, dobrej nowinie, ⁶ która i do was dotarła. Nowina ta na całym świecie wydaje owoc i rośnie — podobnie jak u was, od dnia, gdy usłyszeliście i pojęliście prawdę o łasce Boga.

⁷ Tego nauczyliście się od Epafrasa, naszego ukochanego towarzysza w służbie, który tak wiernie troszczy się o was jako opiekun posłany przez Chrystusa.^{[d] 8} On też dał nam znać o waszej miłości wypływającej z Ducha.

⁹ Dlatego i my od dnia, gdy o tym usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić. Prosimy, aby Bóg napełnił was poznaniem swojej woli we wszelkiej duchowej mądrości i rozeznaniu, ¹⁰ po to, byście postępowali w sposób godny Pana, mogli Mu się we wszystkim podobać, wydawali owoc w każdym dobrym czynie i wzrastali w poznaniu Boga, ¹¹ wspomagani wszelką mocą, właściwą potędze Jego chwały, wiodącą do wytrwałości i cierpliwości we wszystkim.

Z radością ¹² dziękujcie Ojcu, który nas przysposobił do udziału w dziedzictwie świętych — tam, gdzie panuje światło. ¹³ On nas wybawił spod tyranii ciemności i przeniósł do Królestwa swego ukochanego Syna, ¹⁴ w którym mamy odkupienie, przebaczenie grzechów.

³⁰ W związku z tym powiedzieli do Niego: Jakim więc Ty wykażesz się znakiem, abyśmy go mogli zobaczyć i uwierzyć Tobie? Czego możesz dokonać? ³¹ Nasi ojcowie jedli mannę na pustyni, bo czytamy: Dał im do jedzenia chleb z nieba.

³² Wtedy Jezus im powiedział: Ręczę i zapewniam, nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba. ³³ Bo chlebem Bożym jest Ten, który zstępuje z nieba i daje światu życie.

⁴⁸ Ja jestem chlebem życia. ⁴⁹ Wasi ojcowie jedli na pustyni mannę — i poumierali. ⁵⁰ Ten chleb zstępuje z nieba, aby nikt, kto z Niego spożyje — nie umarł. ⁵¹ Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożyje z tego chleba, będzie żył na wieki, a chlebem, który Ja dam za życie świata, jest moje ciało.