Book of Common Prayer

Życie w świetle

5 Naśladujcie Boga jako ukochane dzieci. ² Żyjcie też w miłości, podobnie jak Chrystus. On nas^[a] ukochał i dla naszego ratunku dobrowolnie złożył siebie Bogu na ofiarę niczym piękny zapach.

³ Natomiast nierząd, różnego rodzaju nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wspominane wśród was. To niegodne świętych, ⁴ tak samo jak nieprzyzwoitość, powtarzanie głupstw czy błaznowanie. Nam przystoi wdzięczność. ⁵ Tego bowiem możecie być pewni, że żadna osoba rozwiązła, nieczysta, chciwa, to znaczy służąca innym sprawom zamiast Bogu,^[b] nie ma udziału w Królestwie Chrystusa i Boga.

⁶ Niech was nikt nie zwodzi pustymi słowami. To właśnie z ich powodu gniew Boga spada na ludzi, którzy Go odrzucają. ⁷ Nie bądźcie zatem ich wspólnikami. ⁸ Kiedyś wprawdzie byliście ciemnością, teraz jednak — światłem w Panu. Poczynajcie więc sobie jako dzieci światła; ⁹ a owoc światła wyraża się we wszelkiej dobroci, w sprawiedliwości i prawdzie.

¹⁰ Jako tacy skupiajcie się na tym, co jest miłe Panu. ¹¹ Nie bądźcie uczestnikami bezowocnych czynów ciemności. Obnażajcie raczej ich bezwartościowość. ¹² Bo o tym, co się wśród ludzi nieprawych potajemnie dzieje, wstyd nawet mówić. ¹³ A wszystko to staje się jasne dzięki światłu. ¹⁴ Światło ujawnia ukryte sprawy. Dlatego czytamy:

Mądrość w życiu codziennym

¹⁵ Zwracajcie zatem uwagę na własne postępowanie. Nie zachowujcie się jak niemądrzy. Żyjcie raczej jak ludzie mądrzy, ¹⁶ którzy nie marnują najdrobniejszej chwili, szczególnie że przyszło nam żyć w trudnych czasach. ¹⁷ Dlatego koniec z brakiem rozsądku. Starajcie się pojąć, co jest wolą Pana. ¹⁸ Nie upijajcie się też winem, bo przy tym łatwo o nieprzyzwoitość, ale dbajcie o to, aby Duch mógł was stale napełniać. ¹⁹ W związku z tym powtarzajcie sobie psalmy, sięgajcie do hymnów i natchnionych pieśni — z całego serca grajcie i śpiewajcie Panu. ²⁰ Dziękujcie też zawsze, za wszystko, Bogu i Ojcu w imieniu naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

Jezus i dolegliwości wrodzone

9 Na swojej drodze zobaczył Jezus człowieka niewidomego od urodzenia. ² Wtedy Jego uczniowie zapytali Go: Mistrzu, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że się urodził niewidomy?

³ Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice. Stało się tak po to, aby Bóg mógł na nim objawić wielkość swoich dzieł. ⁴ Dopóki jest dzień, musimy wykonywać dzieła Tego, który Mnie posłał. Nadchodzi noc, gdy nikt nie będzie mógł działać. ⁵ Jak długo jestem na świecie, jestem światłem świata.

⁶ Po tych słowach splunął na ziemię, ze śliny zrobił błoto i to błoto nałożył na oczy niewidomego. ⁷ Następnie polecił mu: Idź, obmyj się w sadzawce Siloe (co znaczy: Posłany). Niewidomy odszedł, obmył się i wrócił z odzyskanym wzrokiem.

⁸ Wówczas sąsiedzi oraz ci, którzy go przedtem widywali jako żebraka, zastanawiali się: Czy to nie ten, który siadywał i żebrał? ⁹ Jedni mówili, że to ten, inni twierdzili, że to ktoś do niego podobny. On natomiast przyznawał: To jestem ja.

¹⁰ Zagadnęli go zatem: Jak więc odzyskałeś wzrok?

¹¹ Wówczas odpowiedział: Człowiek imieniem Jezus zrobił błoto, nałożył mi na oczy i polecił: Idź, obmyj się w Siloe. Poszedłem więc, obmyłem się — i widzę.

¹² Gdzie On jest? — zapytali.

Nie wiem — odpowiedział.

Duchowa ślepota

³⁵ Jezus usłyszał, że go wyrzucili, i gdy go odnalazł, zapytał: Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?

³⁶ On zaś na to: Kto to jest, Panie, abym mógł w Niego uwierzyć?

³⁷ Jezus powiedział: Jest nim Ten, którego już widziałeś, a który teraz z tobą rozmawia.

³⁸ A on: Wierzę, Panie! I złożył mu pokłon.