Book of Common Prayer

Jezus zwycięzca

¹¹ Zobaczyłem otwarte niebo. Stał tam biały koń. Siedział na nim Ten, którego imię brzmi Wierny i Prawdziwy — bo sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. ¹² Jego oczy przypominały płomień ognia. Głowę zdobiły liczne diademy. Miał też wypisane imię, nieznane nikomu poza Nim samym. ¹³ Ubrany był w szatę skąpaną we krwi. Na imię miał: Słowo Boga. ¹⁴ Podążały za Nim zastępy nieba — na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior. ¹⁵ Z Jego ust wychodził ostry miecz. To nim podbije narody! Sam żelaznym berłem będzie nimi rządził. Osobiście też wygniecie w tłoczni wino płomiennego gniewu Wszechmocnego Boga. ¹⁶ A na szacie oraz na biodrze wypisany miał tytuł: Król królów i Pan panów.

Wyznanie Piotra i Jezusa

¹³ Gdy Jezus przybył w okolice Cezarei Filipowej, zwrócił się do swoich uczniów z pytaniem: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?

¹⁴ Jedni za Jana Chrzciciela — odpowiedzieli — inni za Eliasza, a jeszcze inni za Jeremiasza lub jednego z proroków.

¹⁵ Wówczas Jezus zapytał: A według was, kim jestem?

¹⁶ Wtedy Szymon Piotr wyznał: Ty jesteś Chrystusem, Synem żywego Boga.

¹⁷ W odpowiedzi Jezus zwrócił się do niego: Szczęśliwy jesteś, Szymonie, synu Jana,^[a] bo objawił ci to nie człowiek śmiertelny, lecz mój Ojciec, który mieszka w niebie. ¹⁸ Oświadczam ci, ty jesteś kamieniem,^[b] a na tej skale zbuduję mój Kościół i potęga śmierci nie zdoła go pokonać. ¹⁹ Wręczę ci klucze Królestwa Niebios. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w Niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w Niebie.

²⁰ Potem polecił uczniom z całą stanowczością, aby nikomu nie mówili, że On jest Chrystusem.