Book of Common Prayer

Павле добива повик од Македонија

⁶ Тие патуваа низ областите Фригија и Галатија, бидејќи Светиот Дух не им дозволуваше да одат и да проповедаат во областа Азија^[a]. ⁷ Пристигнаа до границите на покраината Мизија и сакаа да се упатат накај покраината Битинија^[b], но Духот на Исус не им дозволи. ⁸ Минувајќи низ Мизија, слегоа до градот Троада.

⁹ Во текот на ноќта, Павле имаше видение: еден Македонец, стоеше пред него и го молеше: „Дојди во Македонија и помогни ни!“ ¹⁰ По тоа негово видение, ние^[c] веднаш се упативме накај Македонија, сфаќајќи дека Бог не повикува таму да ја проповедаме Радосната вест.

2) Во градот Филипи: обраќањето на Лидија

¹¹ Отпловивме од Троада и се упативме накај островот Самотраки, а следниот ден пристигнавме во пристаништето Неаполис. ¹² Оттаму заминавме за Филипи, важен град во покраината Македонија. Тој град беше римска колонија^[d]. Таму останавме неколку дена.

¹³ Во еден саботен ден излеговме од портите на градот покрај една река, каде што претпоставувавме дека им е местото за молитва. Седнавме и позборувавме со неколку жени што беа дојдени на тоа место. ¹⁴ Меѓу нив имаше една жена по име Лидија од градот Тијатир. Таа се занимаваше со продавање на скапоцени пурпурни ткаенини. Лидија веруваше во Бог. Додека не слушаше, Господ и го отвори срцето и таа го прифати она што го зборуваше Павле. ¹⁵ Откако таа и нејзините домашни се крстија, упорно не канеше да бидеме нејзини гости: „Ако сметате дека имам вера во Господ, дојдете и останете во мојот дом додека престојувате во овој град.“ Така не убеди и останавме.

Исус испраќа во мисија седумдесет Свои ученици

10 По ова, Господ избра други седумдесет^[a] ученици и ги испрати двајца по двајца, како Своја претходница, во секој град и место каде што планираше да оди. ² Им рече: „Има голема жетва за собирање, а работници има малку. Затоа, молете Го Господарот на жетвата да испрати работници на Својата нива. ³ Одете! Ве испраќам како јагниња меѓу волци. ⁴ Не носете со себе ни ќесе со пари, ни торба, ни обувки! Не застанувајте по пат, дури ни за да се поздравите со некого. ⁵ При влегувањето во секоја куќа, најпрво благословете со зборовите: ,Мир да има во оваа куќа!‘ ⁶ Ако во таа куќа живее мирољубив човек, мирот навистина ќе му остане; ако не, повлечете го благословот за мир. ⁷ Задржете се во истата куќа, јадете и пијте од она што имаат да ви дадат, зашто тој што работи ја заслужува својата плата. Не шетајте од куќа до куќа. ⁸ Кога ќе влезете во некој град каде што ќе ве примат, јадете од тоа што ќе ви го принесат. ⁹ Исцелувајте ги болните во тој град и зборувајте му на народот: ,Божјото царство допре и до вас!‘ ¹⁰ Кога ќе стигнете во некој град каде што нема да ве примат, излезете на улиците и речете им: ¹¹ ,Ви го истресуваме дури и правот од вашиот град, што ни се прилепил за нозете! Но, да знаете дека Божјото царство се доближи и до вас!‘ ¹² Ве уверувам дека на Судниот ден ќе му биде полесно на Содом^[b], одошто на тој град!“

Враќањето на Исусовите ученици

¹⁷ Седумдесеттемина^[a] се вратија радосни, велејќи: „Господе, преку Твоето име нам ни се покоруваат и демонските духови!“ ¹⁸ А Исус им рече: „Видов како падна Сатаната, како молскавица од небото! ¹⁹ Ете, ви дадов моќ да газите на змии и скорпии и надмоќ над секоја непријателска сила - ништо да не може да ве повреди. ²⁰ Сепак, не радувајте се што ви се потчинуваат демонските духови, туку радувајте се што вашите имиња се запишани како жители на небото!“