Book of Common Prayer

Miłość drogą najlepszą

13 Choćbym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, pozostałbym miedzią, co dźwięczy, lub hałaśliwym cymbałem. ² Choćbym posiadł dar prorokowania i pojął wszystkie tajemnice, myślą ogarnął całą wiedzę i dysponował pełnią wiary, tak że przenosiłbym góry, a miłości bym nie miał — byłbym niczym. ³ I choćbym część po części rozdał swą całą własność, i swoje ciało wydał w sposób budzący uznanie,^[a] lecz miłości bym nie miał — nic bym nie osiągnął.

⁴ Miłość czeka cierpliwie, miłość postępuje uprzejmie, nie zazdrości, miłość się nie wynosi, nie jest nadęta, ⁵ postępuje taktownie, nie szuka własnej korzyści, nie jest porywcza, nie prowadzi rachunku krzywd, ⁶ nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz dzieli radość z prawdy; ⁷ wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, ze wszystkim wiąże nadzieję, wszystko potrafi przetrwać. ⁸ Miłość nigdy nie ustaje.

Natomiast proroctwa? — Te się wypełnią. Języki? — Te ustaną. Wiedza? — Jej świeżość przeminie. ⁹ Zresztą nasza wiedza jest i tak wycinkowa, a prorokowanie dotyczy tylko części spraw. ¹⁰ Gdy nastanie czas doskonałości, to, co ograniczone, utraci swe znaczenie. ¹¹ Kiedy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, myślałem jak dziecko, rozumowałem jak dziecko. Gdy stałem się mężczyzną, zaniechałem dziecięcych spraw. ¹² Mówię tak, gdyż teraz widzimy zagadkowe kontury. Nadejdzie jednak czas, gdy zobaczymy twarzą w twarz. Teraz poznaję po części. Przyjdzie jednak czas, kiedy poznam tak, jak zostałem poznany.

¹³ Teraz trwają: wiara, nadzieja i miłość — te trzy. A z nich największa jest miłość.

⁵ Tych dwunastu posłał Jezus z takimi poleceniami: Nie udawajcie się w drogę do pogan i nie wchodźcie do miasta Samarytan. ⁶ Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. ⁷ Po drodze zaś głoście: Królestwo Niebios jest blisko! ⁸ Uzdrawiajcie słabych, przywracajcie życie umarłym, oczyszczajcie trędowatych, wyganiajcie demony — otrzymaliście to w darze i jako dar przekazujcie dalej.

⁹ Nie bierzcie ze sobą złota, srebra ani miedzi. ¹⁰ Nie zabierajcie torby, dwóch tunik, sandałów ani laski, gdyż robotnik wart jest swego wyżywienia.

¹¹ Do któregokolwiek miasta lub wioski wejdziecie, dokładnie się dowiedzcie, kto jest w nim osobą godną, i tam zamieszkujcie do czasu swego wyjścia. ¹² Wchodząc do domu, życzcie mu pokoju. ¹³ Jeśli ten dom okaże się godny, niech wasz pokój zstąpi na niego, w przeciwnym razie niech wasz pokój powróci do was. ¹⁴ Jeśli zaś nie zostaniecie gdzieś przyjęci ani nie będą chcieli słuchać waszych słów, wychodząc z takiego domu lub miasta, strząśnijcie proch z waszych stóp. ¹⁵ Zapewniam was, w dniu sądu znośniej będzie ziemi Sodomy i Gomory niż temu miastu.