Book of Common Prayer

Mądrze korzystać ze zbawienia

¹² Dlatego, moi ukochani, jako zawsze posłuszni — nie tylko, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej, gdy mnie nie ma — czyńcie użytek ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana. ¹³ Bóg to bowiem jest sprawcą waszych pragnień i działań płynących z dobrej woli.^[a]

¹⁴ Czyńcie wszystko bez narzekania i powątpiewania, ¹⁵ tak byście jako dzieci Boga byli bez zarzutu, nienaganni i szczerzy pośród tego zepsutego, wynaturzonego pokolenia. Na jego tle świecicie jak gwiazdy na niebie. ¹⁶ Trzymajcie się przy tym Słowa życia, abym mógł się czymś szczycić w dniu przyjścia Chrystusa, żebym miał dowód, że nie na próżno biegałem i nie na darmo się trudziłem. ¹⁷ A jeśli nawet mam być złożony w ofierze^[b] i przez to wzmocnić waszą wiarę, cieszę się i podzielam radość was wszystkich. ¹⁸ Podobnie wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną.

Słowo o Tymoteuszu

¹⁹ A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza. Chciałbym, by mi przyniósł od was jakieś pocieszające wieści. ²⁰ Nie mam nikogo, kto by myślał podobnie jak on, kto by tak rzetelnie mógł się wami zająć. ²¹ Wszyscy inni krzątają się wokół własnych spraw, nie spraw Chrystusa Jezusa. ²² Znacie jego historię, że niczym dziecko ojcu służył on razem ze mną przy głoszeniu dobrej nowiny. ²³ Właśnie jego mam nadzieję posłać, gdy się dowiem, jakie będą moje dalsze losy. ²⁴ Jestem zaś przekonany w Panu, że sam także wkrótce do was przybędę.

Słowo o Epafrodytosie

²⁵ Uznałem ponadto, że będzie lepiej, jeśli poślę do was Epafrodytosa. To wasz wysłannik, a dla mnie brat, współpracownik i współbojownik. W waszym imieniu zadbał on o moje potrzeby. ²⁶ Tęsknił za wami. Martwił się też tym, że dotarła do was wiadomość o jego chorobie. ²⁷ A rzeczywiście zachorował. Omal nie umarł. Bóg jednak zmiłował się nad nim, a także nade mną, abym nie miał jednego zmartwienia za drugim.

²⁸ Czym prędzej więc go posyłam. Niech was ucieszy jego widok, a mnie niech ubędzie nieco smutku. ²⁹ Przyjmijcie go zatem w Panu z wielką radością. Szanujcie takich ludzi, jak on. ³⁰ Bo zajęty dziełem Chrystusa bliski był śmierci. Naraził swe życie, aby usłużyć mi wtedy, gdy wy nie mogliście.

Ucieczka do Egiptu

¹³ Po ich odejściu anioł Pana ukazał się we śnie Józefowi i polecił: Wstań, weź Dziecko oraz Jego matkę i uciekaj do Egiptu. Tam czekaj na dalsze polecenia. Herod bowiem będzie poszukiwał Dziecka, aby Je zgładzić.

¹⁴ Józef zatem wstał, spakował rzeczy Dziecka oraz Jego matki i pod osłoną nocy wyruszył do Egiptu. ¹⁵ Przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się wypełniło to, co zapowiedział Pan przez proroka: Z Egiptu wezwałem mojego Syna.

¹⁶ Gdy Herod zorientował się, że mędrcy go zmylili, strasznie się rozgniewał. Następnie wydał rozkaz wymordowania w Betlejem i jego okolicach wszystkich chłopców poniżej drugiego roku życia. Ten wiek ustalił na podstawie rozmowy, którą wcześniej odbył z mędrcami. ¹⁷ Tak wypełniły się słowa proroka Jeremiasza:

Jezus Nazaretańczykiem

¹⁹ Gdy Herod umarł, anioł Pana znów ukazał się we śnie przebywającemu w Egipcie Józefowi. ²⁰ Wstań! — polecił mu. — Weź Dziecko oraz Jego matkę i wracaj do ziemi izraelskiej. Ci, którzy czyhali na życie tego Dziecka, już nie żyją.

²¹ Józef spakował więc rzeczy Dziecka oraz Jego matki i ruszył w drogę powrotną. ²² Jednak zaniepokoiła go wieść, że w Judei, jako następca Heroda, panuje jego syn Archelaos. To go zniechęciło do udania się w tamte strony. Ostrzeżony we śnie, odszedł w okolice Galilei, ²³ gdzie osiedlił się w Nazarecie. W ten sposób wypełniły się zapowiedzi proroków, że Jezus będzie nazwany Nazaretańczykiem.