Book of Common Prayer

¹⁶ Pewnego dnia, gdy szliśmy na modlitwę, natknęliśmy się na młodą kobietę, która była czyjąś służącą. Miała ona ducha wieszczego i swoim wróżeniem przynosiła spory zysk właścicielom. ¹⁷ Idąc za Pawłem i za nami, wołała: Ci ludzie są sługami Najwyższego Boga! Oni głoszą wam drogę zbawienia!

¹⁸ Czyniła tak przez wiele dni. W końcu Paweł, zmęczony tym, zwrócił się do ducha i powiedział: Rozkazuję ci w imieniu Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I duch po chwili wyszedł.

¹⁹ Gdy właściciele służącej spostrzegli, że ich nadzieja na zysk przepadła, schwytali Pawła oraz Sylasa i zawlekli ich na rynek do przedstawicieli władzy. ²⁰ Tam wprowadzili ich przed pretorów i wnieśli skargę: Ci oto ludzie, a są oni Żydami, bardzo niepokoją nasze miasto. ²¹ Głoszą zwyczaje, których nam, jako Rzymianom, nie wolno przyjmować ani praktykować.

²² Oskarżycieli poparł też tłum. Pretorzy kazali więc zedrzeć z nich szaty i wychłostać. ²³ A gdy im zadali wiele razów, wtrącili ich do więzienia i nakazali stróżowi więziennemu, by objął ich szczególnym nadzorem. ²⁴ Po otrzymaniu takiego rozkazu, stróż zamknął ich w wewnętrznym lochu, a ich nogi zakuł w dyby.

⁴⁷ Tymczasem nastał wieczór, łódź była na środku jeziora, a On sam na lądzie. ⁴⁸ Wówczas zobaczył ich, jak walczą przy wiosłach, gdyż wiatr mają przeciwny, i około czwartej nad ranem przyszedł do nich po falach — i chciał ich wyminąć. ⁴⁹ Oni jednak, gdy Go zobaczyli idącego po wodzie, pomyśleli, że to zjawa i krzyknęli. ⁵⁰ Wszyscy Go bowiem zobaczyli i przestraszyli się.

Lecz On natychmiast odezwał się: Odwagi, to Ja jestem, nie bójcie się! ⁵¹ I gdy wszedł do nich do łodzi, wiatr ustał, a oni wręcz zastygli w zdumieniu. ⁵² Nie rozumieli bowiem tego, co się zdarzyło z chlebami, gdyż ich serca były nieczułe.

⁵³ Po przybyciu na drugą stronę przybili łodzią do ziemi Genezaret. ⁵⁴ Gdy tylko Jezus wyszedł z łodzi, ludzie zaraz Go rozpoznali. ⁵⁵ Obiegli zatem cały ten obszar i tam, gdzie — jak słyszeli — przebywa, zaczęli na posłaniach znosić ludzi z różnymi dolegliwościami. ⁵⁶ Gdziekolwiek więc wchodził do wsi, do miasta lub do osady, wynosili na place chorych i prosili Go, by im pozwolił dotknąć choć skraju swojej szaty. Ci zaś, którzy Go dotknęli, doświadczali uzdrowienia.