Book of Common Prayer

Nawrócenie Saula

9 Saul z kolei, wciąż owładnięty żądzą mordu w stosunku do uczniów Pańskich, przyszedł do arcykapłana ² i uprosił go o listy do synagog w Damaszku. Planował sprawdzić, czy są tam jacyś zwolennicy Drogi, mężczyźni lub kobiety. A jeśliby się okazało, że są, chciał takie osoby schwytać i sprowadzić do Jerozolimy.

³ Gdy był w drodze do Damaszku i już zbliżał się do miasta, otoczyło go nagle światło pochodzące z nieba. ⁴ Padając na ziemię usłyszał głos: Saulu! Saulu! Dlaczego Mnie prześladujesz?

⁵ Kim jesteś, Panie? — zapytał.

Ja jestem Jezus — usłyszał — którego ty prześladujesz. ⁶ Powstań jednak. Wejdź do miasta. Tam ci powiedzą, co masz robić.

⁷ Mężczyźni, którzy towarzyszyli Saulowi w drodze, stanęli oniemiali. Słyszeli wprawdzie głos, ale nikogo nie dostrzegali. ⁸ Saul podniósł się z ziemi, lecz gdy otworzył oczy, nic nie widział. Do Damaszku zatem prowadzili go za rękę. ⁹ Tam przez trzy dni nic nie widział, nie jadł i nie pił.

Ukrzyżowanie

²⁶ A gdy prowadzili Jezusa na śmierć, zatrzymali niejakiego Szymona Cyrenejczyka, który wracał z pola. Włożyli na niego krzyż i kazali nieść za Jezusem. ²⁷ Ciągnął też za Nim ogromny tłum ludzi, w tym kobiet. Biły się one w piersi i opłakiwały Go. ²⁸ Wówczas Jezus odwrócił się w ich stronę i powiedział: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną. Płaczcie raczej nad sobą i nad swoimi dziećmi. ²⁹ Bo zbliżają się dni, w których będą mówić: Szczęśliwe kobiety niepłodne, łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. ³⁰ W tych dniach będą wołać do gór: Padnijcie na nas! I do wzgórz: Przykryjcie nas! ³¹ Bo jeśli z zielonym drzewem takie rzeczy czynią, co się stanie z uschłym?