Book of Common Prayer
22 Izraelici! Posłuchajcie tych słów. Będę mówił o Jezusie z Nazaretu. Wskazał wam na Niego sam Bóg przez dzieła dokonane w mocy, przez cuda oraz znaki. Tego wszystkiego Bóg dokonał wśród was za Jego pośrednictwem. Sami o tym wiecie. 23 Następnie został On wydany zgodnie z wcześniejszym postanowieniem i uprzednią wiedzą Boga. Jego to przybiliście do krzyża rękami ludzi lekceważących Prawo[a] i w ten sposób zamordowaliście. 24 Bóg jednak wzbudził Go. Zerwał więzy śmierci! Było niemożliwe, aby był On przez nią trzymany. 25 Dawid bowiem tak mówi o Nim:
Pan jest u mnie zawsze na pierwszym miejscu,
Z Nim u mej prawicy nie zachwieję się.
26 Dlatego poweselało me serce, radość wyraża mój język,
Więcej! Ciało również odpocznie w nadziei,
27 Gdyż nie zostawisz mojej duszy w świecie zmarłych
i nie dopuścisz, aby Twój Święty
został dotknięty skażeniem.
28 Dałeś mi poznać drogi życia,
Pełną radość przebywania w Twojej obecności.
29 Drodzy bracia, mogę śmiało powiedzieć, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany, a jego grób jest wśród nas do dzisiejszego dnia. 30 Był on jednak prorokiem. Jako taki wiedział o tym, że jeden z jego potomków[b] zasiądzie na jego tronie. Bóg mu to potwierdził przysięgą. 31 Dlatego w swoich słowach odniósł się do zmartwychwstania Chrystusa, które uprzednio zobaczył. Powiedział, że Chrystus nie pozostanie w świecie zmarłych ani Jego ciało nie dozna rozkładu.
32 I to właśnie Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. 33 Został On następnie wyniesiony do nieba. Tam zajął miejsce po prawej stronie Boga. Otrzymał od Ojca obietnicę — Ducha Świętego. I tego Ducha wylał na nas, co sami widzicie i słyszycie. 34 Bo to nie Dawid wstąpił do nieba, a jednak sam mówi:
Pan oświadczył memu Panu:
Usiądź po mojej prawicy,
35 Aż położę Twoich wrogów
jako podnóżek dla Twoich stóp.
36 A zatem niech wie to na pewno cały dom Izraela, że Bóg ustanowił Panem i Chrystusem tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.
Boska tożsamość Jezusa
41 Za to Jezus zadał im pytanie: Dlaczego mówi się, że Chrystus jest synem Dawida? 42 Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów:
Pan oświadczył memu Panu:
Usiądź po mojej prawicy,
43 Aż położę Twoich wrogów jako podnóżek
dla Twoich stóp!
44 A zatem Dawid nazywa Go Panem, więc jak może On być jego synem?
45 Gdy cały lud Go słuchał, Jezus powiedział do swoich uczniów: 46 Strzeżcie się znawców Prawa, którzy chętnie paradują w długich szatach, lubią być publicznie witani, zajmować honorowe krzesła na nabożeństwach i przednie miejsca na ucztach, 47 którzy rujnują domy wdów i dla pozoru długo się modlą — ci otrzymają surowszy wyrok.
Wdowi grosz
21 Gdy Jezus podniósł wzrok, zobaczył, jak bogaci wrzucają do skarbony swoje dary. 2 Zauważył też pewną wdowę, bardzo ubogą. Wrzucała dwa grosze.[a]
3 Widząc to oświadczył: Powiem wam prawdę: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy, 4 dlatego że oni dorzucili do darów z tego, co im zbywało, ona natomiast w swoim niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny