Book of Common Prayer

Obrona Pawła

10 Ja sam natomiast, Paweł, napominam was przez łagodność i uprzejmość Chrystusa. Czynię to ja, który — obecny wśród was — jestem uniżony, a nieobecny odważny. ² Błagam zatem, abym, gdy przyjdę, nie musiał być odważny i być może bardzo stanowczo wystąpić przeciwko tym, którzy uważają nas za żyjących według ciała.

³ Bo chociaż żyjemy w ciele, nie walczymy według ciała. ⁴ Narzędzia naszej walki nie są cielesne, a jednak, za sprawą Boga, mają moc burzenia warowni. Nimi też burzymy wrogie zamiary ⁵ i wszelką zuchwałość, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga. Nimi zniewalamy każdą myśl do posłuszeństwa Chrystusowi ⁶ i jesteśmy gotowi do wymierzenia sprawiedliwości każdemu przejawowi nieposłuszeństwa, dopóki wasze posłuszeństwo nie stanie się pełne.

⁷ Patrzcie na to, co oczywiste.^[a] Jeśli ktoś jest przekonany, że należy do Chrystusa, niech weźmie pod uwagę, że jak on sam należy do Chrystusa, tak i my. ⁸ Bo choćbym nawet nieco bardziej szczycił się naszą władzą, którą Pan nam dał, aby was budować, a nie niszczyć, nie mam się czego wstydzić.

⁹ Ale niech wam się nie zdaje, że straszę was listami, ¹⁰ jak mówią: Listy wprawdzie groźne i surowe, lecz postura nędzna i mowa do niczego. ¹¹ Kto tak uważa, niech liczy się z tym, że jacy jesteśmy w słowie przekazanym listownie, pod nieobecność, tacy też będziemy w czynie, gdy się pojawimy.

¹² Nie ośmielamy się bowiem zaliczać siebie do tych, lub porównywać się z tymi, którzy samych siebie polecają. Oni jednak popełniają błąd, gdy się mierzą sobą i siebie samych z sobą porównują.

¹³ My jednak nie będziemy szczycić się ponad miarę. Pozostaniemy przy mierze, której normę ustalił nam Bóg. W jej ramach dotarliśmy do was. ¹⁴ Bo nawet jeśli posuwamy się daleko, to przecież nie jako ci, którzy do was nie dotarli. Przeciwnie, to właśnie my jako pierwsi przyszliśmy do was z dobrą nowiną Chrystusa.

¹⁵ Nie przechwalamy się też ponad miarę trudem innych. Mamy natomiast nadzieję, że wraz z pogłębianiem się w was waszej wiary, nam — według naszej miary — dane będzie niepomiernie więcej.^{[b] 16} Mamy mianowicie nadzieję, że będziemy głosić dobrą nowinę w stronach jeszcze dalszych niż wasze, bez szczycenia się dokonaniami mierzonymi cudzą miarą. ¹⁷ Bo ten, kto się chlubi, niech się chlubi w Panu.

¹⁸ Wypróbowany jest nie ten, kto sam siebie poleca, ale ten, kogo poleca Pan.

Trzecia zapowiedź męki

³¹ Następnie wziął ze sobą Dwunastu i powiedział im: Idziemy do Jerozolimy, gdzie dopełni się wszystko, co za pośrednictwem proroków zostało napisane o Synu Człowieczym. ³² Gdyż będzie On wydany poganom i wyśmiany, znieważony i opluty, ³³ ubiczowany i zabity, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie.

³⁴ Oni jednak nic z tego nie rozumieli. Znaczenie tego, co mówił, było dla nich niejasne — nie pojmowali Jego wypowiedzi.

Uzdrowienie niewidomego

³⁵ Gdy Jezus zbliżał się do Jerycha, przy drodze siedział i żebrał pewien niewidomy. ³⁶ Na odgłos przechodzącego tłumu zaczął rozpytywać, co się dzieje. ³⁷ Powiedzieli mu więc, że to Jezus z Nazaretu przechodzi. ³⁸ Wówczas niewidomy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zlituj się nade mną!

³⁹ Ci, którzy szli na przedzie, słysząc to wołanie, nakłaniali go, aby zamilkł.

On jednak krzyczał jeszcze głośniej: Synu Dawida, zlituj się nade mną!

⁴⁰ Jezus, zatrzymany tym wołaniem, polecił sprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: ⁴¹ Co chcesz, abym ci uczynił?

Panie, pragnę przejrzeć na oczy — powiedział.

⁴² Przejrzyj! — polecił Jezus. — Twoja wiara cię ocaliła. ⁴³ I niewidomy natychmiast odzyskał wzrok, po czym ruszył za Jezusem i chwalił Boga. A cały lud, na widok tego, co się stało, oddał Bogu cześć.