Book of Common Prayer

Zbiórka na rzecz kościoła w Jerozolimie

9 O posłudze na rzecz świętych właściwie nie trzeba wam pisać. ² Znam waszą gotowość, którą szczycę się przed Macedończykami mówiąc, że Achaja jest już od roku gotowa — i wasza gorliwość wielu pobudziła do czynu.

³ Posyłam natomiast braci, aby ta nasza chluba nie okazała się w tej sprawie próżna, lecz abyście — tak, jak mówiłem — rzeczywiście byli gotowi. ⁴ Bo gdyby przyszli ze mną Macedończycy i zastali was nieprzygotowanymi, byłoby nam wstyd, nie mówiąc już o was. ⁵ Uznałem zatem, że warto poprosić braci, aby poszli do was wcześniej i zawczasu przygotowali obiecany już przez was dar, tak, aby rzeczywiście był to dar, a nie okruch skąpstwa.

⁶ Pragnę bowiem podkreślić: Kto skąpo sieje, skąpo też żąć będzie, a kto obficie sieje, obficie żąć będzie. ⁷ Każdy więc niech się dzieli tak, jak postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu, gdyż Bóg kocha radosnego dawcę. ⁸ Bóg też jest w stanie udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście zawsze we wszystkim mieli dostatek i coraz częściej brali udział w każdym dobrym dziele, ⁹ zgodnie ze słowami:

¹⁰ Ten zaś, który dostarcza siewcy ziarno i karmi go chlebem, zaopatrzy również was, pomnoży wasz zasiew i przysporzy owoców waszej sprawiedliwości.

¹¹ Dzięki Niemu, bogaci we wszystko, będziecie mogli celować w hojności,^[a] która za naszym udziałem wywołuje wdzięczność dla Boga. ¹² Trzeba wam bowiem wiedzieć, że udział w tej posłudze nie tylko wypełnia niedostatek świętych, ale także — ze strony wielu — owocuje wdzięcznością dla Boga. ¹³ Namacalny dowód tej posługi sprawi, że będą oni chwalić Boga za wasze posłuszeństwo związane z wyznawaniem zasad dobrej nowiny Chrystusa. Będą Go też chwalić za szczerość waszego poczucia jedności^[b] z nimi oraz ze wszystkimi. ¹⁴ Poza wsparciem w modlitwie, którego wam u nich nie zabraknie, darzyć was też będą wielkim uczuciem — z powodu przebogatej łaski Boga względem was. ¹⁵ Bogu niech będą dzięki za Jego niewysłowiony dar.

Jezus i dzieci

¹⁵ Przynosili Mu też niemowlęta. Chcieli, aby włożył na nie ręce. Uczniowie jednak, widząc to, obruszali się na przynoszących.

¹⁶ Jezus natomiast przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, przestańcie im przeszkadzać, takich jak one jest Królestwo Boże. ¹⁷ Zapewniam was, kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno do niego nie wejdzie.

Bariera bogactwa

¹⁸ Pewien dostojnik zadał Mu pytanie: Dobry^[a] nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

¹⁹ Jezus odpowiedział: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden — Bóg. ²⁰ Znasz przykazania: Masz nie cudzołożyć, nie zabijać, nie kraść, nie poświadczać nieprawdy, szanować swego ojca i matkę.

²¹ Dostojnik na to: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.

²² Gdy Jezus to usłyszał, powiedział: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co tylko masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, potem zaś przyjdź i naśladuj Mnie.

²³ Na te słowa dostojnik zasmucił się głęboko, był bowiem wyjątkowo bogaty.

²⁴ Gdy Jezus zobaczył jego wielki smutek, stwierdził: Jakże trudno tym, którzy mają majątki, wejść do Królestwa Bożego. ²⁵ Doprawdy, łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igły, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.

²⁶ Ci, którzy to usłyszeli, zapytali: Kto więc może być zbawiony?

²⁷ Jezus odpowiedział: To, co niemożliwe u ludzi, możliwe jest u Boga.

²⁸ Wtedy odezwał się Piotr: Oto my opuściliśmy to, co nasze, i poszliśmy za Tobą.

²⁹ Jezus im odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom lub żonę, lub braci, lub rodziców, lub dzieci ze względu na Królestwo Boże ³⁰ i kto nie otrzymałby w zamian dużo więcej w tym czasie, a w nadchodzącym wieku — życia wiecznego.