Book of Common Prayer
Wskazania dla starszych i opiekunów
3 Słuszne jest stwierdzenie, że kto ubiega się o starszeństwo,[a] pragnie pięknej pracy. 2 Starszy zatem ma być nienaganny. Powinien być mężem jednej żony,[b] człowiekiem trzeźwo myślącym, umiarkowanym, przyzwoitym, gościnnym, zdolnym do nauczania, 3 wolnym od nałogów, niewybuchowym, lecz łagodnym, niekłótliwym, nie nastawionym na pieniądz, 4 dobrze kierującym własnym domem, dzieci trzymającym w posłuszeństwie, z wszelką godnością. 5 Bo skoro ktoś nie potrafi kierować własnym domem, jak może troszczyć się o kościół Boży?
6 Starszy nie powinien być człowiekiem świeżo nawróconym, aby nie popadł w pychę i nie ściągnął na siebie wyroku podobnego jak diabeł. 7 Powinien natomiast cieszyć się dobrą opinią u ludzi spoza kościoła, aby nie spotkał się z lekceważeniem i nie wpadł w sidła diabła.
8 To samo odnosi się do opiekunów.[c] Powinni być ludźmi szanowanymi, nie dwulicowymi, nie nadużywającymi wina, nie chciwymi brudnego zysku, 9 zachowującymi z czystym sumieniem tajemnicę wiary. 10 Niech oni najpierw przejdą okres próbny, a potem — jeśli okażą się nienaganni — rozpoczną posługę.
11 Podobnie kobiety: Powinny budzić szacunek, nie mieć skłonności do obmawiania, zachowywać trzeźwość i wierność pod każdym względem.
12 Opiekunowie powinni być mężami jednej żony, dobrze kierującymi dziećmi oraz własnymi domami. 13 Ci bowiem, którzy mogą się wykazać wspaniałą służbą, zyskują sobie piękną pozycję i wiele śmiałości w wierze, której źródłem jest Chrystus Jezus.
Prawdy wiary
14 Te rzeczy przekazuję ci w nadziei, że wkrótce do ciebie przyjdę. 15 Gdybym jednak opóźniał przybycie, to masz wiedzieć, jak trzeba sobie radzić w domu Bożym, który jest kościołem żywego Boga, filarem i podporą prawdy. 16 A niezaprzeczalnie wielka jest tajemnica pobożności:
Ten, który objawił się w ciele,
dostąpił usprawiedliwienia w duchu,
widziany był przez aniołów,
ogłoszony wśród narodów,
zyskał wiarę na świecie,
został wzięty do chwały.
Dwa przykłady działania Królestwa
18 A Jezus mówił dalej: Do czego podobne jest Królestwo Boże i z czym mógłbym je porównać? 19 Podobne jest do ziarnka gorczycy, które człowiek wziął i zasiał w swoim ogrodzie. Wyrosło ono, stało się drzewem i w jego gałęziach ptaki uwiły sobie gniazda.
20 Użył też innego przykładu: Z czym mógłbym porównać Królestwo Boże? 21 Przypomina ono zakwas, który gospodyni dodała do ciasta rozrobionego z dwudziestu kilogramów mąki[a] — i wszystko się zakwasiło.
Pytanie o liczbę zbawionych
22 I chodził po miastach oraz wioskach, nauczał, a zarazem zbliżał się do Jerozolimy. 23 Pewnego razu ktoś Go zapytał: Panie, czy tylko niewielu będzie zbawionych?
Wtedy On odpowiedział: 24 Próbujcie z całych sił wejść przez wąskie drzwi, gdyż mówię wam, wielu będzie starało się wejść — i nie zdołają. 25 Gdy tylko Pan domu wstanie i zamknie drzwi, zaczniecie pukać z zewnątrz i wołać: Panie, otwórz nam! Ale On odpowie: Nie wiem, skąd jesteście. 26 Wówczas zaczniecie przekonywać: Jedliśmy i piliśmy z Tobą przy jednym stole, a na naszych ulicach nauczałeś. 27 On jednak odpowie: Nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie, wy wszyscy, sprawcy niesprawiedliwości.
28 Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami, gdy zobaczycie Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków w Królestwie Bożym, a siebie samych odrzuconych na zewnątrz. 29 I zjawią się ludzie ze wschodu, z zachodu, z północy i z południa, i zasiądą u stołu w Królestwie Bożym. 30 W ten sposób niektórzy ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny