Book of Common Prayer

Powitanie

1 Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z rozkazu Boga, naszego Zbawcy i Chrystusa Jezusa, naszej nadziei, ² do Tymoteusza, prawowitego syna w wierze: Niech łaska, miłosierdzie i pokój, których źródłem jest Bóg Ojciec oraz nasz Pan, Chrystus Jezus, będą twoim udziałem.

Przypomnienie o zadaniu

³ Gdy wybierałem się do Macedonii, prosiłem cię, abyś pozostał w Efezie i polecił niektórym odstąpić od głoszenia innej nauki. ⁴ Miałeś im nakazać, aby przestali zajmować się baśniami i nie kończącymi się rodowodami, które częściej wywołują niepotrzebne dyskusje, niż służą Bożemu porządkowi zbawienia. Ten bowiem opiera się na wierze.

⁵ Natomiast celem tego nakazu jest miłość płynąca z czystego serca, dobrego sumienia i nieobłudnej wiary. ⁶ Niektórzy rozminęli się z tym i skończyli na czczej paplaninie. ⁷ Chcą być nauczycielami Prawa, a nie rozumieją ani tego, co mówią, ani tego, przy czym tak stanowczo obstają.

⁸ Prawo jest oczywiście dobre, jeśli ktoś je właściwie stosuje, ⁹ wiedząc, że jest ono ustanowione nie dla sprawiedliwego, lecz dla nieprawych i nieposłusznych, bezbożnych i grzesznych, lekceważących świętość i żyjących po świecku, dla ojcobójców i matkobójców, dla morderców, ¹⁰ nierządników, homoseksualistów, handlarzy ludźmi, dla kłamców, krzywoprzysięzców i wszystkiego, co się sprzeciwia zdrowej nauce, ¹¹ zgodnej z pełną chwały dobrą nowiną cudownego Boga, która została mi powierzona.

Wdzięczność za miłosierdzie

¹² Dziękuję Temu, który mnie wzmocnił, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, za to, że mnie uznał za godnego zaufania. Bo przyjął mnie do służby — ¹³ mnie, kiedyś bluźniercę, prześladowcę i gnębiciela. A jednak dostąpiłem miłosierdzia! Działałem bowiem bez zrozumienia. Postępowałem w niewierze. ¹⁴ Ale rzeczywiście, łaska naszego Pana, wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie, zostały mi udzielone niezwykle hojnie.

¹⁵ Wiarygodne to Słowo, warte przyjęcia z całą otwartością, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników — z których ja jestem pierwszy. ¹⁶ Dostąpiłem jednak miłosierdzia, aby we mnie pierwszym Chrystus Jezus okazał całą cierpliwość, jako przykład dla tych, którzy mają w Niego uwierzyć, aby otrzymać życie wieczne.

¹⁷ A Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

Granice Bożej cierpliwości

13 W tym czasie obecni tam pewni ludzie zaczęli Mu opowiadać o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią zwierząt składanych przez nich w ofierze. ² Wtedy odezwał się do nich w te słowa: Czy myślicie, że ci Galilejczycy ucierpieli tak dlatego, że byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni mieszkańcy Galilei? ³ Bynajmniej! Mówię wam, jeśli się nie opamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie. ⁴ Albo czy myślicie, że tych osiemnastu, na których runęła wieża w Siloe i zabiła ich, byli bardziej winni niż wszyscy ludzie zamieszkujący Jerozolimę? ⁵ Bynajmniej! Mówię wam, jeśli się nie opamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie.

⁶ Następnie opowiedział im taką przypowieść: Pewien człowiek miał w swej winnicy zasadzony figowiec. Jednego razu przyszedł i szukał na nim owocu, ale nic nie znalazł. ⁷ Wtedy zwrócił się do winogrodnika: Popatrz, od trzech lat przychodzę, szukam na tym figowcu owocu i nic nie znajduję. Wytnij to drzewo, po co ma ziemię wyjaławiać?

⁸ Panie — odpowiedział winogrodnik — zostaw je jeszcze na ten rok, ja je okopię i obłożę nawozem, ⁹ może wyda owoc w przyszłym roku, a jeśli nie wyda — wytniesz je.